American football, Mohamed Amouh: 'Ik mik hoger dan België'

De Brussels Tigers zijn met twee opeenvolgende titels dé te kloppen ploeg in onze nationale American Footballcompetitie. Mohamed Amouh (20) doorliep al de jeugdreeksen en is een uithangbord van de uitstekende jeugdwerking. In tegenstelling tot andere spelers is de Brusselaar geen showman, maar een ket met passie en ambitie. Hij wil de deuren naar de top openbeuken.

“Eigenlijk ben ik gewoon eens zonder enige kennis van American Football naar een training getrokken,” vertelt Amouh. “Na acht jaar voetballen wou ik eens wat andere sporten uitproberen. Eerst ging ik een kijkje nemen bij de Black Angels in Anderlecht omdat zij veel reclame maakten, maar het werd me snel duidelijk dat hun coach zich vooral concentreerde op zijn typeploeg. En er was geen flag football. Dat is uitstekend om de basis te leren van American Football.”

Bij de Brussels Tigers was het een heel ander verhaal. Coach Michel was er een grote motivator en nam de Brusselaar meteen op in de familie. “American Football is volgens mij een van de weinige sporten waarbij de groep zo hecht is. Je hebt elkaar nodig om hogerop te geraken. Bij de Tigers warmen alle ploegen samen op, de echte training is uiteraard gescheiden. Maar dat zorgt voor een sterke groepsgeest waarbij de oudere spelers de jongeren helpen en bijstaan met raad en daad.”

In die omgeving voelde Amouh zich meteen opperbest. Hij miste geen enkele training en dankzij coach Michel mocht hij snel aantreden in verschillende tornooien. Daar zag voorzitter Pascal Decoo hem aan het werk en kreeg de jonge Brusselaar de kans om de overgang te maken naar de junioren. “Ik wou altijd al de beste zijn in wat ik doe. In de beginjaren bekeek ik stapels video’s om bij te leren, ik ging naar de matchen van de eerste ploeg kijken.”

“De basis van de sport had ik pas na één seizoen onder de knie. Wij zijn de ploeg met de meeste plays (mogelijke ploegopstellingen, red.). Het zijn er wel driehonderd. Onze coach is zeer sterk op dat vlak. De steeds wijzigende wedstrijdsituaties maken van American Football een heel technische sport. Het is zoals een schaakspel. Het stereotiepe beeld van de speler met niet veel herseninhoud klopt dus ook niet. In de Verenigde Staten komen de beste spelers uit de betere universiteiten.”

Racistische opmerkingen
Amouh is bij de Tigers stilaan uitgegroeid tot een voorbeeld: hij is een van de weinige spelers die al de jeugdreeksen heeft doorlopen en op die manier heeft hij meegewerkt aan het succes van de club. Hij maakte snel naam bij de flag football teams en helpt vandaag de trainers van de verschillende ploegen tijdens de trainingen. “Ik ben met de junioren drie keer vicekampioen geworden en met de eerste ploeg twee keer kampioen. Ik heb vrij snel met hen mogen meedoen. Het voordeel dat we bij de Tigers hebben, is dat de junioren samen met de senioren trainen. Je hebt het geluk advies te krijgen van spelers die titels hebben gewonnen. De coach kan je snel opmerken en als je beter bent dan de senior, krijg je je kans. Heel wat jonge gasten krijgen hun kans bij de eerste ploeg.”

“Mijn sterke punten zijn mijn loopsnelheid en het feit dat ik een goede vanger ben. Ik ben een running back: degene die de bal krijgt toegesmeten of de bal krijgt en zich een weg probeert te banen door de tegenstand. Ik moet afmaken wat de andere spelers hebben opgebouwd. Het is niet zo simpel als je denkt, je moet niet in elk gat kruipen dat je ziet. Je moet de situatie goed inschatten, welke tegenspelers waar staan, etc. Een actie duurt maar een paar seconden, maar er gaat veel denkwerk aan vooraf.”

In de Belgische wereld van American Football spiegelen velen zich aan de Amerikanen. Amouh is eerder een rustige jongen zonder veel show, maar hij laat zich wel gelden. “Sommigen spelers lijken zo uit Amerikaanse films te komen. Met de nodige gestes en attitude. Ik ben daar niet tegen want het geeft kleur aan de sport. Al mag het niet te ver gaan. Je gaat me niet uitbundig zien roepen na een touchdown.”

“Tijdens de wedstrijd proberen tegenspelers je te bespelen. Ik heb al racistische opmerkingen moeten incasseren. Maar het is zaak tot het uiterste te gaan, niet af te geven. En als je dan scoort, ga je naar die speler toe en ga je hem lekker jennen. Ik breng mijn ploegmaats ook telkens op de hoogte als mijn tegenstanders te ver gaan, en aangezien zij mijn familie zijn, pakken zij die speler met plezier aan. Dat kan soms vrij stevig zijn.”

Canada of Mexico?
Amouh studeert momenteel Handelswetenschappen aan de Hogeschool-Universiteit Brussel. Daar wil hij zijn diploma halen en een basis leggen voor zijn professionele carrière, maar ook op sportief vlak is hij van plan te schitteren. Liefst buiten België. “Ik mik hoger dan het Belgische niveau, ja. Een vroegere ploegmaat is nu prof in Duitsland, een van de beste Europese competities. Als hij dat kan, dan moet dat voor mij ook lukken. De Amerikaanse competitie is misschien iets te hoog gegrepen, maar toplanden als Canada en Mexico moeten een optie zijn.”

Dit seizoen is de jonge Brusselaar nog actief in onze competitie. Een competitie die in twee verschillende conferenties is onderverdeeld: de Vlaamse en de Franstalige. De Brussels Tigers is de enige Brusselse club die aangesloten is bij de Franstalige liga, en dat blijkt geen voordeel te zijn.

“De Vlaamse ploegen zijn begin februari met hun competitie begonnen, wij spelen onze eerste match pas op 16 maart. Omdat er verschillende ploegen aan Waalse kant mee gestopt zijn, spelen wij dit seizoen maar vijf competitiematchen, eventueel aangevuld met twee matchen als we de Belgian Bowl (de competitiefinale, red.) halen. Dat motiveert niet echt, nee. Maar we gaan toch voluit gaan voor onze derde opeenvolgende titel. Vorig seizoen werd ik trouwens uitgeroepen tot MVP (Most Valuable Player, red.) van de finale, een fantastisch moment.”