Badmintonspeler Van Wel: Belgische topper met Europese ambities

"Een toptalent dat in België steeds vooraan staat op de grote tornooien." Badmintonkenners zijn vol lof over Raphael Van Wel (18). De jonge Brusselaar werd zowat met een badmintonraket geboren en droomt van de top. Al begint hij te beseffen dat van zijn sport leven zeer moeilijk zal worden.

"Ik ging al naar badmintontornooien toen ik een kind was," vertelt Van Wel. 'Mijn vader speelde in eerste nationale en mijn moeder in een lagere klasse. Als mijn vader wat tijd had, speelde hij met mij. Mijn vader was redelijk goed, maar geen top in België. Ik wil verder geraken dan hij."

Op achtjarige leeftijd sloot Van Wel zich bij badmintonclub W&L aan en reef meteen de overwinningen binnen. "Ik heb altijd bij de Belgische top kunnen spelen. In de jeugdcategorieën heb ik een paar Belgische kampioenschappen gewonnen. Daarnaast ook heel wat provinciale wedstrijden. Ik heb ook al de kwartfinale gehaald op een Europees kampioenschap."
Vader Van Wel oefende vaak met de jonge Raphael. Sinds zijn veertiende traint hij drie à vier per week. Maar dat bleek nog niet genoeg.

"De voorbije twee jaar heb ik op de topsportschool in Wilrijk gezeten. Ik wou er naartoe om te verbeteren. Ik wou weten of ik nog beter zou worden als ik meer zou trainen. Ik wou achteraf geen spijt hebben dat ik er niet voluit voor was gegaan."

Andere koek
De topsportschool was geen lachertje. Van Wel trainde er twintig uur per week. "Daar zat zowel conditie, krachttraining als badminton in. Op sommige vlakken, zoals conditie en kracht, ben ik vooruit gegaan. Ik ben ook constanter."

De Schaarbekenaar groeide als badmintonspeler. Vooral zijn fysiek ging er op vooruit. "Mijn sterkste punten zijn mijn conditie en techniek. Ik ben geen krachtige speler die altijd met smashes speelt. Ik ga eerder afwachten tot het goede moment. Mijn smash behoort tot mijn mindere punten. Ook technisch moet ik op alle vlakken nog verbeteren."

Van Wel speelt zowel in binnen- als buitenland en waagt zich soms ook aan dubbelspel. Dit jaar sukkelde hij met een blessure, waardoor de Brusselaar op plaats vijftien in België staat. Normaal prijkt hij in de top tien. Een topper in België, maar het buitenland is andere koek. "Daar zijn de resultaten iets minder dan in België. België is eigenlijk een klein badmintonland. Landen als Engeland en Denemarken zijn Europese top. We kunnen er wel wat mee concurreren, maar we spelen eigenlijk toch op een lager niveau."

Realistisch
Als jonge gast wou Van Wel van badminton zijn werk maken. Daar is hij van afgestapt. "Vroeger waren mijn ambities veel groter. Ik droomde van de Olympische Spelen en van kampioenschappen. Nu is dat wat minder. Ik droom nog altijd van de Spelen en de Europese top, maar je beseft dat ze in andere landen verder staan."

Financieel valt het moeilijk rond te krijgen. "In badminton zit niet veel geld, en de sport komt amper in de media. De sponsors betalen onze kledij en andere zaken, maar je wordt er zeker niet rijk van. Voor winst in een Belgisch toptornooi krijg je ongeveer 200 euro. Voetballers bij mij op de topsportschool kregen 200 euro om de bank te zitten bij een eersteklasseploeg. Dat is soms frustrerend."

Van Wel zit in zijn eerste jaar lichamelijke opvoeding aan de VUB. Hij overweegt een carrière als trainer. "Als ik realistisch ben, dan denk ik aan trainer worden en voor het plezier spelen. Natuurlijk droom ik nog altijd van de top. Ik zie wel. Ik leef van dag tot dag."