Bokser Ryad Merhy: 22 en 'Unstoppable'

Veertien professionele gevechten en evenveel overwinningen, waaronder elf met KO. De officieuze bijnaam van Ryad Merhy (22) is niet toevallig ‘Unstoppable’. De Brusselaar wil op zijn eigen tempo de top bestormen, maar dat laat de financiële realiteit niet altijd toe. Hij mag niet kieskeurig zijn, want hij moet op het einde van de maand zijn huur kunnen betalen. Daar moeten zijn successen op termijn verandering in brengen.

‘A jime no Ippo, dat heeft me aan het boksen gezet,” vertelt Merhy. “Het is een Japanse manga waarin het personage bokst en evolueert naarmate hij harder traint. Ik wou het zelf ook eens proberen en ben op aanraden van een vriend begonnen bij de Kyrios Vitalis Club, in Sint-Lambrechts-Woluwe. Daar heb ik het virus echt te pakken gekregen.”
Net als in het stripverhaal evolueerde de Brusselaar met rasse schreden. Een jaar na zijn eerste uppercuts wou hij als vijftienjarige al beginnen met amateurgevechten. Zijn entourage overtuigde hem echter nog een jaartje te wachten. Hun advies nam hij ter harte en speelt vandaag nog steeds een belangrijke rol.

“Boks was de eerste sport waarin ik echt afzag. Dat was nodig, want ik was nogal hyperactief. Philippe Theys heeft me de basis aangeleerd en heeft me naar mijn eerste kampen geleid. Hij is nog steeds van belang voor mij, nu als lid van mijn team. Hij is er altijd voor mij geweest als ik problemen had. Philippe is een vertrouwenspersoon, een herkenningspunt als ik in de ring sta. Hij heeft nooit op professioneel vlak gebokst en ik probeer hem die wereld via mijn carrière toch te laten ontdekken.”

Zijn eerste amateurkamp wil Merhy liever snel vergeten. Door het forfait van de boksers die hij en een clubgenoot moesten bekampen, boksten ze tegen elkaar. De Brusselaar won omdat zijn tegenstander zich liet vallen en hield daar een dubbel gevoel aan over. Over de vele overwinningen die volgden is hij uiteraard wel tevreden.

“Doordat ik op mijn zestiende al 95 kilogram woog, was het zeer moeilijk om tegenstanders te vinden. In mijn leeftijdscategorie was ik zowat de enige in die gewichtsklasse, dus moest ik tegen oudere boksers kampen. Ik moest gewoon elk gevecht aannemen dat zich aanbood, kieskeurig zijn was geen optie.”

“Eigenlijk heb ik altijd tegen oudere tegenstanders gebokst. Maar dat was geen probleem, ik voelde het verschil amper. De weinige keren dat ik verloor waren te wijten aan het verschil in ervaring. Verder heb ik dat nooit echt als een probleem ervaren.”

Trainen bij Ali
De stijl van Merhy is leuk om zien. Hij wil naar eigen zeggen mooi boksen en niet per se hard uithalen. Door bijvoorbeeld zijn linkerarm niet altijd hoog te houden, lokt hij zijn tegenstander uit zijn kot, om vervolgens diens slag te ontwijken en zelf toe te slaan. Met precieze slagen krijgt hij zijn tegenstanders regelmatig tegen het canvas. Zijn techniek blijkt zeer efficiënt te zijn.
“Het ging voor mij eigenlijk vanzelf. Vroeger trainde ik hard in de club, maar daarbuiten deed ik wat ik wou. Ik ging bijvoorbeeld niet lopen en lette niet op mijn voeding. De klik heb ik in Miami gemaakt. Daar ben ik naartoe getrokken nadat ik met mijn vriendin een paar maanden in de Caraïben had gewerkt om ervaringen en geld te verzamelen. Op de terugweg heb ik een tussenstop gemaakt in Miami, waar ik drie weken heb getraind in de club waar Muhammad Ali trainde.”

“Ik zat ’s ochtends en ’s avonds in de zaal, als een echte professional. Ik trainde hard en werd er geapprecieerd. Ze hielden er van mijn stijl en ik heb er goede relaties opgebouwd. Ondertussen ben ik al zes keer teruggekeerd, onder meer twee keer drie maanden lang. Men heeft mij er zelfs contractvoorstellen gedaan, maar die heb ik geweigerd. In de Verenigde Staten beginnen zonder palmares haalt niets uit. Dan nemen ze je niet serieus. Laat mij hier maar mijn carrière opbouwen. Met Alain Vanackere heb ik daarvoor een goede manager aan mijn zijde.”
Bij zijn terugkeer in Brussel was het duidelijk: Ryad Merhy moest en zou professioneel bokser worden. Dat gebeurde een tweetal jaar geleden en had verschillende implicaties. Zowel op als rond de ring. “Als amateur was ik eigenlijk al te veel als een professional bezig. Daarmee wil ik zeggen dat ik vooral met het boksen van kampen bezig was, terwijl je dan eigenlijk vooral hard moet werken. Ik ging te crescendo.”

“Ik wou hier een structuur opbouwen zoals in Miami: goed omkaderd en met de mogelijkheid om te trainen wanneer ik wou. Daar ben ik enigszins in geslaagd. Ik train nu zes dagen per week: voor mijn fysieke voorbereiding werk ik twee à drie keer in de Justine Henin Academy, boksen doe ik in Emergence XL.”

MGM Las Vegas
Dankzij dat goed uitgebouwd team en door keihard te trainen zorgt Merhy ervoor dat hij zijn officieuze bijnaam – ‘Unstoppable’ – momenteel waarmaakt. Met veertien zeges, elf knock-outs en geen enkele nederlaag maakt hij indruk. Maar je hoort hem niet zeggen dat het te gemakkelijk gaat. “Ik denk dat mijn technische bagage groter is dan de meeste van mijn tegenstanders, en ik heb voor mijn jonge leeftijd ook al heel wat ervaring. Ik heb op korte tijd vrij veel kampen gebokst, uit noodzaak. Het is moeilijk om in België van sport te leven, dus moet ik kampen aannemen om op het einde van de maand mijn huur te kunnen betalen. Naarmate je groeit, moet je je gevechten goed uitkiezen. Maar die luxe heb ik momenteel niet.”

“Ik investeer veel in mezelf en krijg gelukkig ook hulp van mijn vriendin, mijn familie en mijn sponsors. Ik heb vertrouwen in mezelf.”

Merhy had normaal gezien komend weekend voor de Belgische titel moeten boksen, maar dat is geannuleerd omdat zijn tegenstander zijn hand heeft gebroken. Hij zal dus een gewone kamp afwerken en zijn indrukwekkende cijfers proberen te verbeteren. Rustig aan, zonder stress. “Dat is zeker. Druk voel ik niet, daar heb ik geen last van. Ik moet mijn bagage nog uitbreiden en mag niet te snel gaan.”

“Ik sta momenteel in de mondiale top 105 in mijn categorie, op zowat 1.300 boksers. Mijn eerste doel is de top 75 halen. Daarna zie ik wel. Ik heb een carrièreplan en ga daar niet van afwijken. De Verenigde Staten? Daar wil elke bokser heen. Zoals iedereen droom ik ooit in het MGM in Las Vegas te boksen. Maar ik ben niet gehaast.”

Trainen zoals voetballers

België heeft een jonge generatie boksers die zich laat gelden; Ze doen dat vooral op eigen houtje, want steun krijgen ze amper. Ook Ryad Merhy zit in die situatie en wil daar iets aan doen. "Ik heb een team rond mij dat echt wel goed werkt," aldus de Brusselaar. "Niet iedereen heeft dat geluk. Ik zou dit later willen ontwikkelen: anderen helpen een goed team op te bouwen, dat hen helpt bij al de facetten van hun sport. Ik wil anderen laten profiteren van wat ik zelf heb meegemaakt. Steun krijgen we te weinig. We hebben zowel financiële steun als betere structuren nodig."