Brussels Parkour School: 'Ons wapen is een goede conditie'

De Brussels Parkour School gaat geen enkele hindernis uit de weg. Parkour is de kunst om je zo snel mogelijk te verplaatsen, terwijl je allerlei obstakels overwint. Gevaarlijk? "Nee, niet als je getraind bent."

"Als puber haalde ik wel meer zotte stoten uit," vertelt voorzitter Tarek Saghrou (25). "Toen ik parkour ontdekte via de film Yamakasi, probeerde ik het met een vriend uit. We klommen en sprongen maar, zonder enige opleiding, met de nodige schaafwonden tot gevolg. Maar door veel te trainen, zijn we echt gegroeid en werden we opgenomen in het Brusselse parkourwereldje."

Hun passie monde in 2012 uit in de Brussels Parkour School (BPS). Bij deze sport gebruik je de stad als speeltuin en moeten alle mogelijke obstakels op een zo vloeiend mogelijke manier overwonnen worden. En dat zorgt bij momenten voor halsbrekende toeren.

"Dat was een van de redenen waarom we onze club hebben opgericht. Er was namelijk geen mogelijkheid om parkour in een veilige omgeving aan te leren. Wij, anciens, voelen ons verantwoordelijk om onze ervaring door te geven."

"Samen met het Xtreme Team zijn we de enige club in Brussel. Al doen zij eerder aan free running, waarbij meer acrobatie en show komt kijken. Wij blijven bij de basis: je verplaatsen van punt a naar punt b, rechtdoor gaan en alle obstakels overwinnen. Je moet zeer behendig zijn en er veel training in steken. Het is niet voor iedereen weggelegd."

BPS is een actieve club. Elke week trainen ze twee keer en in het weekend wordt ook regelmatig afgesproken. Leerlingen mogen na vijf maanden zaaltraining de straat op. "Zowel binnen als buiten beginnen we met een uitvoerige opwarming, gevolgd door conditietraining. Dat is zeer belangrijk, het is je wapen! Het beschermt je tegen blessures want je kunt de schokken beter opvangen."

"Uiteraard komt ook techniek aan bod. In de zaal durf je wel meer, omdat er beschermende matten op de grond liggen. Je evolueert sneller, al is dat niet altijd goed. Je mag geen stappen overslaan."

Buiten de wet
Het overgrote deel van de traceurs (personen die aan parkour doen, red.) zijn eerder jonge jongens. Zij worden aangetrokken door de adrenaline en de vrijheid van deze sport. De uitstekende ambiance trekt hen over de streep.

"De sfeer is gewoon magnifiek. Waarom? Als iemand een bepaalde beweging onder de knie heeft, deelt hij die meteen met zijn maats. Zo gaat dat in parkour. We hebben een groep van een vijftigtal leerlingen, die echt groeit en evolueert. Het zou mooi zijn indien zij later zelf een eigen club oprichten."
Parkour is al een tiental jaar aanwezig in de hoofdstad, maar is nog steeds vrij ondergronds. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de soms negatieve reacties van verbaasde passanten. Maar BPS is vast van plan te blijven groeien. "Als je de weg niet volgt die iedereen neemt, word je snel aanzien als iemand die buiten de wet opereert. Maar wij zijn zeer respectvol en staan open om een praatje te maken. Als we iemand storen, verlaten we het terrein. Het is eerder uitzonderlijk dat de politie wordt gebeld. Parkour heeft geen slecht imago, hoor. Het is gewoon nog niet zo gekend. Onze discipline is nog in volle ontwikkeling."

"Ik zou onze werking graag uitbreiden. Momenteel zitten we in Sint-Lambrechts-Woluwe en we zouden graag ook aan de andere kant van Brussel, in Anderlecht bijvoorbeeld, een afdeling hebben. BPS is mijn droom en ik hoop dat ze blijft duren."