Coach Dirk Van Meldert na mislukt WK: 'Ik heb een klap geïncasseerd'

De Belgische mannen­ploeg is de mist ingegaan op het wereldkampioenschap gymnastiek in Antwerpen. De hoge ambitie om twee finaleplaatsen te behalen werd niet waar­gemaakt. Hoofdcoach Dirk Van Meldert (47) is een drijvende kracht in de evolutie van gymnastiek in Vlaanderen en België, maar liep door deze mislukking toch wel een stevige ontgoocheling op.

'O ns wereldkampioenschap is mislukt," stelt Van Meldert. "Het had heel mooi kunnen zijn, maar verschillende elementen hebben er anders over beslist. In sport moet je presteren als het erop aankomt en daar zijn we niet in geslaagd. Ik verstop niet dat het pijn doet. Onze doelstelling was om zowel een toestelfinale als een allroundfinale te halen. We legden onszelf hoge ambities op, want vergis je niet: het is allesbehalve simpel om een finale te halen. Het is de eerste keer dat we geen enkele van onze ambities kunnen waarmaken."

De hoofdcoach van onze mannenploeg weet waarover hij praat: hij heeft de evolutie van de gymnastieksport in België aan den lijve ondervonden. De sport beheerste zijn leven al tijdens zijn jeugd, toen hij op een nationaal niveau presteerde. Maar dat was een tijd waarin men volgens Van Meldert niet goed wist waar men mee bezig was. "In gymnastiek was verzuiling zeer aanwezig. Ik werd Belgisch kampioen, maar wist ik veel dat het bij de katholieke bond was (lacht). Na mijn studies Lichamelijke Opvoeding aan de KU Leuven ben ik er nog wetenschappelijk medewerker en praktijkassistent geweest. In die periode begon ik ook met het geven van trainingen. Op dat moment leek het onmogelijk om professioneel trainer te worden. In België was op dat moment geen structuur."

"Je moest dus zeer gedreven en zeer fanatiek zijn. Het was eigenlijk een systeem dat nagenoeg onhoudbaar was: naast mijn voltijdse job gaf ik wekelijks nog 25 tot 30 uur training. Ik moest constant hollen, mijn drijfveer was om nog beter aan gymnastiek te doen dan wat er al was."

In 1996 ging Van Meldert aan de slag bij de toenmalige Vlaamse Turnliga, als adjunct van de directeur. Op clubniveau beleefde hij bewogen tijden, nadat hij wangedragingen van een trainer aan de kaak had gesteld. Uiteindelijk viel alles op zijn plaats en speelde hij samen met zijn clubs een rol in het opheffen van de verzuiling binnen de gymnastiek. Ook op professioneel vlak speelde Van Meldert een steeds belangrijkere rol.

"Ik verliet de Vlaamse Turnbond omdat ik de opportuniteit kreeg om in Oudergem een nationaal centrum voor achttienplussers mee op te zetten. Dat bleek niet zo gemakkelijk omdat er geen nationale structuur is. Iets meer dan een jaar later werden de topsportscholen opgericht en toen ik de kans kreeg om daar aan mee te werken, heb ik niet getwijfeld. De gymnastiekfederatie is op die mogelijkheid gesprongen en heeft de topsportschool in Gent goed uitgebouwd. De trainingsomstandigheden werden steeds beter en de groep turners groeide. Ik ben hoofdcoach geworden op de topsportschool."

En nu bij de senioren
"We zijn ondertussen een topsportcentrum waarbinnen een piramidestructuur is uitgewerkt. Op negen lagere scholen in Vlaanderen kunnen jonge atleten een beloftestatuut krijgen, waarmee ze maximaal drie ochtenden per week kunnen gaan trainen. Verder wordt het topsportstatuut ook aangeboden op drie middenscholen en voor de hogere graden komen de beste atleten samen in Gent."
Met deze structuur, die in Wallonië ook op poten wordt gezet in Bergen, maakt ons land een inhaalbeweging. Het mannenturnen groeit wereldwijd en we kunnen niet achterblijven. Een continue doorstroming is een vereiste indien we nog een rol van betekenis willen spelen. Hoge ambities moeten onze turners naar topprestaties duwen.

"Staan we nu al ver? Nee. Maar we hebben wel een paar uitstekende resultaten behaald. Denk maar aan de finaleplaats van Jimmy Verbaeys op de afgelopen Olympische Spelen. Bij de junioren halen we knappe resultaten, ons doel is dat ook bij de seniors te doen. Als team is ons doel bij de mondiale top twintig te geraken. Dat kan zeker, maar dan mag je geen fouten maken. We trainen veel op stabiliteit en die weg moeten we verder inslaan. Als dat lukt, gaat ons verhaal verder."

"Als dat niet met mij is, dan is het met iemand anders. Dat zien we wel. We hadden de lat voor het wereldkampioenschap hoog gelegd, maar het was wel haalbaar volgens mij. En ondanks het mindere tornooi hebben twee atleten toch een top twaalf en een top zestien gehaald. Een paar jaar geleden hadden we dat niet voor mogelijk gehouden. Maar dat neemt niet weg dat het WK is mislukt."

Naast het geven van trainingen in het topsportcentrum van Gent bezielt Van Meldert ook de structuur van het turnen. Een gigantisch werk dat ondanks het mindere WK zijn vruchten wel afwerpt. Hij draait de bladzijde nu om en beseft dat hoge ambities met vallen en opstaan worden verwezenlijkt. "De afgelopen jaren hebben we steeds aanzienlijke ambities gesteld. Het is de eerste keer dat we geen enkele ambitie hebben kunnen waarmaken. Maar het geloof in onze gymnasten is er zeker nog altijd. Voor het eerst hebben we een echt team bij de senioren, waarin verschillende gymnasten een kans maken op de prijzen. Tijdens het WK heb ik een klap geïncasseerd, maar we hebben zeker nog iets te vertellen met deze jongens."