Damesteam Anderlecht treedt aan in Beneliga

Het Belgische damesvoetbal kan de mannen heel wat benijden, maar met de oprichting van de Beneliga slagen zij wél waar de heren falen. De acht beste Belgische ploegen nemen het daarin op tegen de acht beste noorderburen. Julie Van Gysel (19) kijkt ernaar uit, maar ze beseft ook dat de titel niet voor dit seizoen zal zijn.

'I k vond het als kleine meid leuker om met de jongens te voetballen dan met de meisjes te spelen," vertelt Julie Van Gysel. "De voetbalmicrobe kreeg ik vooral van mijn peter. Na mijn eerste voetbaljaren bij Eizeringen moest ik op mijn vijftiende een nieuwe ploeg zoeken: op die leeftijd mocht ik niet meer met de jongens spelen, en Eizeringen had geen damesploeg. Ik waagde mijn kans bij Anderlecht en Lucien Paulis was tijdens die ene testtraining vrij snel overtuigd om mij in te lijven."

De Anderlecht-fan kwam bij de jeugdploeg terecht en strijdt sindsdien elk seizoen om de titel. De overstap naar paars-wit tilde haar naar een hoger niveau. "Ik was niet de beste, maar door de nodige speeltijd te krijgen heb ik veel progressie gemaakt. Met Sonja De Schepper hadden we een toptrainster die iedereen liet spelen. Dat is noodzakelijk op jonge leeftijd."

"Van het middenveld ben ik vrij snel een rij achteruitgeschoven. Door mijn jaren bij de jongensploeg is mijn duelkracht wel in orde. Voorts zijn mijn loopvermogen en spelinzicht mijn voornaamste kwaliteiten. Mede daardoor mocht ik al op mijn achttiende de overstap naar de eerste ploeg maken."
Met het paars-witte truitje maakte Van Gysel een droom waar. Toch kwam ze er al gauw achter dat de grandeur van de mannenploeg te weinig afstraalt op de dames. "Sinds vorig seizoen mogen we in het trainingscomplex voor de jongeren trainen, naast de piste van Yeti Ski. Eigenlijk zou het niet mogen, hé: als eerste ploeg zouden we toch ook op het complex van de mannen moeten kunnen."

"De eerste ploeg en de beloften gaan met de meeste aandacht lopen. Dat is ergens wel te begrijpen, maar het is spijtig voor ons. Anderlecht zou best wel wat meer mogen doen. De club zou bijvoorbeeld supporters kunnen optrommelen om naar onze matchen te komen kijken, en ons een van hun velden ter beschikking stellen. Nu spelen we meestal in het oefencomplex van Tubeke: dat is ontgoochelend. Bij Standard mogen de meisjes voor de Beneliga soms gebruikmaken van het hoofdveld. Daar kunnen wij alleen van dromen. We dragen het logo en de kleuren van Anderlecht, maar daar blijft het grotendeels bij."

10-0 tegen Zulte Waregem
De Luikenaars zijn een na te volgen voorbeeld voor de Anderlechtse dames. Volgens Van Gysel staan ze in infrastructuur, trainingsintensiteit en omkadering een stap verder. Zij kroonden zich eind 2012 dan ook tot Belgisch kampioen. "In kwaliteit hoeven wij niet onder te doen. We hebben een ploeg met toekomst, als de groep samen kan blijven. Begin dit seizoen waren we zelfs titelfavoriet, maar we hebben de eerste matchen gesukkeld en stonden zelfs eventjes laatste. Met acht nieuwe speelsters was het even aanpassen. De trainer testte een en ander uit, en ik belandde ook even op de bank. Waarom? Geen idee. Hij communiceert daar weinig over. Uiteindelijk heeft onze coach toch de juiste balans gevonden, waardoor we nog tweede zijn geworden."

Na de nationale competitie werden de tellers dit jaar op nul gezet voor het begin van de eerste Beneliga. De acht beste Belgische en acht beste Nederlandse ploegen nemen het daarin tegen elkaar op. Een grote uitdaging voor paars-wit. Bij hun eerste match, op en tegen ADO Den Haag, werden ze met 3-0 meteen met de neus op de feiten gedrukt.

"We wisten dat de Nederlandse ploegen verder staan. ADO is bijvoorbeeld op kosten van de club op stage geweest naar Barcelona. Intrinsiek zijn we volgens mij even goed, maar onder meer onze trainingsintensiteit moet hoger. We zullen dit seizoen de Beneliga niet winnen, maar in de toekomst zullen we meestrijden voor de titel."

"Door tegen sterkere ploegen te spelen word je beter. In België zijn maar een vijftal ploegen competitief. Tegen Zulte Waregem winnen we bijvoorbeeld met 10-0. De Beneliga stelt ons echt op proef en dat is zeer motiverend."

De Beneliga is een belangrijke stap in de geschiedenis van het Belgische damesvoetbal. De professionalisering komt dichterbij en de o zo belangrijke media-aandacht groeit stilaan. Maar voor Van Gysel is en blijft voetbal een hobby. "Het Belgische damesvoetbal is nog steeds amateurniveau, maar ik heb er vertrouwen in dat dat in de toekomst zal veranderen. Financiële inbreng is daarin belangrijk. Bij de nationale ploeg moeten de meisjes bijvoorbeeld vrijaf nemen op het werk - zoiets is moeilijk. We hebben het niet allemaal breed. Voor mij is dat geen probleem - nog niet -, omdat ik buiten een paar selecties bij de U19 nog niet ben opgeroepen."

"Ik studeer nu geneeskunde aan de ULB en ga het topsportstatuut aanvragen om flexibeler te zijn voor het voetbal. Maar er mijn brood mee verdienen? Nee, dat zie ik niet meteen gebeuren."