Dertigste landstitel wenkt voor voetbalgrootheid Anderlecht

We moeten nog wat voorbehoud inbouwen - in voetbal is alles mogelijk -, maar het moet al heel raar lopen als Royal Sporting Club Anderlecht het seizoen straks niet afsluit als kampioen van België. Recept voor het succes? Goed bestuur, een wonderkind van zestien en véél honger.

Als Anderlecht de laatste tijd in deze kolommen aan bod kwam, dan was het steevast met zijn probleemjongeren, zijn nultolerantie of zijn illegale economie. Hoog tijd dus om even dat andere Anderlecht te belichten.

We bedoelen dan de ploeg die opnieuw voor champagnevoetbal staat en meer dan ooit een toonbeeld van integratie is. Maar liefst tien nationaliteiten zijn vandaag vertegenwoordigd in de spelerskern van paars-wit. Vlamingen, Walen, één Brusselaar en verder een rist spelers uit Latijns-Amerika, Afrika en het voormalige Oostblok bevolken de kleedkamer in het Astridpark. En dat klikt wonderwel. RSCA raast werkelijk door de hervormde competitie, recht naar een dertigste landskroon. 0-4 gaan winnen bij Standard de Liège, 0-5 bij Germinal Beerschot Antwerpen, en afgelopen zondag werd Zulte Waregem met 6-0 naar huis gespeeld. Geen zinnig mens die eraan twijfelt dat Anderlecht over een paar weken royaal als eerste over de eindstreep spurt.

Het succesrecept? "De honger is enorm groot," klinkt het al maanden aan de Théo Verbeecklaan. Begrijp: de honger naar glorie en succes. Die titelhonger vindt zijn oorsprong in de teleurstellingen van de voorbije twee jaar, toen het fiere Anderlecht de hoofdprijs telkens aan de aartsrivaal uit Luik moest laten. Dat heeft het eergevoel aangetast en de revanchegevoelens aangewakkerd.

Schoenmaat 47,5
Behalve door die eerwraak wordt Anderlecht vooruit gestuwd door het hoogst uitzonderlijke fenomeen genaamd Romelu Lukaku: 104 kilogram zwaar, 1,92 meter groot, schoenmaat 47,5 en met zijn zestien lentes de jongste topschutter aller tijden in de Belgische competitie.

Maar Lukaku is lang niet de enige kampioenenmaker bij Anderlecht. Heel de ploeg presteert dit seizoen op een hoog en opvallend constant niveau. Dat is voor een groot stuk de verdienste van trainer Ariël Jacobs. De Diegemnaar komt al eens cynisch uit de hoek, maar hij is communicatief sterk (kreeg een opleiding als vertaler) en heeft het nodige psychologische inzicht om met een groep vol sterke karakters om te gaan.

Daarnaast plukt de club ook de vruchten van enkele structurele maatregelen. Zo is er vooruitgang geboekt inzake medische begeleiding, waardoor de spelers van Anderlecht minder vaak en minder lang geblesseerd zijn.

Het bestuur deed de laatste jaren ook veel inspanningen om de begeleiding van vooral de jonge spelers te verbeteren. De club regelt niet alleen een woning en een auto, maar koopt nu ook meubels bij Ikea. Zo komen spelers onbekommerd aan de aftrap. Lukaku heeft ook nog een begeleider op school die de jonge ster per sms aan zijn huiswerk herinnert.

Al die factoren dragen ertoe bij dat Anderlecht met een ploeg van tieners en twintigers de vaderlandse competitie domineert. Maar de keuze voor de jeugd betekent niet dat jongens uit de wijken hun weg naar de club vinden. De talenten die dit seizoen doorbraken, komen onder meer uit Tsjechië en Senegal. Zelfs Lukaku is geen echte Ket. Het goudhaantje kreeg zijn opleiding in Neerpede, zit op school in het Sint-Guido-instituut en is perfect tweetalig, maar hij is wel geboren en getogen langs de Schelde.

Het succes van Anderlecht contrasteert ook met de precaire situatie van de andere Brusselse clubs. FC Brussels houdt, net als de rest van de tweede klasse, met moeite het hoofd boven water en Union vecht, na alweer een woelig seizoen, tegen de degradatie in de derde afdeling. Het zou dus fout zijn om te besluiten dat het hoofdstedelijke voetbal hoogdagen beleeft.