Eddy Merckx is het uithangbord van de Tourstart: 'Hij is het soms beu'

Expo’s, recepties, lintjes doorknippen, inhuldigingen en boekvoorstellingen. Eddy Merckx toont zich de laatste paar maanden voor de Tourstart in Brussel opnieuw als een kannibaal, toch als het aankomt op actes de présence geven. "Hij is al die afspraken en interviews eigenlijk beu, hij doet het alleen voor de fans."

Het is een select clubje van voornamelijk ex-ploegmakkers dat twee keer per week samen met Merckx nog eens de schoenen in de pedalen klikt voor een ritje van om en bij zestig kilometer. Onder meer Fons De Wolf, Willy Vekemans en Herman Van Springel zijn er geregeld bij.

"Tegenwoordig mogen we al blij zijn als het één keer per week lukt om te gaan rijden. Eddy heeft het al maanden te druk," zegt Vekemans. De voormalige renner uit Putte won vijftig jaar geleden de wielerklassieker Gent-Wevelgem. Vandaag is hij een goede vriend van Merckx.

'Claudine zegt nee'

"Ik sprak hem drie dagen geleden nog tijdens een etentje," gaat Vekemans verder. "Hij is trots dat de start van de Tour in Brussel rond hem draait, maar hij zal content zijn als het voorbij is."
Uitgebreid met Merckx praten is geen sinecure. Zijn vrouw Claudine waakt over de gezondheid van ‘De Kannibaal’ en weigert de meeste interviews.

"Claudine moest altijd ‘nee’ zeggen in de plaats van Eddy en doet dat nog steeds," zegt Johny Vansevenant, VRT-journalist en Merckx-adept. Hij schreef in mei zijn tweede boek over Merckx (1969 - Het jaar van Eddy Merckx). "Hij wordt geleefd. Via mail komen er per dag zeventien interviewaanvragen binnen van over de hele wereld."

Na de BXL Tour, een wielerevenement drie weken voor de Tourstart, neemt Merckx aan de finish in de schaduw van het Atomium wel de tijd voor selfies en korte gesprekjes met deelnemers. Mensen die hem de hand willen schudden of met hem op de foto willen, krijgen allemaal een glimlach en tijd van de zichtbaar vermoeide wielerheld.
"Het is heel druk, maar het moet," is Merckx karig met commentaar. "Want de Tourstart hier is een eer voor mij, Brussel en België. Vijftig jaar geleden won ik de gele trui, het is mooi dat ze daar op deze manier aan terugdenken."

18 minuten

Volgens Vansevenant kon Merckx gewoon niet weigeren om het gezicht te zijn van de Grand Départ in Brussel. "Het draait om hem, het draait om die eerste eindzege in 1969, die weergaloze voorsprong van achttien minuten en de eerste eindzege voor een Belg in de Tour na dertig jaar wachten."

Het zou mooi zijn als de beste Belgische coureur aller tijden nu zelf ook wat kan genieten van die start in zijn Brussel. "Ja, het is ook leuk. Ik kijk uit naar de Grand Départ, maar ook naar het moment waarop alles weer afgelopen zal zijn."