Estafette: De Bleiters

‘Bleiters’ is Brussels voor jankers, klagers. Nooit content maar altijd onschadelijk. Enkele jaren geleden richtten we met een handvol echte Brusselaars een fietsclubje op: De Bleiters. De naam is geïnspireerd op het harde labeur dat een wielertoerist moet ondergaan terwijl hij vrijwillig alle bergen en heuvels van het Pajottenland opklimt.

Midlife fietsers. We hebben onze eigen pakken, onze eigen leuze – jamais peur, toujours soif - en de drijvende krachten van het clubje slaagden er zelfs in om enkele sponsors te strikken: een brasserie en een opticien uit Jette, een kartonfabriek uit Molenbeek, een affichagebedrijf uit Koekelberg, een verhuisfirma uit Schaarbeek en een vzw die Belgische bieren promoot. U raadt het al, elk lid beoefent een ander beroep. Er zit sinds kort zelfs een gynaecoloog tussen. Elke Bleiter vertegenwoordigt een gemeente: Ganshoren, Jette, Schaarbeek en Sint-Agatha-Berchem. Onze voorzitter woont in Ternat maar is een rasechte Brusselaar. Onze randonneur, ook al een uitgeweken hoofdstedeling, woont in Groot-Bijgaarden. ‘De Randonneur’ is een geval apart, een soort ultrafietser. Hij fietst, wanneer hij met ons meerijdt, ver onder zijn niveau. Soms trapt hij 350 kilometer rond op één enkele zaterdag, op een fiets van titanium met spatborden.

De Bleiters koesteren twee aankomstbasissen: Café De Linde in Dilbeek en Café Central in Jette. Een uitvalbasis hebben we niet, anders raken we nooit weg. We fietsen overal. Het Pajottenland kennen we als geen ander. Zo nu en dan trekken we naar de Ardennen en één enkele keer werd Bretagne aangedaan. We blijven trouw aan de gouw. De harde kern zweert bij Merckx-fietsen, uit eerbied voor de allergrootste: Eddy Merckx. Brusselaar, dat spreekt. Enkele Bleiters hebben de Belgische fiets afgezworen en rijden op dure buitenlandse fietsen. Midlife crisis. Zondag is het fietsdag. Vorige zondag week een kern Bleiters uit naar Bruxelles-Plage, op uitnodiging van een van de Bleiters die op de badplaats verliefd is. Oostende, stad aan de zee. Pak onze beton en het stadsleven nooit af. Vooral niet als we fietsen. Een vooraanstaande volksvertegenwoordiger leidde ons 60 kilometer lang rond in de polders tussen de Koningin der Badsteden en Diksmuide. Een vlakke rit aan een hoog tempo. Mooi weer en veel wind. We weten nu waar Jean-Marie Dedecker woont: landelijk en geïsoleerd. Na de tocht drinken we er eentje in café Monroe in Oostende, op een boogscheut van waar de volksvertegenwoordiger woont. De man is populair en schudt handjes dat het een lieve lust is. Daarna wordt er gedoucht in het appartement van de Brusselse Oostendenaar. Proper gewassen trekt een delegatie Bleiters de stad in. Terrasjesweer. De ultieme zondag. Cava, maatjes, bouillabaise en sole meunière: het dieet van de gemiddelde Brusselse wielertoerist. Een deel van de Bleiters bezoekt, op uitnodiging van de volksvertegenwoordiger, Theater Aan Zee in het Leopoldpark. Cultureel Brussel is daar massaal aanwezig. We zitten overal en doen aan alles mee. Na de wedstrijd tegen KV Oostende van vrijdagavond bracht ondergetekende een bezoek aan het bruisende theaterfestival. Het was een heerlijke avond. Jonge en minder jonge mensen, verbonden door cultuur, in een stadspark. Meer moet dat niet zijn. Op zondag keren wij, de Bleiters, niet terug naar TAZ. Op één Bleiter na: onze kersverse minister. Want de Vlaamse minister van Cultuur is een Bleiter. En daar zijn we trots op.

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht