Estafette: Een loper is een zwemmer

Voor de vijfde keer al staat de loper aan de start van de 20 kilometer door Brussel. Niets is nieuw, hij heeft alles al gezien. Daarom heeft de loper het plan opgevat om zich twintig kilometer lang onderdeel te wanen van de Brusselse sportgeschiedenis, met in de eerste kilometer een passage langs de Résidence Palace, waar de interbellum-elite vanop de tennisvelden op het dak van de garages een balletje slaat – misschien wel in de richting van het lopende plebs – en olympiër en latere verzetsheld Martial Van Schelle binnenin een duik neemt in het prachtige art-decozwembad.

Met de doortocht op de Louizalaan, waar de eerste fietsers van de hoofdstad middels optochten voor hun rechten opkomen. Ter hoogte van nummer 224, waar de menigte die uit de Baljuwtunnel gelopen komt opnieuw naar adem snakt, zwaait de verdienstelijke tennisser en latere voorzitter van de Belgische Lawn Tennis Liga Armand Solvay aan zijn prachtige pand, van Horta’s hand, naar de sportievelingen.

Een paar kilometer verderop, aan de ingang van Ter Kamerenbos, ligt Koning Leopold II op de grond. Hij werd zonet van zijn paard geworpen, dat schrok omdat het plots oog in oog stond met een rijwiel.

In Ter Kamerenbos loopt een Brusselse atleet aanhoudend rondjes: Henri Clerckx traint er voor de San Silvestercorrida in São Paulo, die hij in 1963 op zijn naam zal schrijven. Fietsers, waaronder drievoudig Tour-de-Francewinnaar Philippe Thys, leven zich in het park uit op de eerste velodromen van de stad.

Tussen kilometer elf en twaalf is het over de koppen lopen aan de Hippodroom van Bosvoorde, die door zijne Majesteit Koning Leopold de Tweede zelf wordt ingehuldigd. De vorst liet voor de gelegenheid zelfs de nieuwe tramlijn 94 aanleggen. En zo kan de loper nog wel even grasduinen in de rijke Brusselse sportarchieven.

Maar eerlijk is eerlijk, tijdens de twintig kilometer denkt de loper geen seconde aan sportgeschiedenis. Hij zit in een tunnel. Gelukkig niet de hele tijd in die lastige Louizatunnel, waarin het veel te warm is en de lucht van slechte kwaliteit.

De loper denkt aan Een zwemmer is een ruiter, een voortreffelijk gedicht van Paul Snoek. Een loper is een zwemmer, meent hij. De eerste vijf kilometer van Brussels mooiste zwemt hij door de lopende massa, die zich als een kolkende zee opent en opnieuw sluit. Maar de loper is geen Mozes: om niet kopje-onder te gaan, moet hij zo nu en dan met zijn armen flapperen.

Tussen de dampen waarmee zijn brilglazen worden omhuld, ontwaart de loper drie blauwe ballonnen, waaraan evenveel officiële tempomakers zijn vastgeknoopt. Ze beloven de wedstrijd precies in één uur en drie kwartier af te leggen, een tijdspanne die de loper als muziek in de oren klinkt. Dus loopt hij het gat van een honderdtal meter op de hazen rustig toe, alvorens hij even voorbij Ter Kamerenbos zelf het hazenpad kiest.

Als een loper een zwemmer is, fantaseert de loper, en een zwemmer een ruiter, dan moet een loper ook een ruiter zijn. En welk deel van de 20 kilometer leent zich beter tot een drafje dan de Tervurenlaan?

De stijl van de loper past zich aan de jaarlijks variërende hellingsgraad van de laan aan. Tot de vreugde van de loper zijn de parcoursbouwers hem vandaag gunstig gezind: ze schotelen hem een mak vals plat voor.

Vlak na de puist heeft de trouwe fanclub van de loper, zwemmer en ruiter postgevat: een laatste vocale en mentale ondersteuning volstaat om hem probleemloos de laatste twee kilometer te laten overbruggen. Onder de triomfboog is triomf zijn deel.
Een loper is een winnaar.