Estafette: Eerbied voor Moysès Dos Santos

Vorige week maakten verschillende supporters ons attent op het heengaan van Moysès Dos Santos.

Eerlijk, wij kenden hem niet. Na enig opzoekwerk blijkt hij de eerste Braziliaan van RSC Anderlecht te zijn geweest. Hij moet van ons land en de stad gehouden hebben, want hij bleef in de hoofdstad leven. Heel veel weten we niet over hem, maar hij verdient de nodige eerbied.

Dos Santos voetbalde twee seizoenen (1964 – 1966) voor paars-wit. De Braziliaan nam deel aan amper drie bekerwedstrijden, ruim voldoende voor een eerbetoon. Een minuut in het eerste volstaat om voor eeuwig tot de club te behoren.

De club verliest soms voeling met oud-spelers, maar daar maakt RSC Anderlecht sinds kort werk van. Voor de bekerfinale nodigde de club vier oud-spelers uit. Ze zegden onmiddellijk toe. Roland Juhasz, voormalig verdediger van Anderlecht, gaf toe: “als je voor Anderlecht voetbalt besef je het niet, maar als het voorbij is komt het besef. Sporting is de warmste club ter wereld.”

Marcin Wasilewski popelt om na zijn Premier League-avontuur terug te komen. Milan Jovanovic, speler op rust, komt bij elke aanvraag en Cheikhou Kouyaté, marathonman van West Ham United, woont bijna elke thuiswedstrijd van Anderlecht bij.

RSC Anderlecht is een grote familie. Dat wil de buitenwereld niet altijd zien, maar de club krijgt veel respect van diegenen die het kunnen weten.

Respect. Zoals RSC Anderlecht Club Brugge moet eerbiedigen na de bekeroverwinning.

De door de media groots aangekondigde rellen zijn gelukkig uitgebleven voor en na de bekerfinale, maar de sfeer op sommige delen van de tribunes was grimmig en rauw. Een voetbalfeest onwaardig. In de hoofdtribune hoorden we gefluit tijdens het nationaal volkslied. Hier en daar ontwaarden we wansmakelijke saluten uit lang vervlogen, donkeren tijden uit het midden van de vorige eeuw. Niemand kijkt daar hier nog van op. Normvervaging. Voetbal zou moeten verenigen, niet verdelen.

Gelukkig hielden de spelers van beide ploegen, de trainers en de refs het beschaafd. Vooral het arbitragekorps verdient een pluim. Zij hielden het hoofd te allen tijde koel. Samen maakten ze er een faire wedstrijd van. Dat de spelers en de staf van RSC Anderlecht collectief uitgefloten werden door de supporters van de tegenpartij bij het afhalen van de medailles, nemen we er met grote tegenzin bij. Ondenkbaar in Engeland na een Cup Final, maar hier kan het blijkbaar niet anders. Het hoort blijkbaar bij de huidige tijden.

Het moet de jongens uit Brussel alleen maar motiveren om de vierendertigste titel te pakken.

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht