Estafette: Meer zweet dan inkt

Het is voor het laatst dit jaar dat ik me op deze pagina tot u kan richten. Ik neem daarom graag de gelegenheid te baat om u het beste te wensen voor 2015. Ik ben er graag vroeg bij. Beschouw het vooral als een voorteken dat de eerste nieuwjaarswensen u bereiken vanaf de sportkatern van uw favoriete krant.

Ik heb er namelijk een goed oog in. U gaat knallen volgend jaar. U zult uw lichaam en geest tot het uiterste drijven. U zult uw sedentaire leven vaarwel zeggen. U zult versteld staan van uw eigen kunnen, van uw staalharde wil en dito kuiten. Wat u nooit voor mogelijk achtte, wordt werkelijkheid eens u 2014 de rug toegekeerd hebt. Yes you can!

Ik wens u een stel buikspieren toe waar Arnold Schwarzenegger in zijn beste tijd nog een puntje aan kon zuigen. Een maximale zuurstofopnamecapaciteit van 80 liter per minuut wordt uw deel, zonder dat u daarvoor eerst langs de Russische atletiekfederatie moet passeren. De 20 kilometer door Brussel in mei wordt een opwarmertje. De Mont Ventoux, de col de la Bonette en de col du Télégraphe, allemaal op dezelfde dag én op een Villofiets, dat is meer uw ding in 2015.

U denkt: onmogelijk. Ik denk: misschien hebt u wel gelijk. Ik wens u het bovenstaande nochtans echt wel toe. Mezelf ook trouwens.

Toegegeven, bovenstaande wens heeft meer weg van een noodkreet. 2014 was voor uw dienaar namelijk niet het meest succesvolle sportjaar. Ik heb aan sport meer inkt dan zweet verspeeld. Van een disbalans gesproken. Ik heb het niet zo voor goede voornemens. Maar ik betrap mezelf erop dat ik ze voor volgend jaar toch heb.

Ik heb gisteravond nog eens de loopschoenen omgebonden. En dat voor een training waar ik vroeger mijn neus voor opgehaald zou hebben. Niet eens veertig minuten aan een slakkengangetje van nog geen twaalf kilometer per uur. Het was simpelweg heerlijk. Ik werd er intens gelukkig van. Van alles. Van lopen in het donker. Van het gevoel het Warandepark voor mezelf te hebben. Van plassen ontwijken, merken dat het hopeloos is en dan resoluut in de plassen trappen.

Van het gevoel van doorbloede en lekker warme handen. Ik was vergeten hoe de kou een extra dimensie geeft aan lopen.

Nu en dan een sportief momentje voor jezelf. Ik wens het ons allebei toe. Tot volgend jaar.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter