Estafette: (Niet) naar de fitness

Ooit had ik een fitnessabonnement. Maandelijks verdween een dikke zeventig euro van mijn rekening en in ruil mocht ik naar hartenlust haltertjes heffen en loopbanden onderzweten ergens in de buurt van het Rogierplein. Lang verhaal kort: na een tijdje verdween er maandelijks zeventig euro van mijn rekening terwijl ik thuis in de zetel zat, aan het werk was, ging lopen, maar dus niet naar de fitness ging. De keten werd dankzij mij – en vele anderen – slapend rijk. Sindsdien ben ik allergisch aan fitnessketens. Nooit van mijn leven zou ik nog een voet binnenzetten in zo’n megalomane zweetkeet.

Maar daar zat ik opeens toch, in de fitness. Elf verdiepingen hoog met een verbeten grimas op mijn gezicht en het gevoel alsof mijn nieuwe Benetton-broek elk moment kon scheuren door de spanning op mijn benen. Genieten van het uitzicht, een uitgestrekt Zoniënwoud met een gonzende stad op de achtergrond, kon niet. Mijn aandacht ging naar het metalen toestel dat kletterde onder mijn trillende benen. En naar de stem van Mike. “Nog tien seconden volhouden. Negen, acht, zeven…. En zachtjes terug naar de beginpositie.” De verlossing! Ik greep naar mijn hamstrings en begon ze zacht te masseren. Mike glimlachte goedkeurend. Al zat er volgens mij ook wat leedvermaak in die lach.

Welkom bij Fit20, een sober ingerichte folterkamer voor sportievelingen met te weinig tijd. Fit20? Jep. Een naam die perfect dekt wat het product belooft: Fit20 is een fitnessmethode die je een fit lichaam schenkt in niets meer of minder dan twintig minuten trainen per week. Mijn eerste reactie toen ik het hoorde: te mooi om waar te zijn.

Dit Nederlandse fitnessbedrijf gaat uit van een oud en bekend trainingsprincipe: de high intensity training, of kortweg HIT-training. Het bestond al toen Arnold Schwarzenegger nog op Mount Olympia poseerde in weinig verhullende onderbroekjes. Trainen aan een hoge intensiteit wil zeggen dat je grote spiergroepen erg zwaar belast. Resultaat is krachttoename in de spier en vetverbranding, zelfs lang na je training.

Dat wisten Arnold en co in de jaren 1970 al en hebben enkele gewiekste Nederlanders gewoon even opgefrist. Fit20 heeft deze oude trainingsmethode in een nieuw jasje gestoken en er een nieuw elan aan gegeven. Het concept mikt in eerste instantie op – opgelet: marketingterm – de busy professional. U wil wel sporten maar u hebt geen tijd? Bij deze fitnessketen, want dat is het wel degelijk, heb je een afspraak - een meeting - van twintig minuten, mét gegarandeerd rendement. Bovendien staat de thermostaat op 17 graden, waardoor u niet zweet en gewoon in uw maat- of mantelpak uw oefening kan afwerken. U traint ook nooit alleen. Een coach waakt erover dat je afziet zoals je hoort af te zien. Geen gesjoemel.

Fit20 heeft me gecharmeerd. Akkoord, ze verkopen oude wijn. Maar wel met spiksplinternieuwe, hightech, state of the art zakken errond. De voldoening van een uurtje lopen of een goede fietstocht zal deze formule me nooit geven. Maar het filiaal in Kraainem wordt gerund door toffe mannen en na de training had ik eventjes het gevoel dat ik goed bezig was. Over de effecten op lange termijn kan ik me niet uitspreken. Daarvoor geldt het voordeel van de twijfel, al staat hun website bol van positieve getuigenissen.

Toch. Hoe charmant, baanbrekend en efficiënt ook, Fit20 heeft in mijn hoofd af te rekenen met het kwalijke imago dat andere ketens uit de fitnesswereld van de sector hebben gevormd. En dat zal niet snel veranderen.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter