Gouden hoekschoppen bezorgen Anderlecht zege in Clasico

Anderlecht mag opgelucht ademhalen. Het won de topper tegen Standard met 2-1 na twee hoekschoppen en bij vlagen goed voetbal. Ook de terugkeer van Morioka op nummer tien pakte goed uit, al morste die wel met de kansen.

Na de Europese schertsvertoning in Slovakije tegen Spartak Trnava (1-0-verlies, red.) moest Anderlecht zich herpakken tegen Standard. Dat gold ook voor de Rouches die in hun eerste wedstrijd in de Europa League een pak voor de broek kregen in Sevilla. Wat Trnava kan, kunnen wij ook moeten de Standard-spelers gedacht hebben.

In een uitgeregend Astridpark verschenen ze aan de aftrap met een Slovaakse wedstrijdmentaliteit: klinkt het niet, dan botst het. Vooral Pocognoli maakte zich de eerste tien minuten schuldig aan een paar ongeoorloofde tussenkomsten, met Santini en Saelemaekers als slachtoffers. De stilstaande fases die Anderlecht daaruit kon puren leverden wel geen gevaar op.

Even genezen, maar dan weer ziek

Tegen Trnava ontbrak Saelemaekers nog wegens schorsing, maar nu was hij, samen met Trebel, opnieuw de meest bedrijvige speler bij paars-wit. Hij nam het team op sleeptouw en combineerde met zijn roodharige mentor dat het een lieve lust was. Dat resulteerde na een kwartier spelen in een uitstekende kopbalkans voor Sanneh, maar de Gambiaan mikte de voorzet van Morioka over het doel van Ochoa.

Ook Gerkens kreeg een uitstekende mogelijkheid om Anderlecht op voorsprong te brengen. Hij plukte een lange bal van Saelemaekers - wie anders - perfect uit de lucht, maar vergat daarna de kans ook af te werken. Het enige wat Standard daar tegenover kon zetten was een kopbal van Emond op aangeven van Marin en een flauw schotje van Lestienne.

Ook Amuzu zorgde voor dreiging aan de linkerkant in samenspel met Morioka. De Japanner mocht van Vanhaezebrouck nog eens starten in de hoop een soort deus ex machina-effect te creëren. En dat lukte niet onaardig. Hij zwierf tussen de lijnen en werkte hard, maar mist duidelijk nog wat matchritme. Anderlecht leek zowaar genezen, maar iets over halfweg in de eerste helft zakte de recordkampioen toch weer weg.

Zo kon Standard zonder echt iets te creëren toch op 0-1 komen. Sanneh, een beer van een vent, liet zich op slag van rust veel te makkelijk wegzetten door Djenepo. Die bleef kalm en schoot beheerst binnen. Ei zo na werd het nog bijna 0-2, maar Carcela trapte een vrije trap randje zestien over de kooi van Didillon.

Santini, sant in paars-wit land

Na de koffie ging Standard verder op zijn elan. Djenepo bleef de paars-witte defensie het vuur aan de schenen leggen. Dat kwam Anderlecht bijna op een strafschop te staan, maar scheidsrechter Delferière wilde er niet van weten. Morioka kreeg daarna de kans om zijn goede wedstrijd te belonen met een doelpunt. Hij kreeg de gelijkmaker door Santini op een presenteerblaadje aangeboden, maar hij aarzelde te lang. Zo kon Laifis de kans alsnog onschadelijk maken.

Anderlecht zocht zo goed en zo kwaad als het kon naar oplossingen, maar de klok tikte ondertussen wel genadeloos verder. Twintig minuten voor affluiten kreeg de recordkampioen dan toch wat het verdiende. En hoe. Santini zette een overgewaaide hoekschop van Trebel om in een fabelachtig vluchtschot: 1-1.

Standard van slag, en Anderlecht? Dat geloofde weer in de zege en die kwam er ook in de extra tijd, opnieuw na hoekschop. Dit keer was niet Santini, maar wel Sanneh de afwerker van dienst. Hij maakte zo het slappe verdedigen van in de eerste helft meer dan goed. De crisis lijkt voorlopig geweken, maar als Anderlecht donderdag verliest tegen Union, dan zijn Vanhaezebrouck en co weer in hetzelfde bedje ziek.