Hind Ben Abdelkader, topbasketster

Hind Ben Abdelkader (17) is een van de rijzende sterren van het Belgische basketbal. De Brusselse spelmaakster is al van kindsbeen af een trainingsbeest, en plukt daar nu de vruchten van. Voorlopig maakt ze het mooie weer in onze competitie, maar een nakend vertrek naar het buitenland lijkt onafwendbaar.

"B asketbal is bij ons een familiezaak," steekt het Brusselse talent van wal. "Onder meer mijn broer speelt al jarenlang basketbal, het was dus evident dat ik er op zesjarige leeftijd zelf ook mee begon. Samen met mijn broer trok ik naar Racing Jette. Dat ik tot mijn dertiende in jongensploegen speelde, helpt me vandaag nog steeds. Daardoor ben ik een fysiek sterke speelster."

Ben Abdelkader heeft een grote honger naar de bal. Al sinds haar elfde vult ze de groepstrainingen aan met individuele sessies in het park. Haar broer Bilal nam haar onder zijn vleugels, en speelt een belangrijke rol in haar carrière. "Om beter te worden ben ik met die individuele trainingen begonnen. Ik oefen vandaag nog steeds veel met hem. Een tijdje geleden is mijn broer gestopt met spelen om trainer te worden. Vandaag is hij zowat mijn persoonlijke coach, en het park hebben we ondertussen ingeruild voor een zaal in Vilvoorde. Tijdens die persoonlijke trainingen focussen we op zaken als dribbelen en shots."
"Ik voel dat mijn broer me beter maakt. Hij kent me zeer goed. Dat ik vandaag zo ver in mijn carrière sta, is deels zijn verdienste. Ik train ook regelmatig individueel met Manu Lecomte van Bergen. Hij is een sterke jongere die een mooie toekomst wacht."

De Brusselse diamant werd gepolijst tijdens haar vele trainingen, en belandde via Ganshoren en Atomia in Frankrijk. Op haar dertiende werd ze opgemerkt op een van de buitenlandse tornooien waaraan ze deelnam, en kreeg ze een plaatsje in het vormingscentrum van Villeneuve d'Ascq. "Omdat ik alleen tijdens de weekends naar Frankrijk moest, had ik geen schrik van die stap. Ik trainde mee op vrijdag en speelde op zaterdag een wedstrijd. Tijdens de week bleef ik gewoon in Brussel, en oefende ik met de ploeg van mijn broer. Omdat er in Brussel weinig mogelijkheden zijn in het damesbasketbal, was deze stap noodzakelijk."

Ring aanvallen
Ben Abdelkader ruilde Frankrijk al na een jaar in voor het vormingscentrum van de Waals-Brusselse basketbalvereniging in Namen. Daar stond ze op en ging ze slapen met basketbal, een omgeving die haar op het lijf geschreven was. Maar alsof dat nog niet genoeg was, ging ze in de loop van haar driejarige verblijf op het vormingscentrum ook bij eersteklasser Waregem spelen.

"Ik had toen een dubbele aansluiting. Tijdens de week trainde ik in Namen en speelde ik matchen met het vormingscentrum, en één keer per week trainde ik met Waregem en speelde ik met hen een competitiematch. Dat kon wel tellen, maar toch vond ik het op fysiek vlak niet te zwaar. Ik houd van het spelletje, en rust als het kan. Elke dag opnieuw wil ik me voluit geven op het parket."

De sportieve beslommeringen van het Brusselse toptalent maakten haar op jonge leeftijd volwassen. Ze kreeg vrij snel de nodige zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Op amper vijftienjarige leeftijd maakte ze haar debuut in onze eerste klasse bij Waregem. "Dat is de minimumleeftijd. Al is het niet uitzonderlijk dat jonge dames in de eerste ploeg worden gedropt. Dat gebeurt zelfs meer en meer."

"Mijn balbeheersing is mijn grootste wapen. Ik blijf ook rustig aan de bal, en heb een goed shot achter de driepuntslijn. Dat is er vooral gekomen door al die trainingen. Maar er is nog heel wat werk aan de winkel. Mijn benenspel en snelheid moeten beter. En ik moet de ring sneller durven aanvallen."

Ben Abdelkader won met Waregem één Belgische titel en vertrok dan naar Namen, om begin dit seizoen bij Sint-Katelijne-Waver te tekenen. Het sportieve project trok haar aan, en de kortere verplaatsingen vanuit Neder-over-Heembeek zijn mooi meegenomen.

"Ik concentreer me nu voluit op Sint-Katelijne-Waver. Dankzij mijn statuut van sportieve belofte kan ik de turnlessen inruilen voor individuele trainingen met mijn broer. Regelmatig train ik dus twee keer per dag, met daartussen nog een fitnesssessie."

Verenigde Staten
Door haar steile ontwikkeling tijdens de afgelopen jaren krijgt de Brusselse basketbalspeelster de nodige aandacht van allerlei kenners. De knapste prestaties zette ze met de nationale ploeg op internationale tornooien neer. "Mijn mooiste herinnering is de gouden medaille op het Europees Jeugd Olympisch Festival (EJOF) in Trabzon met de U16. Datzelfde jaar zijn we ook vice-Europees kampioen geworden, en werd ik op het tornooi uitgeroepen tot MVP (Most Valuable Player, red.). Maar het belangrijkste was de ploegprestatie, dat komt voor het individuele. Eén speelster maakt het verschil niet. Basketbal is een ploegsport."

"Ik heb geen moeite met de aandacht die ik krijg. Ik besef dat ik nog veel vooruitgang moet maken, en houd de voetjes stevig op de grond. Ik kan nog veel bijleren op training en in de Belgische competitie."

Toch lonkt het buitenland. Er wordt hier en daar gewag gemaakt van een overstap naar een Amerikaanse universiteit, maar Ben Abdelkader wenst daar nog niet verder op in te gaan. Al steekt ze haar wens om in de toekomst nieuwe oorden op te zoeken niet onder stoelen of banken.

"Ik wil een diploma hebben na het secundair, en zou mijn studies graag met basketbal combineren. Aangezien daarvoor in België niet veel mogelijkheden zijn, zou ik graag naar de Verenigde Staten trekken. Want sport kan veel deuren openen."

"Na mijn studies wil ik in grote competities spelen. Het maakt me niet uit of dat in Turkije, Rusland of de Verenigde Staten is. Alles draait rond de bal, de rest van mijn leven is bijzaak."