Vier jaar geleden werd voetbalclub White Star Bruxelles kampioen in tweede klasse, onder leiding van de opmerkelijke figuur John Bico. Vandaag is Bico spoorloos verdwenen en bestaat White Star niet meer, het enige wat achterblijft is een schuld van bijna een half miljoen euro. “Eén jaar bij White Star, dat staat gelijk aan tien jaar bij eender welke andere voetbalclub.”
© PhotoNews
| John Bico, met de noorderzon verdwenen. “Hij bracht zijn verhaal zo goed dat je het bleef geloven,” reageren oud-spelers.
Wie is John Bico?
John Bico Penaque werd geboren in Frankrijk, en heeft roots in Kameroen en Guinee-Bissau. Hij was in een vorig leven vooral bekend als spelersmakelaar, als de ontdekker van voormalig Frans international Franck Ribéry, en hij was manager van de broers Eden en Thorgan Hazard. Hij loodste Eden Hazard van Lille naar Chelsea.
Samen met het bedrijf Gulf Dynamic Challenges uit Dubai probeerde Bico in 2013 eerst de noodlijdende voetbalclubs Moeskroen en FC Brussels over te nemen. Uiteindelijk werd het White Star. Hij doopte de club om tot White Star Bruxelles. In 2016 kroonde Bico zich met White Star tot kampioen in tweede klasse. Enkele maanden later ging hij aan de slag bij Antwerp, daar hield hij het maar een maand vol. Hij kwam nog even terug naar White Star, maar in de zomer van 2017 ging hij er defi nitief vandoor.
Bico had gave van het woord
Een echt feest was het dus niet toen White Star met 3-0 won tegen Patro Eisden en kampioen werd. Volgens Michel Eylenbosch, de stadionmanager, werd de kampioenenbeker weggehaald bij de rust van de wedstrijd. “Tv-zender Proximus zond de wedstrijd uit en verplaatste de beker naar Antwerpen. De winnaar van de wedstrijd Antwerp-Eupen werd kampioen, maar het eindigde daar op 0-0 en dus konden wij de titel vieren. Zonder beker.” Voor ex-assistent-trainer Stéphane Demets is het niet meteen het mooiste moment uit zijn carrière. Hij maakte promoties mee met andere clubs, waar écht gevierd werd. “Na de wedstrijd waren we bezig met het administratieve. Want de club moest de licentie om professioneel voetbal te mogen spelen nog proberen te behalen.
Wat ik vooral onthou, is dat we een sterke groep hadden die enorm goed samenhing, hoewel er constant problemen waren tijdens dat seizoen.” “Hij moest de spelersgroep voor een match soms van heel diep halen,” vertelt ex-speler Mike Vanhamel nog over John Bico. “Een hele week was hij met randzaken bezig. Net voor de wedstrijd nam hij twintig minuten het woord, en kreeg hij iedereen op één lijn. Hij bracht zijn verhaal zo goed dat je het bleef geloven. Ik moet toegeven dat ik zelden iemand dat zo heb weten te doen.”
Geruchten
Zelfverzekerd en met de gave van het woord, zo nam Bico zijn spelers bij de hand. “Op de achtergrond speelden heel wat zaken, zoals de problemen met het stadion en de voetbalbond, maar dat bleef interne keuken,” aldus Demets.
“Waar John Bico nu is? Geen idee. Er zijn geruchten dat hij aan het werk probeert te raken in Frankrijk.” Er is een onderneming op naam John Bico met een adres in het Franse Rouen. Contactgegevens zijn er niet. Iemand die misschien nog het dichtst bij Bico stond in zijn White Star-periode is Julien Carpentier. Toen was hij directeur marketing en communicatie van de club, vandaag is hij sportief verantwoordelijke bij voetbalclub Crossing Schaarbeek. “Ik kan je geen telefoonnummer geven, maar ik heb John enkele maanden geleden nog gehoord,” zegt Carpentier.
Meer wil hij niet kwijt. “John had inderdaad zijn gebreken, maar wij konden goed met elkaar overweg.” Carpentier beschrijft misschien nog het best hoe het was om bij White Star te werken: “Eén jaar bij White Star staat gelijk aan tien jaar bij eender welke andere voetbalclub.” Bico zullen we niet vinden. En de mysterieuze investeerder Djamel ben Ferha? Die wil geen reactie geven als we vragen naar de schulden die White Star Bruxelles nog achtervolgen. Hij laat via zijn Franse advocaat Emmanuel Ludot weten dat er nog een zaak loopt bij het Internationaal Centrum voor Beslechting van Investeringsgeschillen.
Unis nous avons vaincus, met die woorden klopt White Star-manager John Bico zich op de borst op 30 april 2016 net voor middernacht. Wat de Belgische voetbalwereld wilde vermijden, is werkelijkheid geworden. White Star Bruxelles, een kunstmatige voetbalclub die teert op invloed van makelaars en bezit is van een Algerijn met een bedrijf in Dubai, wordt kampioen op de laatste speeldag in de tweede afdeling en promoveert naar eerste nationale.
In de perszaal van het Edmond Machtensstadion in Molenbeek kijken de vijf aanwezige reporters elkaar wat verbouwereerd aan. Want naast de rijzige Bico zit spelersmakelaar Mogi Bayat ongegeneerd te grinniken. Korte tijd later zal die Bayat de spilfi guur zijn in de grootste fraudezaak ooit in het Belgische voetbal.
De Franse ex-voetbalmakelaar met Kameroense roots John Bico dicteert jarenlang op alle niveaus de wet bij White Star en verplaatst de club van het Fallonstadion in Sint-Lambrechts-Woluwe naar het Machtensstadion in Molenbeek.
Bico draait zich uiteindelijk vast in zijn eigen spinnenweb van louche contacten en onduidelijke geldstromen. Op 9 mei 2016 beslist het Belgisch Arbitragehof voor de Sport dat White Star geen profl icentie krijgt en niet toegelaten wordt tot de eerste klasse. Dat luidt het einde in van de droom en het White Star van John Bico. Het kampioenenfeest is voorbij. Op een persconferentie die dag haalt Bico nog een laatste keer uit, zoals alleen hij dat kon.
“Het besluit van het BAS komt erop neer dat je tegen iemand die drie jaar in de woestijn heeft geleefd en dan in een oase aankomt, zegt: ‘Toon ons nu eens dat je hier kan overleven.’” White Star Bruxelles kwam nooit echt aan in de oase. De kampioen van de tweede klasse 2015-2016 bevond zich negen dagen op de drempel van eerste nationale en tuimelde dan naar het amateurvoetbal tot ze volledig verdween. Voetbalclub White Star Bruxelles houdt in oktober 2017 op te bestaan. John Bico is intussen al lang met de noorderzon verdwenen.
Voetbalclub zonder stadion
We beginnen een zoektocht naar een van de meest merkwaardige fi guren uit de recente geschiedenis van het Brusselse en Belgische voetbal. En dat doen we niet alleen, want zo’n dertig schuldeisers eisen vandaag van Bico en de Algerijnse ex- eigenaar van White Star Djamel ben Ferha een totaalbedrag terug van bijna een half miljoen euro.
“Meneer Bico moet mij nog een aantal facturen betalen, ja,” zegt Michel Eylenbosch. In 2014 kreeg Eylenbosch van de club de titel van ‘stadionmanager’. Hij was toen voor de MR gemeenteraadslid in Sint-Jans-Molenbeek, nu is Eylenbosch fractielid van Liste Destexhe. “Het gaat om 100.000 euro en ik heb voor die facturen de btw betaald. Ook ik ben een gedupeerde.”
“Het is mevrouw Schepmans (toenmalig MR-burgemeester in Sint-Jans-Molenbeek, red.) die White Star niet meer in het Machtensstadion wilde zien,” zegt Eylenbosch. “De gemeente is de eigenaar van het stadion. En een voetbalclub zonder stadion, dat gaat gewoon niet.”
Françoise Schepmans wou eerst dat White Star het lokale stadion deelde met RWDM, toen die club in de vierde afdeling weer opgestart werd. Maar Bico spartelde tegen, liet het stadion verkommeren en verving af en toe eens de sloten van de toegangspoorten. De gemeente gaf RWDM meer ruimte in het stadion en duwde White Star naar de uitgang.
“Waar John Bico nu is? Dat weet ik niet,” zegt Eylenbosch. “Al twee jaar heb ik niets meer van hem gehoord, zijn verschillende mobiele telefoonnummers zijn ook afgesloten.”
© Photonews
| John Bico.
Financiële kater
Ondanks de troebele clubleiding, de moeilijke relatie met de voetbalbond en de gemeente Molenbeek, én financiële problemen slaagde White Star er wel in zich tot kampioen te kronen van het seizoen 2015-2016 in tweede klasse. Dat was hoe dan ook een huzarenstukje. Spelers kregen hun loon bijvoorbeeld regelmatig twee à drie maanden niet uitbetaald. “Op het einde van die derde maand kregen we dan plots wel een klein deel gestort,” zegt toenmalig doelman Mike Vanhamel, nu actief bij Beerschot.
“Bico, een god? Totaal niet. Hij was eerder een alleenheerser”
“Voor mij was dat ene seizoen bij White Star een fi nanciële kater. Maar sportief was het ongelofelijk, niemand dacht dat een club met zo’n schimmige figuur aan de top kampioen kon spelen.” Heel wat spelers hadden ook ontzag voor John Bico. Als hij als trainer zijn stem verhief, had iedereen het gehoord. “Maar hij stond tegelijk ook dicht bij zijn spelers hoor,” zegt Eylenbosch. “Ik denk dat hij voor hen een soort god was.”
“Een god? Totaal niet. Hij was eerder een alleenheerser,” grimast Mike Vanhamel. “Als je met de trainer wilde praten, moest je bij hem zijn. Een gesprek met de technische directeur of eigenaar?
Dan moest je bij hem zijn. De spelers durfden gewoon niet tegen hem in te gaan. Bico blijft een impressionant persoon: je ziet daar plots een beer voor je staan, een boom van een vent. In het jaar dat ik bij White Star zat, zou ik trouwen. Ik had al enkele keren mijn loon niet gekregen, dus vroegen mijn vrouw en ik ons af hoe we alles zouden betalen.
Dan klopte ik maar aan bij Bico: ‘Het is niet om een auto te kopen, het is om mijn trouwfeest te kunnen betalen.’ Hij verzon dan een of ander verhaaltje en zei dat het wel in orde zou komen.” De voormalige doelman van de kampioenenploeg van White Star heeft vandaag geen contact meer met John Bico.
“Samen met nog een andere ex-speler heb ik via de rechtbank uiteindelijk nog een deel achterstallig loon gekregen, maar dat is toch ook al meer dan drie jaar geleden.”
Mogi Bayat
John Bico stelde zijn spelersgroep samen met de hulp van bevriende makelaars zoals Mogi Bayat. Stuk voor stuk zijn het voetballers, zoals Vanhamel, die via het Brusselse project van Bico een tweede kans kregen, nadat ze eerder niet hadden kunnen doorbreken in het profvoetbal. Ook voor de sportieve omkadering van het team deed Bico een beroep op mensen met kennis van het Belgische voetbal. Stéphane Demets is zo iemand. Als speler was hij actief bij onder meer RWDM, Beveren en Kortrijk.
“John zocht een hulptrainer die de competitie kende. Hij had net zijn twee vorige assistent-trainers aan de deur gezet,” herinnert Demets zich nog. “Zelf moest ik vertrekken bij Dender, waar ik één seizoen coach was, en zo kwam ik bij White Star terecht.”
“We hadden een van de laagste budgetten van de reeks en konden toch kampioen worden. De spelers waren kwaliteitsvol, toch kwamen er amper supporters kijken naar onze wedstrijden. Zelfs op de avond toen we de titel pakten, waren er misschien amper duizend supporters,” zegt Demets. Intussen kan hij erom lachen.
Lees meer over: Sint-Jans-Molenbeek , Sport , white star brussels , john bico , Voetbal
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.