Igor De Camargo: 'Ik kom bij RWDM niet uitbollen'

Wanneer voetballers tekenen voor een nieuwe club, nemen ze in het obligatoire welkomst­interview regelmatig clichézinnen als 'de cirkel is rond' in de mond. Voor Igor De Camargo (38) is dat spreekwoord met zijn terugkeer naar RWDM zonder meer toepasselijk.

Kort na het debuut van Igor De Camargo in RWDM-shirt verscheen op de Facebook-pagina van de club een charmante foto: een breed glimlachende De Camargo, geflankeerd door Jeanke De Strijker en zijn echtgenote Irène, de conciërges van het Edmond Machtensstadion. De twee zijn al lang de tachtig voorbij en maken stilaan deel uit van het meubilair. “Hier is nog niets veranderd. De mensen zijn een jaartje ouder geworden, en ik ook, maar de liefde is overeind gebleven,” lacht De Camargo.

De omstandigheden zijn helemaal anders dan toen De Camargo voor het eerst voet zette in het Edmond Machtensstadion, in januari 2005. RWDM heette toen even FC Brussels en vocht in eerste klasse tegen degradatie. Enkele belangrijke doelpunten van De Camargo hielpen toen mee het behoud verzekeren. Het seizoen daarop pakte een ontketend Brussels de scalp van Genk en Standard, en hield het Club Brugge en Anderlecht op een gelijkspel. Het leverde De Camargo een prestigieuze transfer op naar Standard, het begin van een mooie carrière die hem ook nog naar onder meer Borussia Mönchengladbach en een bekerwinst met KV Mechelen zou leiden.

“Ik heb veel te danken aan deze club. Vergeet niet dat ik nog alles te bewijzen had. Bij Genk kon ik me niet doorzetten. Ik had het moeilijk, ik was amper zestien toen ik in m'n eentje van Brazilië naar België kwam. Eerst toestemming aan mama en papa vragen (lacht), daarna voor de eerste keer het vliegtuig op, om terecht te komen in een gastgezin in Maasmechelen. Ik had nog nooit van Genk gehoord en sprak enkel Portugees,” zegt de aimabele De Camargo intussen in vloeiend Nederlands. De eerste maanden in België, ver weg van zijn familie en zijn vertrouwde Porto Feliz, waren wennen voor de diepe spits. In zijn eerste maand België belde hij elke dag wel een halfuur naar huis, met een telefoonrekening van 400 euro als gevolg. Hij had nog geen profcontract, dus schoot zijn manager Paul Stefani hem het bedrag voor.

Nu, al die jaren later, voelt De Camargo zich voor de helft Belg en voor de helft Braziliaan. In België leerde hij discipline, de taal spreken en frieten eten. In 2005 werd hij ook officieel Belg. De negen caps die hij met de Rode Duivels verzamelde, draagt hij met trots met zich mee, ook al droomden vrienden en familie er wel van om hem ooit te zien uitkomen voor de Seleção Canarinho, het Braziliaanse voetbalelftal – een niet erg realistische ambitie in het land van wereldsterren als Neymar en Roberto Firmino.

Oude liefde

De Camargo treft zijn oude liefde RWDM in een periode van transitie. Sinds de overname door de Amerikaan John Textor is the sky the limit voor RWDM. Voor de winterstop was de ploeg, ingegeven door de beperkte financiële middelen, nog voorzichtig in het uitspreken van enige ambities. Ook al hadden de Brusselaars zowat het laagste budget van de reeks, toch draaiden ze knap mee in de bovenste helft van de rangschikking. Sinds de introductie van het Amerikaanse geld wordt er nu ook luidop gedroomd van een derde Brusselse club in 1A. Vooral de tweede plaats, goed voor een barragematch voor promotie, ligt voor het grijpen.

Voor De Camargo is zelfs de titel geen utopie, ook al heeft Westerlo een straatlengte voorsprong. “We hebben echt een goeie ploeg, met veel technische kwaliteiten. Dus ja, we geloven nog voluit in de titel. Ik ben een optimistische persoon, dat zit in mijn Braziliaanse bloed (lacht). Zij die denken dat ze beter dan wij zijn, moeten het maar bewijzen op de mat.”

Kort na de aankondiging van zijn terugkeer naar Molenbeek, sprak De Camargo in een filmpje op Twitter in het Portugees de fans van het Braziliaanse Botafogo toe. Sinds de overname wordt RWDM op sociale media plots van nabij gevolgd door een meute enthousiaste Brazilianen. Botafogo is immers een van die andere clubs uit het wijd vertakte netwerk van John Textor. “De club is net gepromoveerd uit 2de klasse, maar is eigenlijk een slapende reus in het Braziliaanse voetbal. Garrincha ('klein vogeltje'), een van de beste Braziliaanse voetballers ooit, speelde er zijn hele carrière. Sinds de overname laait de passie bij de fans opnieuw op, Textor wil de club echt terugbrengen waar ze thuishoort,” zegt De Camargo.

Mogelijk keert hij na dit seizoen terug naar zijn thuisland, om zijn carrière bij Botafogo echt af te sluiten. “Mijn toekomst ligt in de handen van God," klinkt het mysterieus wanneer we hem vragen naar zijn toekomstplannen. “Eén ding is zeker: in België stop ik sowieso na dit seizoen. RWDM zal mijn laatste Belgische club geweest zijn." Want hoe graag hij ook in België is, het gemis van zijn familie in Brazilië knaagt. Zijn ouders hebben hun kleinkinderen nog niet echt zien opgroeien. Ook aan zijn vrouw Giovanna, die een carrière als topmodel in Brazilië opgaf om haar man te volgen naar België, beloofde hij al een terugkeer naar hun thuisland.