Jean-Pierre 'JP' Vande Velde : 'Ik ben geen straatvechter'

Vande Velde is zijn naam, JP het handelsmerk. Brussel is halftijds zijn beroep, voetbal zijn voltijdse passie. Vorige maand was hij nog trainer van tweedeklasser Oostende, nu staat hij aan het roer bij OH Leuven. Aan de kust zijn ze razend om de vaandelvlucht. De woede geeft meteen ook aan hoezeer ze er al aan JP gehecht waren geraakt. Het warme hart op de stoute tong.

Tien dagen geleden moest Jean-Pierre Vande Velde met OHL meteen Oostende partij geven. En hij zal het geweten hebben: negentig minuten lang joelende supporters en finaal ook nog een 1-2 nederlaag. Kamagurka, bestuurslid en sponsor bij Oostende, rende nog voor affluiten dolgedraaid het veld op. Eén doek op de tribune spande de kroon: JP © Fatima. De dame in kwestie blijkt een aan de kust bekende straatmadelief. Een cryptische manier om te verwijten: Vande Velde koos voor het geld.

"Natuurlijk had ik een rumoerig treffen verwacht," zegt Vande Velde. "Maar amai, dit sloeg alles. Man man man, wat een commotie! Ja, ik begrijp het wel. In volle seizoen van club veranderen is niet alledaags. Meestal gaat het andersom: een club die zich van een trainer ontdoet, dat wordt als de normaalste zaak beschouwd. En ja, ik heb deze keer aan mezelf gedacht. Financieel ga ik er niet op achteruit. Maar daar ging het mij niet om. Ik heb gekozen voor het hart. Iedereen weet dat ik een boontje heb voor OHL. Ik was er in het verleden al vijf jaar trainer en heb er de beste herinneringen aan. OHL zat in de problemen en belde me. Dan ga je nadenken."

Er speelde ook iets praktisch mee. Vande Velde woont in Asse, werkt in Brussel en... heeft snelwegangst. De treinreizen naar de kust vergden veel tijd en energie. "In Oostende hebben ze echt wel hun best gedaan om het me naar de zin te maken. Maar toch woog het. Ik ben bang op een autosnelweg, ja. Het is een fobie die kwam opzetten toen ik nog trainer was bij Dender in eerste klasse. De druk was toen onmetelijk groot. Blijkbaar veroorzaakte die stress de fobie. Ik ben nu in behandeling. Het zit in het hoofd en het moet eruit."

Ambtenaar
Vande Velde valt als Pajot voor Brussel. Hij is opgegroeid in het ouderlijk volkscafé Viteske aan de markt van Ternat. Dat volkse is hij nooit verloren: rad van tong, recht voor de raap. In feite is hij het prototype van een Brusselse Ket, de Gilles De Bilde onder de trainers. "Ik ben een vechter, géén straatvechter," corrigeert JP. "Dat neemt niet weg dat ik Brussel wel apprecieer. Als jonge Ket nam ik al in m4n eentje de bus om hier de cinema4s af te schuimen. In de buurt van het Noordstation had je er vijf op een zakdoek: de Victory voor de westerns, Eldorado en Étoile waar men vooral oorlogs- en avonturenfilms à la Ben Hur speelde, de Marivaux voor de Franse films, en in de Nieuwbrug had je de Colisée."

"Velen gruwelen of jubelen om de hoge wolkenkrabbers, of kicken op de mooie oude gebouwen. Zelf hou ik van de vele groene kantjes die Brussel heeft. Of de pleintjes waar je een goeie Italiaanse koffie kunt drinken. Op een autoloze zondag door Brussel fietsen, dat vind ik echt het summum. Geen auto4s, een herademende stad. Twee keer maar heb ik dat kunnen ervaren, want 4s zondags wordt er natuurlijk meestal gevoetbald."

"Al 34 jaar werk ik voor de provincie. Eerst voor Brabant, nu al jaren voor de VGC (Vlaamse Gemeenschapscommissie, Brussel, red.), de laatste jaren op de sport-, jeugd- en speelpleindienst aan de Leopold II-laan. Ik zit er aan het onthaal en zie wat er allemaal gebeurt. En er gebeurt echt héél veel. Het imago van een ambtenaar is vaak grijs, saai en broekverslijtend. Niks daarvan hier. Avondvergaderingen, tijdens het weekend de baan op: ze draaien hier echt in overdrive. De Vlaamse inbreng in Brussel is relevant en de VGC levert prima werk."

Vande Velde heeft ook een Brussels voetbalverleden. Als kadet bij Anderlecht en op zijn negentiende naar Union. "Dat was met Georges Heylens en de 'miljoenenploeg4 in derde klasse, waar de club failliet op draaide. Zelf was ik de enige niet-prof toen. Het jaar na het faillissement speelden we wel meteen kampioen. Bij FC Vorst heb ik later mijn actieve carrière afgesloten, toen al als speler-trainer. Ook dat was een supergezellige club."

Titels heeft Vande Velde nadien nog veel behaald. Djiepie heet een kampioenen­maker te zijn. Hij gaat prat op zeven titels en maakte echt furore door FC Dender van derde naar eerste klasse te brengen. Hij wipte er zelfs Anderlecht uit de beker. "Ik vind het echt spijtig dat Sporting Anderlecht geen beter voetbal brengt. Dat is geen kritiek op (hoofdtrainer) Ariël Jacobs. Het is ook geen recent probleem. RSCA zou moeten terugkeren naar zijn roots en rekruteren in functie van een flamboyante speelstijl. Ik ben een voorstander van Belgisch talent. Hier kun je echt goeie spelers vinden in tweede en derde klasse. Stel je scouting daarop af, niet op Argentinië. Want, eerlijk, ik vind een Koen Persoons even goed als een Biglia. En dat men in het Astridpark eigen jongens als Mbokani en Fellaini door de vingers liet glippen, is bijna hallucinant. Goed, met Gillet en De Sutter zit men er nu wél op."