Manu Lecomte trekt naar Amerika en droomt van de NBA

Manu Lecomte (17) gaat recht op zijn doel af. De Brusselaar heeft tijdens zijn jonge carrière nooit getwijfeld om ingrijpende beslissingen te nemen en volgt nu terug zijn torenhoge ambitie. Hij trekt naar de universiteit van Miami om te studeren, maar toch vooral om te basketballen. Met één groot doel voor ogen: een plaats afdwingen in de NBA.

"Basketbal is iets dat in mijn lijf zit," vertelt het Brusselse talent. "Ik ben er op mijn vierde mee begonnen en was meteen verkocht. Mijn nonkel trainde een ploegje en ik ben onder zijn hoede begonnen in ploegverband. Hij heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn sportieve carrière. Op vakantiedagen train ik nog steeds met hem. Je mag hem zowat zien als mijn privécoach."

Lecomte leerde als jongeling de knepen van het vak bij Atomia Brussel, in al zijn gedaantes. Hij doorliep er de jeugdreeksen tot hij, in het derde jaar secundair onderwijs, naar Namen vertrok om er in het opleidingscentrum opgenomen te worden. De Brusselaar gold toen al als een groot talent. "Ik heb ook veel geleerd op de pleintjes in Brussel-centrum. Daar wordt toch een ander spel gespeeld. Je hebt bijvoorbeeld geen scheidsrechter en dat wil zeggen dat de wet van de sterkste geldt. Ik heb er deels mijn karakter gevormd."

"In Namen kwam ik in de perfecte omgeving terecht om te groeien als basketbalspeler. De lessen worden er ingepast in het trainingsschema, de aanwezige infrastructuur is uitstekend, je krijgt dagelijks uitgebreide trainingen voorgeschoteld en er wordt echt wel op een hoog niveau gespeeld. De jongens die daar terechtkomen zijn een selectie van de beste spelers uit Brussel en Wallonië. Toen ik het voorstel kreeg om tot het opleidingscentrum toe te treden, heb ik niet getwijfeld."

Lecomte kende het centrum maar al te goed en was sowieso van plan om naar Namen te trekken. Hij wist op jonge leeftijd dat basketbal zijn toekomst zou kleuren. Zijn gestage progressie zorgde ervoor dat zijn naam bij kenners steeds bekender in de oren ging klinken. "Mijn spelvisie, snelheid en atletisch vermogen maken van mij een van de beste spelers van mijn generatie. Maar verwacht niet dat ik op mijn lauweren ga rusten. Ik moet bijvoorbeeld nog meer een leider zijn op het veld. Dat komt met ervaring, maar ook door in alle situaties positief te blijven. Na een gemist shot moet je de armen niet laten zakken, maar er voor blijven gaan. Je moet een voorbeeld zijn voor je ploegmaats."

Doe geen domme dingen
Tijdens de twee jaar in het opleidingscentrum maakte de Brusselaar al het goede waar dat van hem werd verwacht. Door de goede omstandigheden en de uitstekende band die hij er met zijn ploegmaats had, werd de diamant steeds meer gepolijst. Toch besloot hij er te vertrekken. "Na twee jaar volgde ik trainer Paul Vervaeck naar tweedeklasser Kangoeroes Boom. De meeste jongeren maken de opleiding af in Namen, dus ik versta wel dat mijn keuze vreemd overkomt. Maar voor mij was het een logische stap: door elke dag met volwassen spelers te trainen, kon ik mijn spelpeil nog verhogen. Al verstop ik niet dat het een moeilijke keuze was."

"Mijn familie laat me vrij in de keuzes die ik maak. Uiteraard staan ze me altijd bij en geven ze mij raad, maar ik maak de eindbeslissing. Tot nu ben ik tevreden met de weg die ik heb afgelegd."
Lecomte heeft dankzij zijn sterke prestaties steeds ruime keuzemogelijkheden. Een dergelijk talent is gegeerd. Die situatie kan voor sommigen negatieve gevolgen hebben, maar niet voor de Brusselaar, die het harde werk niet schuwt. "De sleutel tot succes is discipline. Je moet een goede levenshygiëne hebben en geen domme dingen doen. Anders is al het harde werk voor niets. Als je erin gelooft en er alles voor doet, zal je er wel geraken."

"Ik vind het niet moeilijk om de status van talent te dragen. Het is niet dat de pers me elke dag opbelt, hoor. Het is iets waar ik fier op ben. Dat ik vandaag sta waar ik sta en nog steeds als een talent word aanzien, is dankzij al dat harde werk."

Show in het bloed
Het avontuur bij Boom was van korte duur. Coach Vervaeck, die een belangrijke rol heeft gespeeld in de carrière van Lecomte, verliet de club en ook Lecomte besloot andere oorden op te zoeken. Zo belandde hij bij eersteklasser Bergen, waar hij met de eerste ploeg trainde en in competitieverband voor de ploeg uitkwam die in de tweede klasse speelt. "Het was een zeer goede ervaring. Door met die spelers uit de eerste klasse te spelen, heb ik echt veel vooruitgang geboekt. Ze zijn op dat niveau vooral fysiek veel sterker. Je hebt er heel wat Amerikanen rondlopen en zij hebben wat meer show in hun spel, dat zit gewoon in hun bloed. Dat is niet per se mijn spel, maar ik kan het zeker wel aan."

De vruchten van dat seizoen plukte onze nationale ploeg begin juli. Op het Europees kampioenschap U20 in de B-divisie leidde Lecomte de ploeg naar de halve finales en werd hij tot een van de vijf beste spelers van het kampioenschap uitgeroepen. Hij kan hiermee een knap visitekaartje afgeven in de Verenigde Staten, want net als zijn hartsvriendin Hind Ben Abdelkader - een Brusselse speelster die als een toptalent wordt aanzien - steekt hij nu de oceaan over.

"Het is een droom om voor de universiteit van Miami te gaan spelen. Dit is terug een belangrijke stap in mijn carrière. Maar pas op, ik ga er ook naartoe om Economie te studeren. Gelukkig heb ik een beurs gekregen, anders zouden die studies me vijftig- tot zestigduizend dollar gekost hebben. Dat kadert in mijn ultieme droom: in de NBA spelen. Daar ben ik al sinds ik klein ben mee bezig. Ik kan niet wachten om eraan te beginnen. Ik ben er zeker van: ik ben klaar voor dit avontuur."