Moeder en dochter op Olympische Spelen

Colette Crabbé (59) mag fier zijn. Het is veertig jaar geleden dat ze haar sportief hoogtepunt bereikte met een deelname aan de Olympische Spelen in Montreal. De kranige zwemster is vandaag nog steeds actief en behoort zelfs tot de wereldtop bij de masters. Ze is daarnaast ook de fiere moeder van Claire Michel, die België zaterdag in Rio zal vertegenwoordigen in de triatlon.

“Met mijn negentien jaar was ik zeker niet de jongste zwemster op de Olympische Spelen van 1976,” vertelt Crabbé. “In die tijd moet de gemiddelde leeftijd rond de achttien jaar gelegen hebben, nu is dat eerder boven de twintig jaar. En al de deelnemers waren amateursporters, ook dat is ondertussen veranderd. Maar verder was en is dit nog steeds hét sportief evenement.”

Crabbé leerde pas op haar tiende zwemmen, maar had de smaak snel te pakken. Na een paar jaren trainen begon ze naam te maken in het Luikse, van waar ze afkomstig is, alvorens nationaal en zelfs internationaal sterk te presteren. “Je had toen natuurlijk nog de Berlijnse Muur, maar we reisden wel in West-Europese landen om te zwemmen, ja. Al waren we natuurlijk amateurs, leven van het zwemmen was toen en is nu nog altijd zeer moeilijk.”

“Ik zwom elke dag, elf keer per week. Zwemmen is een sport die nu eenmaal veel training vraagt. Uiteraard waren de Olympische Spelen altijd een doel, die competitie heeft gewoonweg een geweldig aura rond zich. Ik heb aan wereldkampioenschappen en andere grote competities deelgenomen, maar dit was toch wel iets anders.”

In tegenstelling tot haar dochter kwalificeerde Crabbé zich zonder veel problemen voor de Spelen. Een jaar op voorhand had ze al de gewenste tijd gezwommen, dus kon ze zich in alle rust voorbereiden op de sportieve hoogmis. “Aangezien ik toen net mijn secundaire studies had afgewerkt, ben ik een jaar naar de Verenigde Staten getrokken om te trainen. Naar Long Beach in Californië. Ik kreeg een kleine beurs en kon er bij iemand blijven logeren. Dat blijft een zeer mooie ervaring.”

München 1972
Die grondige voorbereiding resulteerde in uiteenlopende prestaties. In de vierhonderd meter wisselslag behaalde ze een zeer knappe twaalfde plaats en brak ze ruimschoots het Belgische record. In de tweehonderd meter schoolslag kon ze haar beste tijd niet benaderen en eindigde ze onderaan het deelnemersklassement. “Dankzij de goede prestatie in de zeer zware vierhonderd meter wisselslag was ik zeker niet ontgoocheld. We hadden als zwemmers het geluk dat we de eerste week van de Spelen in actie moesten komen. Dan ben je nog geconcentreerd en is het nog rustig in het atletendorp. Naar het einde van de competitie toe, werd er meer feest gevierd dan wat anders (lacht).”

“Het was geweldig om de openingsceremonie mee te maken en te zien welke sporters allemaal deelnamen. Ik vond het ook leuk om in het dorp te raden wie welke sport deed, dat kon je meestal zien aan hun lichaamsbouw. Het was trouwens de eerste keer dat er zoveel veiligheid was op Olympische Spelen. Montreal was de eerste editie na de aanslagen van München, in 1972. Voor het eerst waren er bijvoorbeeld metaaldetectors in het dorp, iets dat men vandaag gewoon is.”

Crabbé heeft genoten van het hoogtepunt uit haar sportcarrière, maar terug in België hernamen de ‘serieuzere’ zaken. Ze trok naar de universiteit en bleef tijdens haar studies zwemmen, maar toen ze haar diploma in 1980 te pakken had, was het ermee gedaan. “Mijn professionele carrière heeft toen de bovenhand genomen. Zwemmen is een intensieve sport, je kunt dat moeilijk lang volhouden.”

“In 1998 heb ik het terug opgepikt. In Vancouver (Washington), waar we in de Verenigde Staten wonen, gingen de World Masters Games door. Ik wou het nog eens proberen en schreef me in, maar constateerde snel dat ik training miste. Zo ben ik er terug ingerold en ondertussen train ik een viertal keer per week. Bij de masters heb ik verschillende wereldtitels en wereldrecords op mijn naam staan. In april ben ik bijvoorbeeld nog naar het Europees kampioenschap in Londen getrokken. Je kunt zeggen dat ik aan mijn tweede carrière bezig ben (lacht).”

De carrière van Crabbé heeft haar dochter Claire Michel ook geïnspireerd. Zij ontdekte per toeval – toen ze een krantenartikel vond – dat haar moeder aan de Olympische Spelen had deelgenomen. De droom ontstond om in de voetstappen van haar moeder te treden en dit jaar is ze daar in geslaagd. “Ze heeft die competitiedrang van mij overgenomen, ja. Ze heeft verschillende sporten uitgeprobeerd, maar telkens was ze net niet goed genoeg om tot de top door te stoten. Bij triatlon lukt dat wel en ik ben daar zeer fier op. Zeker omdat het zo snel is gebeurd.”

“Uiteraard gaan wij ook naar Rio. Het feit dat ze aan de start staat is een verwezenlijking, maar geen eindpunt. Daarvoor is ze te competitief. Een plaats in de top zestien is mogelijk, al moet je in een triatlonwedstrijd afrekenen met zoveel variabelen. In het zwemmen heb je een afgesloten baan, maar zij moeten in open water zwemmen dat koud kan zijn, ze kunnen materiaalpech hebben, etc. Een podiumplaats zal voor Claire niet mogelijk zijn, vrees ik. Sommige tegenstanders kan je nu eenmaal bijna niet kloppen. Maar we zien wel. Ik ben er zeker van dat ze alles zal doen om er te staan.”