Nicolas Maeyens keert terug naar RWDM

Voetballers die ook supporter zijn van hun club worden schaarser, maar Nicolas Maeyens (24) is er nog zo een. Hij maakte zijn debuut bij FC Brussels en keert nu terug naar RWDM. Een keuze van het hart, maar ook met titelambities.

Ik vind dat je als jonge gast vooral moet spelen, niet op de bank zitten. Daarom heb ik Anderlecht op mijn veertiende verlaten,” vertelt Maeyens. “Ik kwam bij FC Brussels terecht, speelde er op mijn zestiende al bij de reserven en maakte als zeventienjarige mijn debuut in tweede klasse. Mijn keuze was dus de juiste.”

Het is in een ploeg met onder anderen Le Postollec, Lutula en Veselinovic dat de jonge Maeyens zijn eerste stappen bij de grote jongens zette. Twee seizoenen lang maakte hij deel uit van de eerste ploeg. Dat ging met ups en downs. “Ik herinner me mijn eerste wedstrijd nog goed: thuis tegen Doornik. We wonnen met 1-0 dankzij een goal van Lutula. Een fantastische herinnering. Je debuut maken in het Edmond Machtensstadion is toch wel wat.”

“Ik was maar gedurende sommige periodes een titularis. Bij het begin van mijn derde seizoen kreeg ik van Michel De Wolf minder speelgelegenheid en ben ik over mijn toekomst beginnen na te denken. Ik besliste opnieuw te studeren en in een lagere divisie te spelen, bij Woluwe-Zaventem. Dat ik in de vestiaire hoorde hoe sommige spelers niet betaald werden, of dat ze thuis ineens geen warm water meer hadden, heeft ook wel een rol gespeeld. Ik had het geluk dat Vermeersch me graag had en ik op tijd werd betaald (lacht).”

De tocht van de turnleraar in lagere divisies begon goed, want na twee en een half seizoen bij Woluwe-Zaventem, dwong de ploeg de promotie af naar tweede klasse. Zijn contractverlenging lag achteraf klaar, maar door een misverstand ging dat niet door. Uiteindelijk trok hij naar Waterloo. “Daar werd aan een mooi project gebouwd, maar het werd een raar seizoen, waar de best betaalde spelers op het einde geen cent meer kregen. De voorzitter was nogal speciaal, in de stijl van Vermeersch.”

Vier rode kaarten
“Vorig seizoen speelde ik voor Pepingen. Daar had ik een mooi contract. Dat stop ik niet weg, maar de mentaliteit viel tegen. Ze zijn er zeer Vlaamsgezind. Ik ben niet perfect tweetalig, maar het lukt me meer dan behoorlijk. Dat ik dat seizoen ook nog eens vier rode kaarten pakte, hielp uiteraard niet. Al bij al heb ik er wel een degelijk seizoen gespeeld. Daarom vind ik het niet erg om in lagere divisies te spelen. Ik word nog altijd beter. Door veel te spelen, krijg je veel zelfvertrouwen, neem je meer verantwoordelijk en durf je te ondernemen. Bij Brussels werd me verweten dat ik te lief was op het veld. Wel, nu ben ik een man op het veld.”

Maeyens was vorig seizoen een paar keer te zien in het Edmond Machtensstadion. Niet als speler, maar als supporter. Hij stond meteen achter het project en was er vorig jaar al graag bij geweest, maar hij had al getekend bij Pepingen. “Tijdens de eerste match die ik bijwoonde, tegen Sterrenbeek, dacht ik: ‘Op dat veld wil ik staan.’ Spelen voor een paar duizend man is veel leuker dan voor vijftig man.”

“Het is overdreven om te zeggen dat tekenen bij RWDM een droom was. Met die ploeg in eerste klasse spelen zou dat wel zijn. Maar het is natuurlijk fantastisch om terug te keren en voor zo’n enthousiast publiek te spelen. Voor die mensen wil je alles kapot spelen. Ik ben supporter van de club, ja, maar dat maakt geen verschil op het veld. Ik geef altijd alles voor mijn club.”

Maeyens is als middenvelder de link tussen de verdediging en de aanval. Hij staat veel aan de basis van acties, is belangrijk in balrecuperatie en heeft een goede trap. Met die kwaliteiten is hij een van de troeven van een ploeg die niet onder stoelen of banken steekt dat ze voor de titel gaat. “We willen kampioen worden, dat is duidelijk. Daar praten we met mekaar over, maar dat betekent niet dat we denken dat we er al zijn. We onderschatten niemand.”

“Deze ploeg zal een paar seizoenen standhouden. Er zullen wel wat spelers komen en gaan, maar de basis zal blijven, denk ik. Een scenario zoals Beerschot is ook hier mogelijk. De spelers hebben getekend voor de ambitie van de club.”

Niet alleen het ambitieuze project van de club spreekt de spelers aan, ook de goedgevulde tribunes. De trouwe aanhang van RWDM is een echte troef, dat zullen ze zaterdag in de derby tegen Léopold Ukkel opnieuw bewijzen. “Voor zo’n publiek moet je alles geven. Onze supporters zijn het voorbeeld van een twaalfde man. Het is nog iets anders dan bij FC Brussels. Vroeger kwamen ze naar de ploeg kijken die in hun stadion speelde, nu komen ze naar hun ploeg kijken.”

“De derby blijft toch wel iets bijzonders. De supporters kennen mensen uit de gemeente van de tegenpartij en sommige spelers, zoals ik, kennen heel wat tegenstanders. Bij pakweg Manage ken ik weinig volk, bij Ganshoren bijvoorbeeld heel de ploeg. Een derby is toch altijd een tikkeltje specialer.”

Een zege in de derby moet RWDM helpen om de tweede periodetitel binnen te halen. Zoals Maeyens aanhaalde, is de titel dé prioriteit. Hij deelt het enthousiasme van de tribunes en wil hogerop. “Ik heb de afgelopen seizoenen een paar clubs gehad, nu wil ik stabiliteit. Natuurlijk is niets in het voetbal zeker, maar het project van RWDM is ideaal voor mij. Wat de toekomst brengt, weet ik niet. Ik zie mij niet meteen vertrekken. Als ik de kans zou krijgen om nu te tekenen om met RWDM in divisie 1B te spelen binnen zes à acht jaar, zou ik dat met de ogen dicht doen.”