Olivier Deschacht, een kat met negen levens

Olivier Deschacht krijgt van voetbalclub Anderlecht geen nieuw contract. Dat staat vandaag te lezen in Het Nieuwsblad. Sportief manager Devroe liet eind mei al verstaan dat de paars-witte toekomst van de 37-jarige verdediger onzeker was. Met ‘den Olli’ ben je evenwel nooit klaar en dus is het niet zeker of dit afscheid ook zijn voetbalpensioen betekent.

Club Brugge en Anderlecht namen dit seizoen allebei afscheid van een clubicoon. In West-Vlaanderen hing Timmy Simons zijn voetbalschoenen aan de haak. Dat was een afscheid zoals elke voetballer er een wil.

De stofzuiger op het middenveld mocht na een heel seizoen op de bank nog eens opdraven in de laatste match van het seizoen. Hij liet een laatste keer zien waarom hij de verpersoonlijking is van de slogan van de club: no sweat, no glory. De Ruud Vormer van zijn generatie.

Gegokt en verloren

Bij Deschacht liggen de kaarten toch enigszins anders. Hij kwam de laatste jaren meer negatief dan positief in de belangstelling. Twee jaar geleden kwam aan het licht dat de Oost-Vlaming gokte op voetbalwedstrijden en wel eens een verliespartij van Anderlecht op het formuliertje aankruiste.

Het leverde hem een boete van 24.000 euro op. Dat bedrag liep zo hoog op omdat hij volgens het gerecht ‘weinig schuldinzicht toonde’. Deschacht hield namelijk vol dat zijn broer Xavier zijn account beheerde.

Het gebrek aan schuldbesef was ook een doorn in het oog van voormalig Anderlecht-coach René Weiler. De hardleerse Zwitser stoorde zich niet alleen aan het gokverhaal, maar ook aan de manier waarop Deschacht lekte naar de pers en openlijk opmerkingen maakte over zijn tactiek.

Het leverde hem een periode bij de B-kern op, een maatregel die ook huidig coach Vanhaezebrouck in februari van dit jaar doorvoerde. Wat daar precies de oorzaak voor was, wilde Anderlecht toen niet kwijt. Maar ‘de feiten zouden zo zwaar zijn geweest dat de groep niet meer kon functioneren.’

Recordhouder en volhouder

Het was voor de pers een verhaal om duimen en vingers van af te likken. Deschacht leek voor de zoveelste keer klaar voor de slachtbank. De verbanning leek voor een paars-wit afscheid in mineur te zorgen. Maar hoe somber de situatie er ook uitziet, Deschacht heeft het in zich om altijd terug te vechten. Hij is een kat met negen levens.

Elk jaar trok Anderlecht wel een nieuwe verdediger aan om hem te vervangen. Safari, N’Sakala, Diogo, en Lecjaks zijn maar enkele namen die in het Astridpark voor vers bloed op de linksachter moesten zorgen. Ze verdwenen even snel als ze gekomen waren, want aan het einde van het seizoen veroverde Deschacht telkens weer zijn plaats.

Op die manier werd hij ook recordhouder bij Anderlecht. Tegen Club Brugge speelde hij in de vorige play-offs zijn 600ste wedstrijd voor Anderlecht. En dat zijn er bijna 40 meer dan levende legende Paul Van Himst. Een vergelijking die eigenlijk niet opgaat, want voetbaltechnisch verdwijnt Deschacht in het niets met 'Popol'.

Acht keer landskampioen

Toch ogen zijn statistieken bijzonder straf. Na 21 jaar bij Anderlecht, waarvan 17 bij de A-kern, kan hij pronken met acht landstitels, een Beker van België en zeven Belgische supercups.

Hij speelde ook verscheidene campagnes in de Champions League. Zo maakte hij deel uit van de selectie die onder coach Aimé Antheunis in het seizoen 2000-2001 uitpakte met thuisoverwinningen tegen Manchester United en Real Madrid.

Of het afscheid van Anderlecht ook het definitieve einde van zijn carrière betekent, is nog niet geweten. Met zijn 37 beschikt Deschacht zeker over voetbalpensioengerechtigde leeftijd, maar in een lagere afdeling kan hij zeker nog een jaar mee.