Ook met Roofe gaat het dak er nog lang niet af bij Anderlecht, maar het bekert wel verder

Na de vernedering op het veld van Club Brugge, die enkel in de uitslag niet te zien was, moest paars-wit ook in de Beker van België bijna het onderspit delven. Op bezoek bij Beerschot kwam het 0-1 achter. Paars-wit zo op weg naar een nieuwe dreun, maar Nasri en Saelemaekers zetten de scheve situatie recht. Dat deed Beerschot op zijn beurt ook, waardoor de partij pas in de verlengingen zijn ontknoping kende. Daarin werd door Saelemaekers en Thelin een absoluut dieptepunt vermeden, al is het maar de vraag of deze 'opflakkering' de gemoederen kan bedaren.

Beerschot en Anderlecht vertonen wel wat gelijkenissen. Beide ploegen spelen in paars en wit, gelukkig is een blik op het scorebord genoeg om te weten wie aan welke kant staat. Boven de clublogo’s staat in koeien van letters namelijk ‘WIJ en ZIJ’. Dat is durven in een tijd waarin ‘polarisatie’ allesoverheersend is. Maar de belangrijkste overeenkomst tussen de twee clubs zijn de mindere resultaten in vergelijking met vorig seizoen.

Bleke Roofe

Voor Anderlecht is dat een understatement. Tegen de Ratten werd de ploeg door Davies weer grondig door elkaar geschud. Vlap stond weer aan de aftrap en ook Kompany kon nog eens aan wedstrijd beginnen. Maar het was vooral uitkijken naar Kemar Roofe. Hij werd door Anderlecht binnengehaald als spits nummer één. Door een aanslepende blessure kon hij nu pas zijn eerste speelminuten vergaren.

En daar waren we de eerste 45 minuten niet meteen van onder de indruk. Dat geldt eigenlijk voor heel paars-wit, voor de zoveelste keer. Door de aanwezigheid van Roofe kregen we wel weer voorzetten vanop de flanken te zien en dat was alweer een tijd geleden.

De achterhoede, met of zonder Kompany, blijft toch een verschil. Dat illustreerde hij met een splijtende pass richting Chadli. Jammer genoeg zou hij er daarna niet veel meer trappen. Halfweg zat The Prince zijn wedstrijd er al op door opnieuw een blessure. Is het niet stilaan tijd dat Kompany zich volledig focust op het trainerschap? De tand des tijds lijkt hem te hebben ingehaald.

Van Crombrugge de mist in

Op het moment van de wissel van Kompany was Beerschot al 1-0 voorgekomen. Een vrije trap van Holzhauser werd door niemand aangeraakt, ook niet door Van Crombrugge, en verdween zo achter de Leuvenaar in doel. De Oostenrijker van Beerschot blonk uit en was een gesel voor Sardella. Bij de goal ging de Anderlechtdoelman niet vrijuit, maar na zijn prachtprestatie tegen Club Brugge staat hij als laatste in de rij voor de verkiezing van paars-witte zondebok.

‘Het is weer Couckenbak’, rolde er nadien van de thuistribunes. En dat bleef duren, tot Anderlecht toch eens een klasseflits in huis had via Nasri. Die werkte een voorzet van Dewaele beheerst af en zette zo de bordjes weer in evenwicht. Nadien volgde nog een slotoffensief van Beerschot, maar dat leverde niets op. Paars-wit en paars-wit doken met een 1-1-tussenstand de catacomben in en daar mochten vooral de Brusselaars blij mee zijn.

Vechtjas Saelemaekers neemt Anderlecht bij de hand...

De tweede helft bracht wat beterschap voor Anderlecht, zeker wanneer Beerschot met tien kwam te staan na een terechte rode kaart voor Vancamp. Die was tegen zijn opleidingsclub gebrand op een knalprestatie, maar gaf de Brusselaars met zijn uitsluiting een duwtje in de rug. De Brusselaars konden het goed gebruiken, want net daarvoor moest Van Crombrugge zijn ploeg boven water houden op een poging van Saint-Louis.

Het duurde en het bleef maar duren vooraleer paars-wit kon profiteren van de man-meer-situatie. Pas tien minuten voor affluiten was het prijs. Saelemaekers sneed naar binnen en probeerde buitenkantje voet Roofe te bedienen. Bourdin voorkwam dat, maar liet de bal zelf ongelukkig in doel caprioleren.

Match gespeeld denk je dan, maar Beerschot kon zich na een rode kaart voor Luckassen nog een keer opladen. Loris Brogno, zoon van Dante Brogno (onthoud die naam voor een spelletje Time's Up), was de held van dienst. Hij reageerde in het geharrewar voor het doel van Anderlecht sneller dan iedereen en deed het Kiel ontploffen.

...en trekt de Brusselaars over de streep in de verlengingen

Verlengingen moesten zo beslissen wie mocht verder bekeren. Brogno ging daarin verder op zijn elan en testte meteen de vuisten van Van Crombrugge. Die acteerde secuur en wiste daarmee zijn flater van in de eerste helft uit. Het was dan wachten tot het begin van de tweede verlenging, en ook wachten op Saelemaekers.

De jonge snaak, die door Kompany een paar weken geleden nog overbodig werd geacht, krulde een voorzet perfect tot bij Thelin. Op zijn voorhoofd kleeft nog altijd de stempel 'op overschot', maar de Zweed tikte fijntjes binnen en zette Anderlecht op 2-3.

De Brusselaars hielden de voorsprong deze keer wel vast, al was het voor de recordkampioen bibberen tot op het einde. Na het fiasco van vorig jaar tegen Union, gaat Anderlecht nu wel een ronde verder. Maar daarmee is ook alles gezegd.