Pieter Cilissen is wereldtop in gehandicaptensport Boccia

Sport voor personen met een handicap staat op de Belgische sportieve landkaart. Daar zorgden sporters als Pieter Cilissen (35) voor. Hij behoort al jaren tot de wereldtop en kan rekenen op een professionele omkadering. De Paralympiër haalde een bronzen medaille op de afgelopen Paralympics in London en kreeg vorige maand het Bronzen Zinneke.

"Pieter Cilissen zet Brussel mee op de kaart als een open en sportieve wereldstad, waar talent, vasthoudendheid en een positieve instelling altijd tot goede resultaten leiden," luidt de motivatie van Brussels minister Guy Vanhengel om het negentiende Bronzen Zinneke aan de Paralympiër te geven. Daarmee komt hij in een rijtje terecht met ronkende namen als Toots Thielemans, Eddy Merckx en Paul Van Himst. "Het is een grote eer om deze prijs te krijgen voor mijn prestaties in boccia," aldus Cilissen, die communiceert via computer.

Maar wat is dat juist, boccia? "Het lijkt zeer goed op petanque. Je probeert namelijk een van je ballen zo dicht mogelijk bij de doelbal, die even groot is als de andere ballen, te krijgen. Voor personen die de ballen niet zelf kunnen werpen (zoals Cilissen, red.), bestaat er de categorie WAD. Daarin mag de atleet gebruik maken van een hulpstuk en een helper. De helper staat of zit met zijn rug naar het terrein gekeerd en mag enkel de instructies van de atleet uitvoeren."

De Paralympiër lijdt aan hersenverlamming door zuurstoftekort bij geboorte en rijdt in een elektrische rolwagen. Hij woont zelfstandig in een focuswoning in Sint-Pieters-Woluwe, waar hij tien jaar geleden introk. Maar zijn vader Nico is nooit veraf, omdat hij Pieter bijstaat tijdens het sporten. Hij zag zijn zoon uitgroeien tot een topper.

"Pieter geniet echt van het spel," stelt Nico Cilissen. "Hij heeft er feeling voor, anders was hij nooit zover geraakt. Zijn passie is ontstaan toen hij het bocciateam zag terugkeren van de Olympische Spelen in Atlanta (1996). Hij wou hetzelfde en deed het toch wel! In 2000 trok hij namelijk naar de Spelen in Sidney."

"Zijn spelvisie en tactische inzichten zijn Pieters sterke punten. Door veel te trainen richt hij steeds beter. Dat is niet evident, wat hij moet met zijn twee ogen mikken. Valide mensen kunnen één oog dicht houden, en dat maakt het gemakkelijker."

Dat de trainingen hun vruchten afwerpen, is geen verrassing. Drie keer per week trekt Cilissen naar de zaal van het centrum voor Traumatologie en Revalidatie in Laken voor een training van telkens vier à vijf uur. Vader Nico komt ook telkens afgezakt van Tongeren om mee te trainen.

"Vergis je niet, dit is topsport, hé. Pieter moet ook whereabouts (contact- en verblijfsgegevens van topsporters, red.) invullen, bijvoorbeeld. En hij wordt onder handen genomen door een sportpsycholoog. Dat is voornamelijk om aan de dipjes te werken die hij tijdens individuele wedstrijden altijd wel heeft. Hij moet wat constanter presteren. Maar hij verkiest om in team te spelen. Dan voelt hij zich meer op zijn gemak."

"Naast Belgische competities trekken we ook regelmatig naar het buitenland. Dat kan zowel voor internationale wedstrijden zijn als voor buitenlandse stages. We nemen het serieus."

Voorbeeldfunctie
Vraag aan zoon Pieter wat zijn mooiste moment was en hij antwoordt: "Londen." Vraag hem wat zijn voornaamste doel is en hij antwoordt: "Rio." De Paralympische Spelen hebben een voorname plaats in zijn leven. Vorig jaar behaalde hij samen met Kirsten De Laender en Pieter Verlinden een bronzen medaille en, u raadt het al, in 2016 wil Cilissen nog beter doen in Brazilië.

"Pieter behoort al lang tot de wereldtoptien- à vijftien, maar doordat zijn vroegere ploegmaat niet top was, hebben we de Spelen in Athene en Peking gemist. Maar we hebben nu een vaste coach die zeer goed, professioneel werk levert. In 2009 stonden we nog 22ste op de wereldranglijst, maar dankzij een vierde plaats op het Europees Kampioenschap, een derde plaats op het wereldkampioenschap en een tweede plaats op de World Cup (topcompetitie, red.) zijn we naar de derde plaats op de ranglijst gestegen."

"Pieter is al jaren een bekende in de wereld van sporten voor mensen met een handicap. Toen hij terugkeerde van de Paralympics van Sidney, zijn heel wat instituten boccia beginnen aan te bieden. Dankzij hem. Hij kan zeker een voorbeeld zijn voor veel sporters met een handicap."

Die status zou binnen een paar jaar nog steviger kunnen worden indien Cilissen en zijn maats hun doel waarmaken in Rio. Vader Nico is alvast vol vertrouwen. De plooien tussen de vaders van de spelers en de coach zijn gladgestreken na wat onenigheid, en alle neuzen wijzen terug in dezelfde richting.

"Het buitenland kijkt naar ons en beschouwt ons als het beste team. Pieter en Kirsten voelen elkaar goed aan en werken goed samen. Hun communicatie is erg goed, ondanks het feit dat Pieter niet kan praten. Dat is wel een groot nadeel ten opzichte van ploegen met spelers die spierziektes hebben en wel kunnen praten."

"We zijn ons nu volop aan het voorbereiden op het Europees kampioenschap dat in juni in Portugal plaatsvindt en daarna staat het wereldkampioenschap op het programma. Maar dat past allemaal in ons grote doel: de Paralympics in Brazilië."