Radio Radzinski #46: Jeanke De Bock over Lange Jojo en 36 jaar Anderlecht

Lange Jojo indachtig, hebben we deze week een gast die in het sappigste Brussels zijn verhaal doet. Jean, Jeanke, De Bock was decennialang materiaalman bij Anderlecht en deelt met ons zijn herinneringen.

Een klein manneke, dat vanuit zijn kinderkoets ‘Anderlecht’ roept. Een klein manneke dat met paars en wit wordt opgevoed en hetzelfde doet met generaties die volgen. Anderlecht Champion klinkt bijna 40 jaar na dato nog altijd fier door het Astridpark, deze podcast en ver daarbuiten.

Het is de moeder aller voetballiederen. Herkenbaar voor iedereen die liefde koestert voor een voetbalclub en een lied met internationale weerklank. Mexico, Japan, Afrika: overal kennen ze de vier olés, gevolgd door een zelfbenoemde kampioenentitel.

Hoe vaak moet hij het gehoord hebben, voor wedstrijden? Honderden keren? Duizenden? Net als Anderlecht Champion behoort Jean, Jeanke, De Bock tot het erfgoed van Paars-Wit. Hoeveel Nasri’s, Bakkali’s of Bundu’s het Anderlecht-logo ook beschamen: Jeanke en Lange Jojo zijn voor de eeuwigheid. Voor de clubhistorie. Ook na hun pensioen. Ook na hun overlijden.

Een uur met de ex-materiaalman van RSC Anderlecht vliegt zo voorbij. De ene anekdote nog grappiger of straffer dan de volgende. In deze aflevering van Radio Radzinski onder meer verhalen over Anthony Vanden Borre, Milan Jovanovic (de Julio Inglesias van de Karpaten), de jonge en de oude Vincent Kompany, de envelopjes van Frank Boeckx, afgeknipte kousen en de ontstaansgeschiedenis van zigge zagge, zigge zagge, zigge zagge, het lied dat Jeanke altijd inzet na een overwinning. "We hebben afgesproken dat ik nog terug in de kleedkamer mag komen om het te zingen, maar ik ben dit jaar nog niet veel moeten komen."

En verder: wat maakt iemand tot een goede materiaalman? Over materiaal gesproken, trouwens, wat had Jeanke liever: Adidas of Joma-shirts? Select of Kipsta-ballen? Godfried vraagt zich af hoe hij rode verf uit zijn jas krijgt. Toon wil weten met welke speler Jeanke het liefste werkte. En Thijs wat Jeanke van zijn bijzondere afscheid vond.