Rugbyspeler Sébastien Guns: ‘Bosvoorde is een referentie’

Bosvoorde Rugby Club (BRC) mag nog wat plaats maken in zijn goedgevulde trofeeënkast: het is volop in de running voor de titel en speelt binnenkort de finales van de Beker van België en de North Sea Cup. Sébastien Guns (30) is een van de ervaren rotten waar de ploeg op steunt. Hij kan nu al terugkijken op een mooie carrière, maar hoopt op meer.

“Ik heb het geluk gehad dat er op woensdagnamiddag rugbytraining werd gegeven op mijn lagere school,” vertelt Guns. “Mijn toenmalige lerares raadde mijn ouders aan om mij erheen te sturen. Ik was nogal een actieve jongen (lacht). De vonk sloeg over en ik schreef me vrij snel in bij Rugby Ottignies Club (ROC). Daar ben ik gevormd als speler.”

De generatie van 1983 was een grand cru voor ROC. Al bij de jeugdcategorieën wonnen ze in binnen- en buitenland een pak prijzen, en die lijn trokken ze door bij de senioren. Dat ging niet onopgemerkt voorbij. “Rugby is een passie, maar het is vroeger altijd een hobby gebleven. In mijn jeugdjaren was de sport nog niet zo ontwikkeld als ze nu is. Mijn ambitie was om goed te presteren bij mijn club en tot de nationale ploeg te behoren. Maar toen ik twintig was, bleek er interesse te zijn van het Franse Lille, dat een mooi sportief project had. Zij hadden de trainer van de nationale ploeg gecontacteerd.”

“Uiteindelijk is het nooit echt concreet geworden. Ik wou niet verhuizen en hier alles opgeven. Ik was titularis bij een van de beste clubs van het land, speelde voor de prijzen en amuseerde me. Ik zag het ook niet zitten om ver van mijn vrienden en familie te zijn.”

Het stapje hoger kwam er later wel. In 2009 klopte Bosvoorde namelijk bij hem aan om de plaats van een vertrokken sterkhouder in te nemen. De Brusselaars waren de jaren ervoor uitgegroeid tot de grote slokoppen in het Belgische rugby en Guns hapte toe.

“Het vertrek bij ROC was uiteraard niet gemakkelijk. Ik ben er opgegroeid en zat er in mijn comfortzone. Maar dat was net het gevaar: je doet niet meer dezelfde inspanningen als de jaren ervoor, je gaat meer berusten op je verworvenheden. Als ik mijn plaats bij de nationale ploeg wou behouden, dan moest ik een nieuwe uitdaging aangaan. En toen deed Bosvoorde mij een voorstel.”

Ronkende naam
Guns kwam er niet bij vreemden terecht. De Belgische rugbywereld is nu eenmaal niet zo groot en als Zwarte Duivel kende hij al verschillende spelers van BRC. Hij ontdekte er een club die door sommigen onterecht als gesloten wordt omschreven.

“Vooral eind jaren 1990 – begin jaren 2000 won BRC een karrenvracht aan prijzen. Ze hadden een ongelooflijk sterke generatie spelers. Het is dan ook een ronkende naam, een referentie in België. In tegenstelling tot wat men soms zou denken, is het geen gesloten of pretentieuze club. Integendeel: ik ontdekte een jonge groep die met veel plezier rugby speelde en me meteen in haar rangen opnam.”

“Op sportief vlak liep het meteen gesmeerd. Aangezien de trainers op mijn komst hadden aangedrongen, werd ik meteen in de ploeg gedropt. Ik heb me uiteraard wel moeten bewijzen, maar ik kreeg snel verantwoordelijkheid binnen de ploeg.”

De scrum-half is dan ook een man met veel capaciteiten. Door op jonge leeftijd te beginnen, heeft hij rugby gewoon in zijn bloed zitten. Hij is als verantwoordelijke van het jongerenvormingscentrum van de Franstalige rugbyliga ook elke dag met de sport bezig. Met de juiste woorden op het juiste moment behaalt hij ook buiten de spelfases resultaat. “Dankzij mijn ervaring kan ik situaties beter inschatten en analyseren. De capaciteit om het spel te kunnen lezen zie ik als mijn grote kracht, naast mijn polyvalentie. Op belangrijke momenten ben ik eerder een strateeg. Je kunt zeggen dat ik in die zin de verlenging van de trainer op het veld ben.”

“Op één seizoen na heb ik altijd prijzen gepakt met BRC. Ik heb onder meer twee Bekers van België en één titel veroverd. Hopelijk komen daar dit jaar nog wat mooie titels bij.”

Oude liefde
Bosvoorde is aan een fantastisch seizoen bezig, maar moet de komende weken wel bevestigen. Het heeft zich zowel geplaatst voor de halve finales van het kampioenschap, de finale van de Beker van België (op zaterdag 17 mei tegen Soignies) als de finale van de North Sea Cup (op donderdag 29 mei in Brussel). Dat laatste is een competitie waarin de beste Belgische, Nederlandse en Duitse ploegen het tegen elkaar opnemen.

“Het is ongelooflijk dat we zo ver zijn geraakt. Vroeger heeft BRC dit al gepresteerd, maar voor mij en het grootste deel van de huidige spelersgroep is het de eerste keer. Het zal alvast zeer moeilijk worden om op die drie fronten te winnen, maar als sportman moet je er in geloven.”

“In de North Sea Cup ontmoet je Duitse en Nederlandse ploegen die beter gestructureerd zijn en meer financiële slagkracht hebben. Dat is dus de zwaarste uitdaging. Maar alles is mogelijk. We zijn gemotiveerd en spelen thuis. We rekenen op de steun van onze supporters om ons aan te moedigen.”

De redenen van het hoge niveau die de Brusselaars dit seizoen halen, zijn volgens Guns de kwaliteit van de groep en de automatismen. Dezelfde trainersstaf staat al drie jaar aan het roer en ook wat de samenstelling van de ploeg betreft, is er sprake van continuïteit.

Wat de toekomst betreft, wil Guns niet té ver vooruit kijken. Al nam hij onlangs wel een belangrijke beslissing: hij tekende als technisch directeur bij zijn oude liefde ROC. “Maar als speler ben ik nog altijd aangesloten bij BRC. En de kans zit er zeker in dat ik dat ook volgend seizoen zal zijn.” Wordt vervolgd.