RWDM vanuit de tribune

De eerste seizoenshelft in de 1e amateur zit er bijna op en RWDM heeft zich netjes in de subtop genesteld. Tijd voor een sfeerverslag bij de traditieclub uit Molenbeek tijdens de thuiswedstrijd tegen Chatelet-Farciennes.

Ondanks de vriestemperaturen verzamelen zich enkele honderden supporters in het Edmond Machtensstadion. Ze kruipen allemaal dicht bij elkaar in de hoofdtribune, wie weet om de koude te bestrijden, maar vooral voor de ambiance. Het is bewonderenswaardig hoeveel mannen, vrouwen en kinderen hun club komen steunen in deze barre weersomstandigheden. Handen, voeten en tenen vriezen eraf, maar het lijkt de thuisaanhang niet te deren.

Ook bewonderenswaardig: gezangen als “Molenbeek Olé” en “Molenbeek Brussels Army”, die vanaf de eerste tot en met de laatste minuut weerklinken. Het is hartverwarmend hoe deze club onder de Molenbekenaars leeft. Al zijn er altijd enkele sceptici die het niet kunnen laten om hun mening te uiten. “Precies een toerist op het terrein” of “geef die bal dan toch af”, vergezelt van de nodige handgebaren. “Komaan Molenbeek, komaan Molenbeek” rolt desondanks nog steeds ongestoord van de tribunes.

“Ik ben al blij dat we na 20 minuten nog geen tegendoelpunt hebben geslikt”, zegt er iemand in het publiek. Vijf minuten later staat het 0-1. De tegenslag wordt meteen verwerkt met het aanbrengen van nieuwe gezangen als “everywhere we go, we are the Brussels boys, we make all the noise, everywhere we go”.

Het is dan ook even aanpassen voor RWDM na alle successen en de vele promoties van de voorbije seizoenen. Het is het eerste seizoen in 1e amateur voor de club uit Molenbeek en de tegenstand is gewoon van een beter niveau. Dat beaamt ook supporter van het eerste uur Dieter.

“We kunnen niet alle jaren verwachten dat ze kampioen spelen natuurlijk”, is Dieter nuchter in zijn analyse. “Ik ben blij met wat ze tot nu toe al hebben laten zien in 1e amateur, al moet er zeker nog wat versterking komen in de winterperiode. Hopelijk strijden we volgend jaar opnieuw mee voor de titel en dan staan we binnen vijf jaar terug in 1e klasse.” Het optimisme van de RWDM-fan is, opnieuw, hartverwarmend.

RWDM verliest de partij uiteindelijk met 1-2 en enkele supporters zien zich genoodzaakt het veld op te lopen en verhaal te halen bij spelers en bestuur. Echt grimmig wordt de sfeer echter nooit. Het moge duidelijk zijn: dit RWDM is nog steeds de traditieclub van weleer. Een club van het volk, dat zelfs bij vriestemperaturen de nodige warmte door je lijf laat stromen. Het voetbal is misschien niet altijd even hoogstaand, maar de sfeer maakt dat dubbel en dik goed.