Sebastien Dewitte, Brussels hoop in de crossloop

Ploeteren en afzien in de modder en de kou: crosslopen kun je vergelijken met cyclocross, maar dan zonder fiets. Op de korte cross behoort Sebastien Dewitte (25) tot de Belgische top. Het plezier komt bij hem nu op de eerste plaats. Hij droomt er wel van ‘zijn’ cross van Brussel te winnen.

"De cross van Brussel is de mooiste en zwaarste in België," stelt Dewitte. "In het begin van de wedstrijd moet je een grashelling op waar het echt afzien is. Als het dan nog eens sneeuwt, zoals vorig jaar, dan heb je amper grip en is het aartsmoeilijk. Daarbij komt nog dat het de enige cross in België is met een Europees label, waarop de Europese top telkens aanwezig is. Ik woon op nog geen kilometer van het parcours en heb dan telkens heel wat supporters. Een overwinning zou een droom zijn. En ja, dit seizoen kan het lukken."

Dewitte sloot als zevenjarige jongen aan bij atletiekclub Excelsior, en daar zit hij nog altijd. Echt opvallen deed hij pas in 2004, toen hij op de 1.500 meter Belgisch kampioen bij de junioren werd. In diezelfde periode liep hij een Belgisch juniorenrecord op de tweeduizend meter, dat nog altijd ongeslagen is. "Ik had toen een sabbatjaar waarin ik voluit voor het lopen ging. Dankzij die goede prestaties mocht ik naar het wereld- en het Europees kampioenschap crosscountry - dat zijn nog altijd mijn mooiste herinneringen."

Toch besloot de Brusselaar voor geluidsinge­nieur te gaan studeren in Louvain-la-Neuve en de sport even op de tweede plaats te zetten. Terug in Brussel dreef hij de training opnieuw op, en met resultaat. "Dankzij de vele trainingen maakte ik toen snel vorderingen. Ik had toch tijd omdat ik op zoek was naar werk. Op het Belgisch kampioenschap korte cross ben ik toen derde geëindigd. Ik kwam dicht bij mijn beste niveau. Je droomt dan wel even van een profcarrière, maar de realiteit haalt je snel in. Je moet je huur en facturen betalen."

In de lente en de zomer is het speelterrein van Dewitte de piste, waar hij vooral de 1.500 meter loopt. Aanvankelijk was de cross in het najaar de manier om zich mentaal en fysiek voor te bereiden. Langzaam aan is hij uitgegroeid tot een kortecrossloper. "De korte cross is drie kilometer lang, de lange tien kilometer. Je kunt het een als de kleine broer zien van het ander, ook omdat het deelnemersveld iets minder sterk is. De premies bij de lange cross zijn dan ook dubbel zo hoog."

In België is de cross vrij onbekend, al toont Sporza af en toe een manche van de lange cross. "Dat is goed voor de sport, maar het is spijtig dat ze de korte cross niet tonen. Het is nochtans heel aantrekkelijk. Bij de lange cross zondert meestal een kopgroep zich af, die dan strijdt voor de overwinning. Bij de korte cross is het negen à tien minuten voluit gaan. De wedstrijd gaat snel en is een constant spannend gevecht. Je moet in de eerste honderd meter in de top vijf zitten, anders wordt het een hele cross achtervolgen. Om daar te geraken is het soms even oorlog."

De cross wordt wereldwijd beoefend. Maar net als bij het veldrijden is de Belgische cross toch iets aparts. "Kou, regen en modder horen erbij. Dat zorgt voor de charme van de sport. Het heeft iets van krijgers die het tegen elkaar opnemen. Man tegen man. Cross is puur. In landen als Spanje of Portugal zijn de parcours egaal en niet zo modderig. Als toppers in België komen lopen, dan moeten ze toch wel even slikken."

Dewitte is serieus met zijn vak bezig, maar het blijft op amateurniveau. Toch is hij een geducht loper die tot de Belgische top behoort. "Vorig jaar stond ik tweede in de stand van de Crosscup, maar ik moest geblesseerd afhaken. Dit seizoen ben ik goed begonnen, met begin november een tweede plaats tijdens de manche in Mol. Je moet weten dat de Crosscup het hoogste niveau is in België. Het is uiteraard een doel om hem eens te winnen, maar ik zet mezelf niet onder druk. In de korte cross behoor ik tot de top in België, ik vecht elk jaar voor een podiumplaats."

Het speelterrein van de Brusselaar blijft beperkt tot België. Het WK zit er niet in, want sinds een paar jaar wordt daar alleen nog de lange cross gelopen. "Dat is wel spijtig. Maar het plezier is voor mij het belangrijkste, en daarvoor moet je het in België ook doen. Vroeger hoopte ik nog een profcontract af te dwingen. Nu heb ik mijn leven naast de sport. Ik wil me amuseren met het lopen, op een behoorlijk niveau."