Slederennen met Brussels Mushing

Wolven die een kar met een man erop voorttrekken door een winters landschap: het lijkt een scène uit een Disneyfilm. Maar slederennen wordt ook in België beoefend: Brussel telt bijvoorbeeld een twintigtal mushers.

'Het is in België verboden om een hond te gebruiken om een vervoersmiddel voort te trekken," legt Freddy Guillaume (60) uit. Hij is voorzitter van Brussels Mushing en van de Belgische Mushersfederatie. "Wij mogen dat wel. Elk jaar moeten we bij de federale overheidsdienst Volksgezondheid, dienst Dierenwelzijn, een plan indienen met onze activiteiten. We krijgen een licentie om te trainen en aan wedstrijden deel te nemen. Problemen met dierenrechtenorganisaties hebben we nooit gehad."

Mushing is de term die gebruikt wordt voor de sport of de transportmethode waarbij sledehonden een slee, kar of ander transportmiddel voorttrekken. De term zou van het Franse marche komen, de uitroep die werd gebruikt om de sledehonden te laten vertrekken. "De sport komt van de Inuit die in Canada en Groenland wonen."

"Ik ben er in 2001 mee begonnen," vervolgt Guillaume. "Toen ik begon, vroeg de toenmalige voorzitter om Brussels Mushing over te nemen. Ze hadden amper leden. Ondertussen hebben we er toch een twintigtal, en over heel België moeten er dat een 150 zijn. We zorgen dat onze mushers een licentie krijgen en dat ze de juiste contacten binnen het wereldje hebben."

Een mushingwedstrijd wordt in categorieën gelopen, volgens het aantal honden die trekken, met een maximum van veertien. De mushers rijden tegen de tijd over een parcours van vijf à vijftien kilometer. "De moeilijkheid is een goede plaats vinden. Dat is het best in een bos of park. In de natuur is het leuker en minder gevaarlijk voor de honden. In Helchteren houden we jaarlijks een kampioenschap op een militair domein. Daar komen een honderdtal deelnemers uit België en de buurlanden op af. Jaarlijks organiseren we vijf à zes wedstrijden. Maar een wekelijkse competitie, dat is er niet."

Liefde en geduld
De meeste mushers nemen plaats in een kar achter de honden. Ze hebben er zowel eentje voor op de sneeuw (met een slee) als eentje voor op het droge (met wieltjes). Maar het is niet verplicht: "Je kunt ook beginnen met een step die voortgetrokken wordt door een hond. Dat mag. Je hebt jongeren van twaalf jaar die dat doen. Gevaarlijk is dat niet echt. Ze dragen meestal een helm, al is zelfs dat in België niet verplicht."

"Sommige mushers maken hun karren zelf. Kopen kan ook, maar reken dan toch op een tweeduizend euro. En natuurlijk heb je ook nog de honden." Vier hondenrassen worden toegestaan bij het mushen: de Alaskan malamute, de Siberische husky, de samojeed en de Groenlandhond. Honden die moeten leven als sportmannen. "Je moet ze spieren kweken en trainen, discipline en gehoorzaamheid opleggen. Met liefde en geduld geraak je er. Ik ga met mijn zes honden geregeld lopen; anderen trainen ook regelmatig met de kar. Het liefst onder de vijftien graden, zodat de honden niet te warm hebben."

"In Brussel ligt het allemaal moeilijk. Ik heb het al gedaan, maar hier is weinig plaats. En er is veel volk in de parken. Je moet ook altijd uitkijken met andere honden. We doen het meestal 's morgens vroeg en in samenspraak met de parkwachter."

Voor mushing heb je een stevige conditie nodig. "Soms moet je meelopen, als er bijvoorbeeld een bergje is en je voelt dat de honden wat stilvallen. De honden kunnen toch niet alles doen?"