Sportcolumn David Steegen: Bloedgeld

Royal Sporting Club Anderlecht moet sinds kort niet alleen alles winnen, het moet nu ook al de wereld redden. Naar Terek Grozny, de club van de Tsjetsjeense president Kadyrov, mag Mbark Boussoufa van enkele vooraanstaande commentatoren niet gaan. “Een schandaal,” schrijft een aan de zijlijn verwaterde moralist. Met bevend wijsvingertje, al eeuwenlang snakkend naar wat erkenning.

Doordeweeks links schrijven, in het weekend kettingrokend kuierend te midden van de Knokse beau monde. Iemand twittert: 'bloedgeld'. Paars-wit laat niemand onberoerd, ook hen die nooit een stadion aan de binnenkant zien. Als de club enkele dagen later plots aankondigt dat de kleine vir­tuoos niet naar de hoofdstad van de woelige republiek Tsjetsjenië trekt, maar naar Anzji Machatsjkala, glimlachen we toch even over de verkeerde berichtgeving van de voorbije dagen. Bij het uitsturen van het officiële persbericht, net na het afsluiten van de Russische transfermarkt donderdagavond, hoor ik een paar journalisten vloeken. Hun verslagen zijn al dagen rond Terek Grozny opgebouwd. De verontwaardiging is groot. Moeten we ons geen vragen stellen bij clubs die aan dictators toebehoren? Wat als Mbark Boussoufa naar Chelsea FC was gegaan, de club van Roman Abramovitsj? Had dat 'gemogen' van de goegemeente? Of naar het AC Milan van Silvio Berlusconi? Een van de zonen van de Libische leider Khadafi is aandeelhouder van Juventus Turijn...

Boussoufa trekt uiteindelijk naar Dagestan. Dat is minder erg. Nu ja. Er zijn daar heel veel aanslagen. Enkele maanden geleden ging João Carlos, de sierlijke Braziliaanse verdediger van KRC Genk, hem voor. Geruisloos nam hij in januari het vliegtuig naar Dagestan. Het vertrek was amper een verslag waard. Ook niet toen wereldkampioen en ouderdomsdeken Roberto Carlos (ex-Internazionale, -Real Madrid en -Fenerbahçe) voor dezelfde club tekende. Laten we aannemen dat het om een blijk van erkenning voor paars-wit gaat. Een ander vooraanstaand commentator schreeuwde moord en brand over de onethische verkoop aan Grozny (quod non) en stelde enkele dagen later dat Anderlecht nu wel een heel slechte financiële zaak doet door hem aan Anzji te verkopen. Niet gehinderd door kennis van zaken haalt hij de club en de manager door de vleesmolen. Hij kan weer rustig slapen.

Gelukkig is er ook tegenwicht. De meeste fans begrijpen de beslissing van de speler en de beweegredenen van het bestuur. De correctste analyse verschijnt overigens in dezelfde krant als die waarin we door de chef Sport met de grond gelijk gemaakt worden.

Ik pik de Kleine Prins op aan een zijingang van het Vanden Stockstadion. Ik vraag hem hoe hij het allemaal beleeft. "Ze begrijpen er echt niets van," zegt hij met een zucht. "Ik ga naar een van de beste competities van Europa, man. Mijn nieuwe club heeft ook Tardelli van Atlético Mineiro gekocht. Een topper. Geloof me, voor mij is dit een buitenkans. Ik ga er financieel en sportief op vooruit."
Op de druk bijgewoonde persconferentie - de drukste ooit - wordt Boussoufa plots belaagd over ethiek en politiek. Hij antwoordt vriendelijk dat hij weinig van politiek kent, dat hij alleen naar het voetbal kijkt. Het loopt de spuigaten uit. Na anderhalf uur verliest hij zijn geduld en verdwijnt hij in de catacomben. Ach, RSCA zal alles en iedereen overleven. Daar kan geen moraalridder tegenop. Mbark, het ga je goed.

David Steegen is woordvoerder van RSC Anderlecht