Sportcolumn David Steegen: Brussel proper

Volle zomer in de herfst. Brussel straalt onder de zon. We worden er zowaar vrolijk van. De vooruitzichten zijn goed. We voelen ons zorgeloos uitgelaten. De kinderen zijn opgewonden omdat de scouts uit de winterslaap ontwaken. Eindelijk weer spelen, roddelen en ravotten met leeftijdsgenoten in het Boudewijnpark in Jette, en elders.

De overgang en het startfeest van het nieuwe scoutsjaar stemmen zowel het nageslacht als de ouders gelukkig. De volwassenen zullen in de vooravond te veel witte wijn en lauwe cava drinken. Er zal veel gelachen worden. Het verenigingsleven van de hoofdstad draait op volle toeren. Het kloppend hart van een diverse gemeenschap. We maken ons op voor een fijn weekend. De jongste moet hockey spelen en paars-wit speelt in de Cristal Arena in de schaduw van de steenkoolmijnen tegen de regerende landskampioen.

En toch. Wanneer ik zaterdagochtend de deur uitstap, vol energie om het rijk gevuld weekend aan te vatten, klaar om naar de bakker te wandelen, erger ik mij dood aan het zwerfvuil in de straat. Aan de rand van een park wonen heeft vele voordelen, maar de nadelen zijn zichtbaar. Parkbezoekers laten, bij mooi weer, kilo's afval achter. Het fenomeen is eigen aan zomerse dagen. De straten rond het park (en het park zelf) zijn niet schoon te krijgen, burgerzin is vele inwoners vreemd.

De lezer heeft geenszins te maken met een verzuurde Brusselaar, anders had ik de stad al lang ingeruild voor een proper en rustig plekje in Wallonië of Vlaanderen. Dergelijk inciviek gedrag is mij nog nooit opgevallen in andere wereldsteden als Londen en Parijs. Openbare groene longen zijn er schoon en gezellig. In Brussel, althans in het Elisabethpark voor de Basiliek, behandelen we onze publieke tuinen en omliggende straten als openbare stortplaatsen. Onze kinderen wordt elk schooljaar weer geleerd respectvol om te gaan met onze onmiddellijke omgeving. Ze zien het tegendeel op straat.

Ik ben nog niet uitgezucht of de moed zinkt me helemaal in de schoenen. De ruit van de wagen is voor de achttiende keer in twaalf jaar ingeslagen. De papieren zijn gestolen. Meer waardevols was er niet. Blijdschap maakt abrupt plaats voor ergernis en frustratie. De administratieve calvarietocht kan beginnen.

Toch maar eerst naar de bakker hollen. Vervolgens de kapotte ruit aangeven bij de autoriteiten. De lokale politie is goed georganiseerd. Oefening baart kunst. Vlot worden alle nodige attesten overhandigd. Ik ben buiten in een klein halfuur. Ik rijd de gehavende wagen naar de reparateur. Bij aankomst schrik ik mij een hoedje. Tientallen wagens staan in de garage met ingeslagen ruiten.

Ondertussen verpletteren de kadettenmeisjes van Daring Molenbeek de meisjes van Wellington: 10-0. Daring heeft een van de beste clubhouses van het land, met een gezellig terras dat uitkijkt op het hoofdveld. De omzet van de flessen rosé stijgt met het uur. Gezelliger kan niet, ondanks alle geleden overlast. Brussel heeft vele gezichten. Zondagavond verovert Anderlecht spits alle supportersharten. Dieudonné - Dieumerci - Mbokani scoort zijn tweede beslissende doelpunt in drie dagen tijd. Bepalend in Moskou en Genk. Brussel heeft ook mooie kanten. Royal Sporting Club Anderlecht staat weer waar het thuishoort. Aan de leiding. De overlast wordt even vergeten.

-------------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht