Sportcolumn David Steegen: De Bleiters

Wieler Toeristen Club ‘De Bleiters’. Fietsen om de midlife enigszins te verdringen. Alle renners zijn Brusselaars. De ene is al wat Brusselser dan de andere en hier en daar is er zelfs eentje die in de rand verblijft, maar alla.

Jos is onze krachtpatser en de organisator van een hartverwarmend weekend. Waar anderen soepel in de kleinste versnelling naar boven klauteren, stampt hij zichzelf zo groot mogelijk naar boven. John Massis op wielen. Flandrien en oermens. Hij heeft ons uitgenodigd in Orchimont, provincie Namen, op 150 kilometer van de hoofdstad. Een onvergetelijk fietsweekend. Volgens wikipedia zou het plaatsje etymologisch 'Mont-Des-Ours' betekenen. Het eerste woord klopt helemaal. Het weer is prachtig, de hellingen pijnlijk. Op vrijdagavond gaan we eerst met z'n allen eten in het restaurant van de jongste sterrenchef van België. 'La Table de Maxime' in Our. Een aanrader.

De minst gedisciplineerden, zoals ondergetekende, geven zich helemaal over aan de gezelligheid. Het is drie uur voor we ons bed zien. Anderen zijn slimmer en gaan veel vroeger slapen. Sven, de man verdedigt verdorie de belangen van alle brouwers van het land, zien we niet meer op de geïmproviseerde after-party. Als student keerde hij ook al op tijd naar huis na de voetbalpartijtjes in het Jetse Boudewijnpark wanneer de examens voor de deur stonden. Er is in de voorbije decennia niet veel veranderd. Ik ga met de laatste slapen, net zoals ik vroeger niet kon stoppen met voetballen voordat de nacht viel. De dag nadien, of vijf uurtjes slaap verder, benijd ik de gedisciplineerde zytoloog wanneer hij fluitend de Belgische cols oprijdt.

De strafsten zijn de oudsten. Walter en Bruno. Vijftigers met een wielrennersziel. Een man wordt als coureur geboren. Ik ben een voetballer. De ouderlingen fietsen zoals Messi voetbalt. Het oogt allemaal makkelijk en eenvoudig. Mijn fietskader lijkt op elk moment te breken wanneer ik mij naar boven hijs en kreun. Liefhebbers zonder kapsones. Walter praat zelden maar als hij iets zegt, is het vlijmscherp, net zoals zijn rijstijl. Voorzitter Dirk fietst Bourgondisch. Hij lijkt altijd te glimlachen. Voor, tijdens en na elke fietsrit. Ook hij rijdt steeds vooraan.

Net zoals onze ex-punker, vandaag ondernemer in Molenbeek, Filip, alias Schisma. De kleine woelwater. Hij fietst als een Duracellkonijn op een driewieler. De man kan praten en blijven praten op een fiets. Hij heeft zich de voorbije jaren helemaal overgegeven aan de fietssport en hecht eraan iedereen wekelijks te verzamelen. Ik ben ook altijd blij als Eric er bij is. Hij sleurt een mens door de zwaarste beproevingen. Een hart van goud. Goede fietser ook. Nooit wijkt hij van de zijde van de mindere goden. Eric heeft veel naast mij gereden.

Danny heeft de mooiste uitrustingen en de opvallendste fiets. De stijlicoon. Stevig en vastberaden baant hij zich een weg door de vallei van de Semois. Een ingetogen en goedlachse man. Maar het grootste compliment is voor de enige vrouw van de gezelschap. De echtgenote van Eric. Karen rijdt overal op en af. Super Brusselès. De ranke fietsgazelle geeft nimmer een krimp. Pure wilskracht van grote klasse. Mooi zijn de momenten waarop haar partner haar stilzwijgend bijstaat als het wel eens moeilijk wordt. Het weekend was 70 km lang, stevig maar draaglijk. De laatste 15 km waren een marteling. Maar die wegen niet op tegen het Brusselse weekend in een heel mooi deel van Wallonië. We hopen nog lang te mogen doorbleiten. In Brussel en elders.

--------------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht