Sportcolumn David Steegen: Heizel

In Brussel wil burgemeester Freddy Thielemans (PS) dat het Koning Boudewijnstadion plaats ruimt voor een gigantisch winkelcentrum. De stad heeft, zoals elke Brusselse gemeente, geld nodig. Thielemans stelt ook voor om een nieuw nationaal stadion te bouwen op de site van Schaarbeek-Vorming. Daar kan het volgende decennium echter (nog) niet gebouwd worden. Het dossier is een kluwen.

Het valt te vrezen dat we het even zonder nationaal stadion zullen moeten doen. De internationaal vermaarde Memorial Van Damme zou dan moeten uitwijken. België heeft geen enkel atletiekstadion dat zoveel toeschouwers kan ontvangen. De afbraak van het nationale stadion zou elke sportliefhebber pijn doen.

België-Holland, midden jaren zeventig. Aan de hand van vader liepen we door de straten van Koekelberg, Jette en Laken om de wedstrijd op de Heizelvlakte bij te wonen. De Rode Duivels van coach Raymond Goethals, met Christian Piot in doel. In die periode ontstond de kiem van een onbeschrijflijke liefde voor het voetbal. Het Belgische clubvoetbal werd toen bevolkt door vele wereldsterren, zoals Robbie Rensenbrink. België-Holland was twee vliegen in een klap. Half Anderlecht voetbalde mee, mijn helden verdeeld over beide teams.

Nostalgie is een slechte raadgever, maar toch… Ik zou het ongezellige stadion missen. De herinneringen blijven voor eeuwig in het collectieve geheugen gegrift. De door Jean-Marie Pfaff gestopte penalty's tegen Schotland. De vriendschappelijke wedstrijd van de Rode Duivels tegen Ajax, met Johan Cruyff. De eerste gewonnen Europese finale van Anderlecht tegen West Ham.
Of de ongelofelijke nationale bekerfinale van 1977 in een zonovergoten Heizelstadion. Club-Anderlecht. Na lang voorgestaan te hebben verliest paars-wit onbegrijpelijk in de laatste minuten. Supporters liepen door elkaar. Als tienjarige nam ik altijd plaats achter "de draad" omdat ik anders niets zag. Na de wedstrijd liep ik wenend naar boven, op zoek naar mijn vader. Een volwassen man, met een gigantisch lange wollen blauw-zwarte sjaal om de erg grote hals, keek me grijnzend aan. "Brand uw sjaal maar op", snauwde hij me toe in een (op dat ogenblik niet zo) sappig Brugs. Ik moet er altijd aan denken als we tegen Club spelen. Nog geen drie maanden later, september 1977, verpletterde RSCA Club Brugge met 6-1 in de competitie.

Dat infrastructuur voor professionele topsport geen prioriteit is van een gemeente­bestuur, is begrijpelijk. Vele landen hebben geen nationale sporttempel. Ze hebben verschillende locaties waar interlands en andere topwedstrijden kunnen georganiseerd worden. Nederland bijvoorbeeld.

De laatste Europese finale die België mocht organiseren, was in 1985. De finale van de dood, het Heizeldrama. In 2000 hadden we nog een kleine oprisping met de co-organisatie van het EK voetbal. Vandaag beantwoordt geen enkel Belgisch stadion nog aan de normen van de Uefa. De vele toegestane uitzonderingen zijn binnenkort niet meer van kracht. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft een modern, multifunctioneel topsportstadion nodig. Zo niet blijven we uitsluitend een cultuurstad. Voor topsportinfrastructuur is in onze stad vooralsnog geen plaats. In Boekarest wel.

-----------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht