Sportcolumn David Steegen: Megamind

In Brugge is de ontvangst naar gewoonte warm. Sneeuwballen en boegeroep, ingegeven door een diepgewortelde afkeer van Brussel, zijn de spelers van paars-wit en de meegereisde fans hun deel. Het Jan Breydelstadion is, ondanks de zware sneeuwval, helemaal klaar voor de wederopstanding.

FC Brugge heeft tweemaal na elkaar gewonnen na een erg moeizame start. Zelfs een blauw-zwarte ex-premier is in de bres gesprongen om de Bruggelingen te motiveren. "Brugge zal gewoon winnen," had hij in een gezaghebbende weekendkrant verklaard. RSCA-voorzitter Roger Vanden Stock liet zich niet onbetuigd en had gezegd dat RSC Anderlecht gewoon weer kampioen zal zijn op het einde van de rit. Niets nieuws onder de zon, dus.

En toch. Toppers zijn heerlijk. De sfeer, de verklaringen, de bijna ondraaglijke spanning vooraf. Ik slaap moeilijk voor een topwedstrijd en probeer, naar gewoonte, de dag voor de wedstrijd helemaal te 'onthechten'. Het is bijna onmogelijk om een dag niet aan Anderlecht te denken. Cultuur brengt soelaas. 's Namiddags ga ik met mijn jongste dochter naar Megamind, de nieuwste animatiefilm van DreamWorks. Het hoofd wordt helemaal leeg gemaakt door de (fantastische) film en een goed winters gesprek met de elfjarige stadsmus.

Na de film kuieren we nog even rond in Jette. Het Koningin Astridplein is in de winter gezellig ingericht. Tegen valavond keren we voldaan terug naar huis. We hebben mooie plannen. De kinderen genieten van een ouderloos huis terwijl mijn echtgenote en ik samen met een bevriend koppel van een concert van Daan zullen genieten.

De bazen van de KVS hebben talent. Het concert is onvergetelijk. Door de ongewone weersomstandigheden - en ook omdat we steeds bewuster proberen te leven - nemen mijn vrouw en ik de metro van Simonis naar IJzer. Dat valt wat tegen. Simonis is niet bepaald uitnodigend op een zaterdagavond en de netheid laat te wensen over. De hoofdstad van Europa is blijkbaar niet proper te krijgen. Soit.

De vernieuwde KVS maakt grote indruk op onze vrienden. Het is een cultuurtempel van wereldniveau. De renovatie heeft even veel gekost als een nieuw, modern voetbalsta­dion. Ook soit; voor Brussel is alleen het beste goed genoeg. In de Koninklijke Vlaamse Schouwburg hoor ik ook Frans en Engels spreken. Mooi. Naar verluidt programmeren ze nu ook operettes, een genre uit langvervlogen tijden, in het Kaaitheater. Zo hoort het. Cultuur voor iedereen en voor alle smaken. Geen exclusieven meer.

Na de voorstelling gaan we nog iets eten in een van de weinige nachtrestaurants van de benedenstad. Tegen halftwee keren we samen terug naar huis. Te voet. Mijn vrouw en ik naar de basiliek, de vrienden naar Laken. De ondergesneeuwde stad in de heldere nacht brengt rust. Dat we dit niet vaker doen is bijna een schande. Uitgewaaid en voldaan komen we na een goed halfuur thuis. De afstand tussen het Rogierplein en de basiliek is opmerkelijk kort. Een gezellige nachtwandeling.

De dag nadien moet ik naar Brugge. De sneeuwballen en het boegeroep kunnen ons niet raken. Na de gewonnen wedstrijd kom ik van de tribune. Ik feliciteer de coach met de prestatie en zijn gedurfde tactiek. Een experimenteel en onverwacht jong middenveld maakt gehakt van blauw-zwart.

Hij knikt minzaam. Ariël Jacobs heeft een megabrein.