Sportcolumn David Steegen: Meneer Weytsman

Goede buren zijn van goudwaarde in de grote stad. Mensen op wie je altijd kunt rekenen. Neem nu meneer en mevrouw Weytsman. Het bejaarde koppel staat altijd op de bres voor de buurt. Nieuwe bewoners worden kundig en vriendelijk wegwijs gemaakt door het hartelijke echtpaar.

Meneer Weytsman is een beminnelijk man. Hij werkte veertig jaar voor dezelfde bank. Bescheiden bouwde hij een mooie loopbaan uit door hard werk en zelfstudie. Maar Weytsman heeft het niet makkelijk gehad. Hij verloor zijn vader op negentienjarige leeftijd. Verder studeren zat er niet in. De avondschool en veel zelfdiscipline brachten redding.

Meneer en mevrouw Weytsman trouwden jong en kregen een dochter. Als hun vrienden uitgingen en van het leven genoten, studeerde meneer Weytsman voor alle examens waarvoor hij ingeschreven was. Zelfs als hij zijn schoonfamilie bezocht.

Het echtpaar kwam in 1969 in onze straat wonen. Ze maakten de vele veranderingen in de wijk mee. Ze hebben de bouw van de tunnel onder de basiliek op de eerste rij meegemaakt, de viaduct die Simonis met het Rogierplein verbond, het Elisabethpark dat destijds in twee gespleten werd door de drukke bovengrondse steenweg die de Keizer Karellaan met de Leopold II-laan verbond, het opnieuw samensmelten van de twee parken tot één geheel, de bouw van de Katholieke Universiteit Brussel en de sluiting ervan, de eerste nachtwinkels, de aanleg van de busbanen, de ontwikkeling van de kleine criminaliteit en andere overlast.

Er is veel veranderd in de laatste decennia. Niet altijd ten goede, maar het koppel is altijd positief gebleven. Het overkomt me weleens dat ik meneer Weytsman 's ochtends kruis wanneer hij naar gewoonte even verderop de krant gaat halen en ik naar mijn werk vertrek. De korte babbel is geen ritueel, daarvoor gebeurt het net te weinig, maar de conversaties dragen bij tot de goede verstandhouding in de buurt. Hij geniet van het contact met jongere mensen, die lieve meneer Weytsman. Dan vraagt hij steevast naar de stand van zaken in het Belgische voetbal, en bij RSC Anderlecht.

Zijn echtgenote staat hem overal in bij. Echte liefde is zonder woorden. Ze knijpt een oogje dicht wanneer hij een goede gezondheid veinst. Mannelijke trots is van alle leeftijden. Een mooi koppel dat ongedwongen over de harmonie van het gemeenschap(je) waakt. Na het gesprekje vertrekt hij sloffend naar de krantenwinkel en de bakker om de hoek. Vertrouwde taferelen waar een mens weleens aan denkt op vakantie of bij een andere afwezigheid. Het 'oost west, thuis best'-gevoel. De conversaties zijn geruststellend. Wanneer iemand in 'zijn' gebouw een probleem heeft, staat meneer Weytsman altijd klaar.

Samen met enkele buurtbewoners eten we taart in het appartement van de jonge familie die net haar intrek heeft genomen in het gebouw van de familie Weytsman. We spreken over composteren en andere zondagse onderwerpen. Meneer Weytsman geniet van het gezelschap. Hij glundert. De nieuwe, hartelijke bewoners zijn een aanwinst voor het appartementsgebouw en voor de buurt.

Vorige zaterdag krijgt mijn vrouw plots bezoek van zijn dochter. Meneer Weytsman is de avond voordien in zijn kantoor gevallen. Hartstilstand.
'Monsieur Weytsman' is niet meer. We zullen hem heel erg missen.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht