Sportcolumn David Steegen: Molenbeek

Het schooljaar is herbegonnen. Alles valt weer in de juiste plooi. En toch. Mijn jongste is begonnen in het humaniora. De stap is groot. Van de onbekommerde jaren aan de lagere school aan de rand van het Laarbeekbos naar het grote Sint-Pieterscollege in Jette. Een wereld van verschil.

Omdat mijn echtgenote en ik van het voluntaristische type zijn, stadsverliefde tweeverdieners, exponenten van de dynamische middenklasse, en alle kansen aan onze kinderen willen bieden, moet een mens al eens een moeilijke beslissing nemen. Stress.

Zes jaar geleden introduceerden goede vrienden ons in de Brusselse hockeysport. Ik was, net als mijn dochter, meteen verkocht.

Het was een ingrijpende gebeurtenis. Jacques, de vader van Sidney, het beste vriendinnetje van dochterlief, zorgde voor de introductie bij White Star Hockey Club in de Oudstrijders­laan in Evere.
Zes heerlijk jaren hebben we er meegemaakt. De gezamenlijke zaterdagse ritten met de vader van Sidney blijven onvergetelijke momenten. We hebben ontelbare wedstrijden meegemaakt in exotische plaatsen als Hoei, Knokke en De Pinte maar ook veel in het Brusselse. Clubs als Orée, Ombrage, Watducks en Royal Léopold Club.

We kunnen alle mensen van Evere nooit genoeg bedanken. Ik heb, dankzij die wedstrijden op zaterdagochtend, ontelbare onbekende plekjes ontdekt in de hoofdstad. De site van Racing Brussel, met de oudste tribune van het land, is misschien wel de mooiste. Ook de sfeer in de club houses - kantines bestaan niet in het hockey - is moeilijk te beschrijven. Altijd gezellig, overal.

Maar onze geliefde stad slibt dicht en de dochter wordt wat ouder. Ze heeft plots meer verantwoordelijkheid. Meer studeren, drukkere tijden. Het gewicht van de boekentas is minstens verdubbeld. De afstand van de Basiliek naar de Oudstrijderslaan is een marteling geworden. De verplaatsingen liggen niet meer voor de hand.

Maar Julia speelt graag hockey. Een nieuwe club dus. Dichterbij, op enkele honderden meters van de woonplaats. De voorzitter is Gérald Cosyns, een van de bezielers van de terugkeer van Royal Daring Tennis Hockey Club in Molenbeek naar de ereklasse. Hij ontvangt ons met alle égards. Julia is voor haar eerste wedstrijd wat bedeesd, maar ze wordt al snel hartelijk ontvangen door haar leeftijdsgenoten van de kadetten.

'Daring' is een familiale club in de schaduw van het appartementsgebouw in de Mettewielaan waar Jan Mulder ooit woonde en waar tovenaar Raymond Goethals een groot deel van zijn leven sleet. De club speelde veertig jaar in de ereklasse en promoveerde alweer vorig seizoen. Even verderop werkt FC Brussels zijn thuiswedstrijden af.

We worden bij Royal Daring met open armen ontvangen. Nederlandstaligen en Franstaligen komen broederlijk overeen in deze oer-Brusselse club. Dochterlief is al helemaal geïntegreerd, maar het moet gezegd, we missen de mensen van White Star. Scheiden doet lijden.

Het verenigingsleven verzamelt mensen van alle vormen en soorten. We missen die van White Star allemaal. Maar 'Daring' is ook geruststellend gezellig. De hele familie is met open armen ontvangen. Er wordt niet alleen geroofd in Molenbeek. Hoewel we White Star voor altijd in ons hart zullen dragen, weten we nu al dat Daring ook een belangrijk hoofdstuk van ons leven zal worden. Sport is noodzakelijk in de grootstad.

--------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht