Sportcolumn David Steegen: Opluchting

Mijn collega Miel is gelukkig. Zijn werkgever, misschien wel de mooiste club van Nederland, is na zeven jaar kommer en kwel kampioen. Enkele speeldagen geleden gaf men de Amsterdamse trots geen kans meer: AFC Ajax stond kansloos vierde op een schijnbaar uitzichtloze afstand van FC Twente en PSV Eindhoven. Maar zie: trainer De Boer, ras-Ajacied, werkte naarstig verder en hakte samen met dat andere clubicoon, Danny Blind, de nodige sportieve knopen door.

Het duo volgde een sportieve lijn waar ze nooit van afstapten. Ondertussen rommelde het zonder ophouden aan de zijlijn, op de tribunes en in de coulissen. Die dertigste titel leek onhaalbaar.
De Nederlandse voetbalpaus Johan Cruijff mengde zich in de debatten en oreerde dat het een lieve lust was. Hij spaarde niets of niemand. AFC Ajax moest terug naar de kernwaarden. Technisch verzorgd voetbal nastreven en dominant zijn. Waar hebben we dat nog gehoord?

De bewondering voor het legendarische nummer 14 is groot. Ook hier. Het is echter geen vrijgeleide voor almacht en alwetendheid. In tijden van sportieve crisis heeft men de neiging naar langvervlogen tijden terug te grijpen. Maar nostalgie brengt zelden raad. Ajax daverde al die prijsloze seizoenen lang op zijn grondvesten. Bestuurswissels, revoluties, evoluties, audits en andere hervormingen hebben de club regelmatig dooreen geschud. Het gewraakte bestuur nam ontslag, want van Cruijff kan niemand winnen. Niet op en niet naast het veld. Ik zie het in Brussel niet gebeuren. Zeven seizoenen lang zonder prijs. De nationale beker tellen we gemakshalve niet mee. De beker is een troostprijs voor een gemiste titel, een verrassing voor een bescheiden club of een toetje als je al kampioen bent. Ajax ging al die jaren door de woestijn. En in volle crisis werd de club uit Mokum kampioen. Op de laatste speeldag.

Achteraf is het makkelijk praten. De jeugd brak door, het klikte op het veld en de tegenstand verloor punten op cruciale momenten. Ook de blessurelast viel mee. Zo eenvoudig is het. De rest is gekwetter in de marge.

Vandaag is Royal Sporting Club Anderlecht aan de beurt. Slechts derde worden is een schok voor vele fans. We worden hier overstelpt met goedbedoelde en minder goedbedoelde e-mails vol goede en slechte raad. RSCA beroert vele zielen. Het bestuur zal stabiel verder werken om de eeuwige doelstelling te bereiken: kampioen worden.

In Wallonië hebben ze het begrepen. Het moet een unicum zijn in de geschiedenis van het sportbeleid van dit land. Minister Antoine, bevoegd voor Sport in het zuiden des lands, heeft een studie laten uitvoeren door voetbalmensen onder leiding van ex-voetballer Benoît Thans om de pijnpunten en behoeften van het Waalse voetbal te onderzoeken. Na de doorlichting werd een budget vrijgemaakt om de oplossingen te financieren. En dat in een regio van een land waar niets eenvoudig is. De minister investeert maar liefst 101.550.000 euro in alle Waalse voetbalclubs. Van de eerste tot de laagste klasse, vierde provinciale. Zo krijgt Standard tien miljoen euro voor zijn nieuwe stadion; Charleroi, inmiddels een tweedeklasser, krijgt dat ook.

Hoewel de Brusselse clubs voor de grote bedragen uit de boot vallen, ben ik opgelucht. Antoine wijst de weg. De structurele aanpak loont. Vraag het maar aan Miel, de gelukkige perschef van AFC Ajax.

-----------------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht