Sportcolumn David Steegen: Sébastien

De spanning is om te snijden. Op de club is de lucht wat opgeklaard na de 2-0-winst tegen Genk. Elke match is nu van levensbelang. Daarmee omgaan is niet makkelijk, maar de collega’s maken veel goed. Zij houden alle opties in leven, er is hoop.

Iedereen gaat op zijn manier om met de spanning, maar we zijn verbonden door hetzelfde gevoel. Samen winnen en samen verliezen is een levenswijze. Wie dat niet kan vatten, hoort niet thuis in een topclub.

Het 1-1-gelijkspel in Gent smaakt bijna als een nederlaag. Bijna, want het spel was goed. RSC Anderlecht heeft met het infuus van Amerikaans international Sacha Kljestan en wintertransfer Dalibor Veselinovic bijna een nieuwe ploeg met een nieuwe speelstijl. Het elftal staat sterk en de wil om te winnen is er. Alle spelers zijn nu belangrijk. Maar we zijn niet alleen, de concurrentie is groot.

Ik overloop de verschillende scenario's op een verloren middag na een midweekse training. Op kantoor komen veel spelers langs. Ook jongens die uitgeleend zijn. Hernan Losada, die nu in Charleroi voetbalt, komt weleens zijn nieuwe schoenen halen; Dmitri Bulykin, de topschutter van ADO Den Haag, brengt regelmatig een bezoekje om zijn zaakjes te regelen en vele anderen komen gewoon langs om een praatje te slaan.

Sébastien Siani is er zo een. De ingetogen en bescheiden Kameroener probeert zijn loopbaan als profvoetballer nieuw leven in te blazen bij FC Brussels. Siani is een wendbare spits met een mooie persoonlijkheid. Ook als aanvallende middenvelder kan hij uit de voeten. Eerst probeerde hij door te breken bij paars-wit, maar dat lukte niet helemaal. Veel talent, dat wel, goede mentaliteit ook. Maar geen geluk. Moordende concurrentie. De voorbije vier seizoenen werd hij uitgeleend aan verschillende clubs. Eerst aan Zulte Waregem, daarna aan Union Sint-Gillis. Die laatste club was een slechte herinnering voor Siani, want Union degradeerde. Daarna voetbalde hij meer dan twintig wedstrijden voor Sint-Truiden. Maar die wilden alleen met spelers uit eigen streek voetballen, een geweldige uitdaging in het moderne voetbal.

Een voetbalcarrière kan soms raar lopen. Je moet geluk hebben, bij de juiste club op het juiste moment zijn en geduld hebben. Veel geduld. Veselinovic heeft rustig gewacht op zijn kans. Na vier maanden nagelbijtend op de bank te zitten en hard te trainen, belandt hij in de eerste ploeg en scoort hij in zijn eerste wedstrijd, de topmatch tegen Genk. Nu is de Serviër nauwelijks uit de ploeg te branden. Dat geluk moet een speler afdwingen.

Het is Siani niet gelukt. Nu is hij aan de laatste maanden van zijn contract bij Sporting begonnen. De club legt hem niets in de weg en waardeert zijn inzet en instelling. Om hem speelgelegenheid te geven, mocht hij zich vanaf januari in de kijker spelen bij FC Brussels. Aanvankelijk lukte het tijdelijke huwelijk niet goed: Siani heeft paars voetbalbloed. Na de zoveelste verloren wedstrijd kwamen de Brussels-fans in opstand. Siani was de enige speler die de moed had om met hen te spreken. Sindsdien heerst het wederzijds respect. Vandaag scoort hij aan de lopende band en slaagt hij er bijna eigenhandig in om Brussels in tweede te houden. Hij vertelde me hoe hij coach Michel De Wolf probeerde te beïnvloeden om een tactische wijziging te doen, over de geluk brengende spaghetti van de echtgenote van de trainer… Sébastien is een loyale werknemer van Brussels. Hij wil ze in tweede houden. Voor hij weer vertrekt, lacht hij vriendelijk en zegt: "J'espère qu'on sera champion cette année, bonne chance." Siani houdt ook van Sporting.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht