Sportcolumn David Steegen: Standard Champion

Vrijdagavond. Twee dagen voor de enige echte voetbalklassieker van het land, Standard CL - RSC Anderlecht. De traditionele pint na het werk. Onze jurist is een evenwichtige man en helemaal gek van Standard Luik.

Passie en liefde voor een club zijn géén afwijkingen. De man is al die jaren trouw abonnee gebleven. Een kwarteeuw - bijna een mensenleven - hoon en vierentwintig mislukte kampioenschappen ondergaan. Respect. Ik jen hem. Na de uitschakeling in de beker tegen AA Gent, is twijfel in de groep geslopen, probeer ik. De ziel van Standard Luik is "net niet".

Een beetje zoals Feyenoord, Newcastle United en Olympique Marseille. Een prachtige achterban, zelden een prijs. Steeds weer die nieuwe spelers. Wie kent Roger Raeven nog? Het hoort gewoon zo te zijn, vervolg ik. Ik vertel hem een typisch Luikse anekdote. Na het omkoopschandaal van '84 breken de zwarte jaren aan. Milan Mandaric, Amerikaanse tycoon en voetbalgek, wil de club redden.

Ergens in september wordt hij aan de spelersgroep voorgesteld net voor een wedstrijd. Kapitein Guy Vandersmissen vertaalt. Alle spelers zijn met verstomming geslagen. De redding is nabij. De miljardair krijgt zelfs applaus. Zijn er nog vragen? Niemand. Toch wel, een speler steekt zijn hand op. Reserve Jean-Marc Bosman. De man van het arrest vraagt bedeesd wanneer hij zijn wintervest kan krijgen? Vandersmissen durft de vraag zelfs niet vertalen. Typisch Standard.

Sommige spelers schudden meewarig hun hoofd, andere barsten in lachen uit. Mandaric druipt af. De dollars ook. Waar gebeurd. Mijn collega en ik beginnen aan de lijstjes. De vijf meest mislukte transfers van Standard. Frédéric Pierre, Carlos Hermosillo, Pascal Diaz, Dirk Huysmans en Mladen Pelaic scoren hoog. De vergeten toptransfers dan maar. Nebosja Krupnikovic, Miklos Molnar, Zoran Bojovic en Emile Mpenza.

Zaterdagnamiddag. Na de laatste wedstrijd van het seizoen met mijn veteranenclubje hoor ik dat Constant Vanden Stock overleden is. Het wordt even stil in de Brusselse kantine. Gestorven terwijl ik voetbal, denk ik, aan de vooravond van de match van het jaar. Het kan géén toeval zijn. Mijn Standard-collega wenst me een innige deelneming per sms. Een voetbalkenner.

Zondagavond. Ik geniet in Luik. De viering overtreft alle tribale affiniteiten. Hoe mooi voetbal kan zijn. Toch wel jammer dat die Mbokani de goals scoort.

Maandagmorgen. Mijn collega is nergens te bespeuren. De polonaise aan de oever van de Maas zal minstens vijfentwintig jaar duren.