Taekwando: Si Mohamed Ketbi pakt brons op Jeugd Olympische Spelen

Hongerig, zo kan je Si Mohamed Ketbi (16) het best omschrijven. De Brusselaar combineert een carrière bij de junioren en de senioren om zijn drang naar titels te voeden. Hij trok naar de Jeugd Olympische Spelen om prijzen te pakken en slaagde er in een bronzen plak te veroveren. Een knappe prestatie waar hij de komende jaren ongetwijfeld op voort zal bouwen.

De catacomben van de faculteit Bewegingswetenschappen van de Université Libre de Bruxelles, in Anderlecht. Een grote sportzaal, geflankeerd door een uitgebreide fitnesszaal, is zowat de tweede thuis van Si Mohamed Ketbi. Terwijl de studenten van hun vakantie genieten en het gebouw zo goed als leeg is, valt er alleen het geluid van zijn inspanningen te horen. Dat harde werk heeft hem ver gebracht.

“Daar schrijf ik alles aan toe,” aldus de Brusselaar. “Toen ik op mijn vierde op speelse wijze met taekwondo begon, was ik een dikkerdje en had ik niet uitzonderlijk veel talent. Maar na een korte break en een nieuw begin, een paar jaar later, veranderde alles. Het liep beter en mijn honger naar competitie werd steeds groter.”

Het was de vader van Ketbi die hem in aanraking bracht met taekwondo. Hij heeft zelf een zwarte gordel en gaf zijn passie door aan zijn zoon. Zonder te pushen. “Voor mij moet je het niet doen, anders stop je er maar mee,” zegt mijn vader altijd. Hij speelt een belangrijke rol in mijn carrière: hij brengt me elke dag (behalve zondag) naar de training in Anderlecht – een rit van een uur – en komt me omstreeks tien uur ‘s avonds halen: een terugrit van een veertigtal minuten. Zonder hem zou ik niet zo ver staan.”

“Dat taekwondo een Olympische sport is, speelt voor mij een belangrijke rol. Dat verhaal sprak me meten aan. Vroeger was het eerder de sterkste die won, maar door die evolutie als Olympische sport is taekwondo technischer en completer geworden. Toen ik toppers aan het werk zag op de Spelen groeide mijn passie pas echt. Een gouden medaille op de Olympische Spelen is absoluut een doel voor mij.”

Gevaar van de KO
De echte voorbereiding om die bekroning te behalen begon Ketbi op zijn dertiende, bij de cadetten. Zijn overschakeling naar de junioren, een jaar later, luidde een hoger trainingsritme in en was het begin van wat als een succesreeks omschreven mag worden. “Ik was aangesloten bij een club in Elsene en ging vanaf mijn veertiende ook in Sint-Joost-ten-Node trainen, bij een van de beste clubs van het land. Ik trainde bijna elke dag met één ambitie: kampioen worden.”

“Mijn eerste competitie was ok, de tweede ging beter en vanaf de derde was ik helemaal vertrokken. Op mijn eerste Open – competities waar de beste vechters samenkomen – werd ik derde. Daarna won ik die van België, Spanje, Oostenrijk, etcetera. Te gemakkelijk was het niet, neen. In taekwondo moet je altijd je concentratie bewaren. Op elk moment kan je tegen de grond liggen, het gevaar van de knock-out loert altijd om de hoek.”

KO’s deelde Ketbi de afgelopen jaren vooral uit. Het liep zo goed dat hij dit jaar in april al bij de senioren begon. Normaal gezien kan dat pas vanaf je zeventiende, maar er wordt toegelaten dat je een jaar eerder begint, als voorbereiding. “Toen ik de senioren bezig zag, kriebelde het omdat ik me met hen wou meten. En het is de moeite waard, er giert heel wat meer adrenaline door je lijf dan bij de junioren. Ik voel wel dat ze me aankijken als een jonge ket, maar dat maakt me niets uit. Het zijn gewoon maar mensen, net als ik.”

“Als ik een gevecht zie, dan wil ik er meteen zelf aan beginnen. Taekwondo is een combinatie van fysiek, techniek, uithouding, souplesse, … Het is zeer compleet. Het is eigenlijk schermen met de benen. Met de vuisten mag alleen het gedeelte tussen het gezicht en de romp geraakt worden. Ook tactiek is belangrijk. Je moet niet constant aanvallen, als je genoeg punten hebt verzameld kan je je bijvoorbeeld best verdedigend opstellen.”

De overstap naar de senioren verliep verbazend vlot. Ketbi won ook in zijn nieuwe categorie Opens. In Korea kampte hij bijvoorbeeld met de absolute wereldtop en pakte hij een knappe derde plaats. Hij moest er de duimen leggen tegen een oudere Iraniër die zijn kracht goed uitbuitte en de gepaste tactiek toepaste, maar Ketbi bewees er nogmaals zijn talent. “Een voordeel dat ik heb, is dat ik het nieuwe technische systeem goed onder de knie heb. Oudere concurrenten zijn daar misschien minder goed aan aangepast.”

Het scheelde niet veel of Ketbi zat in Vlaanderen op internaat om er voluit voor zijn sport te gaan, maar uiteindelijk won de Waalse het van de Vlaamse federatie om de topper aan zich te binden. Het leverde hen eind vorig jaar een bronzen medaille op het Europees kampioenschap voor junioren op. “Dat was eigenlijk een ontgoocheling. Ik had daarvoor alles gewonnen en wou daar het goud pakken. Maar ik had toen te veel vertrouwen in mezelf.”

Nieuwe generatie
Op het kwalificatietornooi voor de Jeugd Olympische Spelen faalde Ketbi niet. Hij stond nochtans oog in oog met de Aziatische en de Europese kampioen, maar hij wist zich toch te plaatsen. De Brusselaar trok met één doel naar China: “Mijn voorbereiding was goed, dus ga ik resoluut voor het goud.” Het hoogste schavotje haalde hij niet, want hij verloor in zijn min 55 kilogram klasse nipt van de Koreaan Donghun Joo. Toch brengt hij een mooie bronzen medaille mee naar huis.

Deze Jeugd Olympische Spelen zijn een etappe op weg naar het ultieme doel van Ketbi: Olympisch kampioen worden. In 2016 zal hij net de leeftijd hebben om eventueel naar Rio te mogen, maar daarvoor zal hij nog heel wat punten moeten sprokkelen. “De top zes op de wereldranglijst krijgt meteen een ticket, verder zijn er intercontinentale competities waar de overige tickets worden uitgedeeld. Ik geloof er in, alles is mogelijk.”

“Het is leuk om zien dat er in België een nieuwe, gemotiveerde generatie sporters is die aan taekwondo doet. Het is mijn ambitie om hogere studies met mijn sport te combineren en titels te verzamelen: Europees kampioen, wereldkampioen, Olympisch kampioen … Ik wil het allemaal.”

-----------------------------------

Faciliteiten, met mate

Het leven van een topsporter is zwaar, en dan zeker van een schoolgaande puber. Ketbi krijgt wel de toelating om regelmatig deel te nemen aan buitenlandse competities, maar op veel faciliteiten kan hij niet rekenen. "Ik ben altijd wel geslaagd, maar het is echt wel zwaar. Op school heb ik amper vrijstellingen en de leerstof moet ik zelf bij mijn klasgenoten verzamelen."

"Maar ik ga hier niet te veel over klagen. De waarden die een gevechtsport als taekwondo meegeven, helpen me ook in het dagelijkse leven. En op school. Ik besef maar al te goed dat je zonder hard werken niet ver komt."