Toma Nikiforov (17): 'Niet blij met zilveren medaille'

Liefst vijftig meter tape had judoka Toma Nikiforov (17) rond zijn knie en schouder bij zijn verloren finale in Singapore. Het goud missen was een grote ontgoocheling, maar de Brusselaar laat de armen niet zakken. Hij werkt hard voor zijn grootste doel: de Spelen van 2016 in Rio.

"Tijdens de halve finale tegen een Duitse judoka is mijn schouder twee keer uit de kom gegaan," vertelt de jonge hoofdstedeling van Bulgaarse afkomst. "Twee maanden eerder kampte ik al eens met hetzelfde euvel. Ik heb mijn schouder zelf terug in de kom gezet, want als ik stop, ben ik uitgeschakeld. De adrenaline en mijn karakter zijn de pijn op dat moment te boven gekomen. Nu moet onderzoek uitwijzen of ik geopereerd moet worden aan die schouder."

De Olympische Jeugdspelen vonden van 14 tot 26 augustus vonden plaats in Singapore. Maar liefst drieduizend jongeren tussen 14 en 18 jaar oud tekenden present. Een ongelooflijke ervaring voor de jonge sporters. "Je had een openings- en slotceremonie, een olympisch dorp en zelfs een olympische vlam. Het was echt fantastisch. De stadions waren goed gevuld en er heerste een geweldige sfeer. Net zoals de echte Olympische Spelen."

Nikiforov kampte met een knieblessure, maar ging resoluut voor goud. Met ook nog eens dat schouderletsel begon hij met een serieuze handicap aan de finale. Het werd een grote ontgoocheling. "Ik had een zeer moeilijke loting. Door de blessure aan mijn knie heb ik mijn tactiek wat moeten aanpassen en dat liep wel goed. Tot die finale. Zonder mijn blessures win ik de finale."

"Op het moment zelf was ik zwaar ontgoocheld. Ik kon niet blij zijn met een zilveren medaille, want ik kwam voor goud. Toen ik van het podium kwam heb ik het zilver afgenomen en in een lade gelegd. Misschien dat ik hier later op terugkijk als een mooie prestatie, maar nu overheerst de teleurstelling nog."

Bruut

De jonge medaillewinnaar koos niet toevallig voor de judosport. Zijn vader was Bulgaars international en werd achteraf drie keer Belgisch kampioen. Nikiforov junior groeide ook op boven de Schaarbeekse judoclub, waar hij al op vierjarige leeftijd begon. "Het feit dat je je kunt afreageren, met respect voor elkaar, trekt me aan in deze sport. Er heerst ook een zeer goede sfeer in onze club."

"De hulp van mijn vader en familie heeft mij geholpen in mijn ontwikkeling. Toen ik in mijn eerste Belgisch kampioenschap de finale verloor, ging ik nog harder trainen, waarop ik het jaar nadien won. Ik werd steeds van dichtbij opgevolgd en gemotiveerd."

Nikiforov heeft al een mooi palmares bijeen gekampt. Hij werd drie keer Belgisch kampioen, vice-Europees kampioen en vorig jaar vicewereldkampioen. Hij is het uithangbord van de Schaarbeekse judoclub, letterlijk en figuurlijk. Aan de voordeur van de club hangt een grote foto van Nikiforov met zijn zilveren plak.

"Iedereen zegt dat ik een sterk karakter en vechtlust heb. Ik hou van winnen en haat verliezen. Ik heb een krijgersmentaliteit. Men zegt dat ik een beetje een bruut ben omdat ik brute kracht gebruik."

Powertraining, lopen, judo of spinning: zowat elke dag staat er wel een training op het programma voor Nikiforov. Hij gaat nu naar het vijfde secundair en heeft zijn toekomst al gepland. "Nadat ik mijn diploma heb behaald ga ik naar het leger als topsporter. Dan werk je een halve dag per week en mag je verder trainen."

In september staat het Europees kampioenschap en in oktober het wereldkampioenschap op het programma, maar dat zal allicht zonder Nikiforov zijn. Hij werd deze week al geopereerd aan het scheurtje in de meniscus van zijn knie. "Die moet één maand geïmmobiliseerd blijven. Ik ga ook mijn schouder laten nakijken. Als ik ook daaraan geopereerd moet worden, zou ik vijf maanden buiten strijd zijn. Maar het is beter die problemen nu aan te pakken dan er later mee te blijven sukkelen."

In zijn categorie -100 kg ondervindt Nikiforov serieuze concurrentie. De judo-Belg Elco van der Geest is een wereldtopper en vecht in dezelfde gewichtsklasse. "De Olympische Spelen in Londen zal ik daardoor waarschijnlijk aan mijn neus zien voorbijgaan. Maar ik concentreer me volledig op de Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Men zegt dat je eerste deelname aan de Olympische Spelen meestal gewoon is om bij te leren, maar ik ga voor de gouden medaille. Ik zal er voluit voor gaan, altijd. Dat is mijn grootste doel. Wie weet halen we er podiumplaatsen met mezelf en Lola Mansour (een andere talentvolle Brusselse judoka die goud haalde in Singapore, TS). Dat zit er zeker in.