Van Afrika tot in Amerika: Dakar-rally

Stéphane Henrard (44) is een avonturier. De Brusselaar trok als jonge jongen naar de woestijnrally Parijs-Dakar en... brak er zijn rug. Veertien deelnamen later is hij een ancien en droomt hij van een podiumplaats.

"Mijn eerste inschrijving voor de Dakar-rally was een risico," vertelt Stéphane Henrard. "Ik was net afgestudeerd en heb me ingeschreven, zonder te weten of ik het budget kon samenbrengen. Je moet je in juli inschrijven om in januari te mogen starten, en je moet toch op een 50.000 euro rekenen. Samen met mijn vrienden heb ik tombola's en soirees georganiseerd, en ik heb het budget rond gekregen."

Zonder enige ervaring trok Henrard de woestijn in. Als tiener had hij wel ervaring opgedaan in de motorcross en de enduro , een vorm van langeafstandsmotorcross, waarin hij Belgisch kampioen was geworden. Tijdens zijn studie was hij daarmee gestopt.

"Ik was bloednerveus. Je krijgt een kistje om al je gerief in te steken. Nadat ik er al het noodzakelijke in had gestoken, bleef er nog amper plaats over. Ik ben vertrokken met drie T-shirts, drie paar sokken en drie onderbroeken; één setje per week."

De wedstrijd verliep goed. Henrard stond dertiende op de voorlaatste dag, op een totaal van een tweehonderdtal motors. Door een technisch probleem moest hij heel die nacht zijn kapotte motor vervangen. De vervangmotor had echter versnellingsproblemen. "Toen ik over een duin wou springen, ging er iets mis en viel ik op mijn rug. Ik verging van de pijn, maar wou absoluut de koers uitrijden. Uiteindelijk voelde ik mijn benen niet meer en heb ik moeten opgeven."

"Ik ben anderhalf jaar moeten blijven liggen, de eerste paar maanden zonder mijn benen te voelen. Ik heb veel geluk gehad. Dat jaar zat er een grote neuroloog uit Marseille in het medisch team: dankzij zijn snelle en kordate hulp is alles goed afgelopen."

Smokkelroute
Het accident betekende meteen het einde van Henrard als motorrijder. Hij stapte over op de buggy: letterlijk een vehikel - en niets meer - om zijn passie te beleven. "De auto op zich interesseert me niet. Te ingewikkeld, te duur, te zwaar. Wat mij interesseert in de rally raid , is de reis, het avontuur, de ontdekking van een land. Een wedstrijd beheren die lang is, met een kleine familie die zich elke dag verplaatst, dat is elke dag een nieuw avontuur."

Avonturier Henrard houdt dan ook ongelooflijk mooie herinneringen over aan de woestijnrally. Al moest hij weleens de wet overtreden. "Mijn mooiste herinneringen dateren in feite van toen ik moest opgeven. De wedstrijd gaat door en jij blijft ter plaatse. Je bent alleen en dan begint het ingewikkeld te worden. Dat trekt me ook aan in deze sport. De ongelooflijke decors en de prachtige plekken die ik heb bezocht, zal ik nooit vergeten."

"Ik ben één keer bang geweest: toen ik de grens tussen Senegal en Mauritanië langs een smokkelroute overstak. Ik had opgegeven en moest de grens absoluut over om mijn vliegtuig de dag erna te halen. Had het leger mij gevat, dan was het waarschijnlijk een minder leuk verhaal geworden."

Henrard behaalde al een zesde plaats in de Dakar-rally. Daarnaast won hij ook al verschillende 'kleinere' rally's, die een week duren. Ondanks zijn 44 jaar is de Brusselaar nog altijd gemotiveerd en traint hij elke dag hard. "Ik doe bijna dagelijks aan sport, ik volg een programma en let natuurlijk op mijn voeding. Voltijds ben ik er niet mee bezig, dat kan ook niet in België. Ik ben ook constant op zoek naar budgetten. Dat vreet energie."

Maar energie heeft hij in overvloed. Met zijn eigen Team Henrard heeft hij drie buggy's, mecaniciens ter beschikking en al wat nodig is om een rally raid te rijden.

Stoppen staat nog geenszins op de planning. "Zolang mijn lichaam volgt, ga ik door. Mijn ambitie is op het podium eindigen in een Dakar-rally."