VSV Ritterklub Jette viert halfeeuwfeest

Al jaren snakt Ritterklub Jette naar een eigen stek. En nu zaterdag is het ze blijkbaar menens. Precies vijftig jaar na haar ontstaan trekt Ritter naar de Heizel. En niet eventjes naar een van de bijterreinen; nee, naar het enige echte Koning Boudewijnstadion. Niet meer veilig voor (inter)nationaal voetbal? Dan toch nog net goed genoeg voor een derde provinciale. Iedereen is welkom op de feestelijke 'bezetting'.

Dat de verplichte 'tijdelijke' verhuizing van Ritterklub Jette naar de gemeentelijke terreinen op Heymbosch nu al zeventien jaar aansleept, weegt behoorlijk op de werking van de club, die zich nog steeds nadrukkelijk als 'Vlaams' profileert. Achter de schermen wordt er onverdroten verder geijverd voor een nieuw terrein. En wellicht nog belangrijker: voor een eigen cafetaria.

Het Koning Boudewijnstadion is alvast een mooie locatie voor een clubfeestje, moeten ze in Jette gedacht hebben. Een schoon peloezeke, een tribune waar wat volk in kan, een erehal, ook, om met stijl de drank achterover te slaan. Als een vijftiger viert, dan mag het wat voorstellen. Om eventjes te vergeten dat het maar voor (heel) even is.

Ritterklub ontstond in 1956 zoals het een rechtgeaarde vereniging past: op café. En wel in Het Half Maantje, een (nu verdwenen) kroeg aan de Papenvest. Ondervoorzitter Hugo Haesaerts wil liever niet te lang terugblikken. Want: "Wat geweest is, is geweest. Niet het verleden is belangrijk. Dat zal iedereen intussen wel kennen, zeker? Ik praat veel liever over het heden en de toekomst. En op dat vlak stel ik vast dat er een frisse wind waait. Deze club beleeft een nieuw elan. Ons eerste elftal mag dan momenteel onder aan de rangschikking staan, het borrelt van het enthousiasme. Op verplaatsing brengen we soms meer volk op de been dan de thuisploeg. En de spelers tekenden al voor een nieuw club­lied."

Vorig seizoen promoveerde Ritterklub naar derde provincia­le. Begin jaren 1990 vertoefde ze daar al eens twee seizoenen. Maar veel meer zat er tot dusver niet in. "In deze club speelden alle elftallen ooit weleens kam­pioen...," zegt Haesaerts, "behalve het eerste elftal. En de veteranen evenmin, geloof ik. Maar een promotie via een eindronde wordt hier net zo hard gevierd."

Brouwer
Het zal wel geen toeval zijn: de eerste clubsponsor was een brouwerij. Een Duitse dan nog. De club heeft er meteen haar naam aan te danken. Maar verder zijn alle banden allang doorgeknipt. Dortmunder Ritter werd overigens in 1994 overgenomen door Dortmunder Union en heet tegenwoordig Dortmunder Union-Ritter Brauerei. Maar de voetbalclub, die doet solo verder: Ritterklub stapte een paar jaar geleden niet mee in de fusie van Scup Jette met Dielegem. "We hadden wel een samenwerkingsakkoord met de fusieploeg RSD Jette, maar dat bracht niet wat verwacht werd. En we houden natuurlijk vast aan onze identiteit. Nederlandstaligheid blijft ook in de toekomst de norm. Omdat we door de Vlaamse overheid gesubsi­dieerd worden, en ook omdat het overwegend Vlaamse sympathisanten zijn die naar clubfeesten of andere initia­tieven komen die nodig zijn om geld in het laatje te brengen."

Een euro per uur
Sinds 1972 brengt Ritterklub ook jeugdploegen in competitie. Precies daarom stapte het indertijd van het Sportverbond over naar de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Van pluimpjes (zesjarigen) over duiveltjes, preminiemen, cadetten en scholieren: ze kunnen allemaal onder dak bij Ritter. Alleen een junio­renploeg ontbreekt: op die leeftijd stroom je rechtstreeks door naar de reserven.

"We rekruteren in het Nederlandstalig onderwijs," zegt Haesaerts. "Afkomst speelt voor ons geen rol, taal wel. En we vragen de ouders ook nadrukkelijk om zich te engageren binnen de club. Al was het maar door naar de wedstrijden komen kijken. Dat is een minimum, vind ik. Toch is ook dat niet altijd simpel. Het verenigingsleven is niet in alle culturen even populair. Ik begrijp dat, maar we proberen de ouders dan te overtuigen, we maken hun duidelijk dat we hen nodig hebben om hun kinderen te kunnen blijven aanbieden wat we nu doen."

"Deze club leeft bij de gratie van talrijke feesten. Sinds onze terreinen aan de Dielegemdreef verkaveld zijn, zitten we op de gemeentelijke velden in Heymbosch. Maar daar wordt de cafetaria uitbesteed. Dus geen inkomsten voor de clubkas, terwijl we wel zevenduizend euro huur betalen. Bovendien hebben we ook niet de meest gunstige trainingsuren, wat het vinden van goed opgeleide jeugdtrainers flink bemoeilijkt. Dus blijven we maar bedelen om sponsors en trainers. En om een nieuwe uitvalsbasis. We blijven leven op hoop, we houden de gesprekken gaande."

"Onze voetballers betalen hier een lidgeld dat naargelang van de categorie schommelt tussen 125 en 200 euro. We komen van 75 euro, maar dat was echt niet houdbaar. En we hebben het eens uitgerekend: gespreid over een heel seizoen kom je niet aan één euro per uur. Bovendien kunnen ouders bij de gemeente ook sportcheques aanvragen en geven ook de meeste ziekenfondsen een premie per aangesloten kind."

Pioniers
Voor Joris Van Der Borght wordt het zaterdag ook een persoonlijk jubileum­feest. Hij zit al van bij de begindagen in de club, en daarnaast is hij ook al 31 jaar voorzitter. En al is Ritterklub sportief gezien steeds een bescheiden team gebleven, op bestuurlijk vlak schreef het mee geschiedenis. "Aanvankelijk sloten we ons aan bij de Koninklijke Belgische Liefhebbersverbond," zegt Van Der Borght. "Daar gebeurde alles overwegend in het Frans. Dus maakten we in één jaar tijd een pak Vlaamse ploegen warm om zich ook aan te sluiten, en op de volgende algemene vergadering werd het toenmalige bestuur prompt naar huis gestemd. Wij namen toen over. Een paar jaar later volgde een fusie met het Katholiek Voetbalverbond. 'Katholiek' en 'Liefhebbers' werden vervolgens uit de naam geschrapt. En zo bleef het Sportverbond over, dat nog altijd bestaat."

Pas toen Ritterklub in de jaren 1970 een eigen jeugdwerking op poten zette, zette het de stap naar de Belgische Voetbalbond. "Op ons clubbestuur werd nog meermaals een beroep gedaan van buitenaf. Onder meer bij het uit de grond stampen van de Sportraad Vlaanderen en vervolgens de Sportraad Vlaams-Brabant. Nu bestaat er zowat in elke gemeente een sportraad, maar wij waren indertijd bij de grote gangmakers. We werden overal gevraagd om te gaan vertellen hoe zoiets werkte. Bestuursleden van Ritterclub schuimden als het ware heel West- en Oost-Vlaanderen af om te getuigen over de werking en het nut van een sportraad. Dat zijn toch dingen om fier over te zijn. VSV Ritterklub is echt wel meer dan een voetbalclub."

Het jubileum­programma
Zaterdag 14 oktober kleurt het Koning Boudewijnstadion geel-wit-rood.

• Vanaf 14 uur wordt er door de Jetse jeugd om strafschoppen geschreeuwd. 'Pinanti is pinanti' wordt een penaltycup voor de jeugdploegen van Ritterklub.
• Om 16 uur staat er een galamatch op het programma tussen Ritterklub en een All Stars-team. U kunt er een selectie van lokale en andere helden aan het werk zien. De aftrap wordt, bizar genoeg, gegeven door een Daring-man: Johan Vermeersch, momenteel voorzitter van de Molenbeekse eersteklasser FC Brussels.
• Om 18 uur is er een jubi­leumreceptie in de erehal van het Koning Boudewijnstadion. Er loopt tegelijkertijd ook een tentoonstelling met foto's uit de oude doos.
• Na 20 uur wordt er verder gefeest met hapjes en drankjes en een optreden van Zakdoek.
• Wie geen persoonlijke uitnodiging ontving, maar wel een band had of heeft met Ritterklub, is uiteraard ook welkom. Het is wel handig om vooraf een seintje te geven op ritterklub.vgc.be/50jaar.html of telefonisch bij Hugo Haesaerts op 02-425.33.81.
• In het voorjaar verschijnt er ook een jubileumboek over Ritterklub. Al wie nog relevant en bruikbaar materiaal (foto's, verhalen enzovoorts) heeft, wordt gevraagd dat tijdelijk ter beschikking te stellen.
• Er is ook nog plaats in de 'Club van 50'. Het doel? Vijftig sympathisanten vinden die elk vijftig euro inbrengen en zo het jubileumjaar (mee) financieren.