Wielrenner Dimitri Peyskens: 'Ik ben een klimmende tijdrijder'

Het leven van een sporter is een constante strijd. Een strijd om de eerste te zijn en te winnen, uiteraard, maar ook om een contract op het hoogste niveau in de wacht te slepen. Dat weet Dimitri Peyskens (24) maar al te goed. Hij rijdt bij de continentale ploeg Veranclassic-Ago en combineert dat met studies Lichamelijke Opvoeding aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Een profcontract tekenen is zijn ambitie, al beheerst het zijn leven niet.

“De wereldtitel van Tom Boonen in 2005 heeft zeker een rol gespeeld in mijn overstap naar het wielrennen,” vertelt Peyskens. “Ik heb lang voetbal gespeeld, maar mede door de sterke prestaties van Boonen ben ik op mijn veertiende gaan fietsen. En meteen bij een ploeg: Scott in Kortenberg.”

Dimitri was de eerste van de familie Peyskens die in een peloton belandde. Hij kon dus niet terugvallen op de tips en trucs van verwanten en moest alles zelf ontdekken. Gelukkig had hij het doorzettingsvermogen om dat te doen. “In het begin reed ik geen goede resultaten omdat ik vooral moest leren en wedstrijden moest uitrijden. Als ik beginnende renners een tip moet geven, dan is het dat ze geen schrik en vooral geduld moeten hebben. Het is eigenlijk pas vanaf het tweede jaar dat ik degelijke resultaten reed en mijn eerste overwinning kwam zelfs pas tijdens mijn derde seizoen.”

“Die eerste overwinning is de voornaamste die mij bijblijft. Het was in Walhain-Saint-Paul, waar ik op tien kilometer van de meet ben weggereden om zo alleen te finishen. Verder ben ik eerder fier op prestaties dan op overwinningen. Een vierde plaats op het Belgisch kampioenschap tijdrijden, bijvoorbeeld. Of wedstrijden – onder meer de Ronde van de Toekomst – die ik met de nationale ploeg heb gereden.”

De eerste zege van Peyskens typeert het soort renner dat hij is. “Je mag mij omschrijven als een hardrijder,” stelt hij. Maar dan wel het soort dat graag bergop rijdt. Hij is namelijk afkomstig uit Hoeilaart en het glooiende landschap uit die regio heeft hem de liefde voor het klimmen bijgebracht. “Ik verkies lastige wedstrijden. Van mijn sprint moet ik het niet echt hebben. Rijden we met zes naar de meet, dan eindig ik meestal op de vierde plaats. Ik help ook wel eens de spurt aan te trekken voor de snelle mannen van de ploeg. In moeilijkere wedstrijden krijg ik dan weer carte blanche. In een ploeg moet je geven en nemen.”

“In de Brusselse straten heb ik enkel tijdens een autoloze zondag gereden (lacht). Al train ik tijdens de winter wel regelmatig met de mountainbike in het Zoniënwoud.”

Modelwielrenner
Peyskens is iemand die geen half werk levert. Hij is een renner die er alles aan doet om zo sterk mogelijk aan de start van een wedstrijd te staan. Uiteraard kan een dessertje wel eens, maar dat is dan ook zowat alles. “Als je er niet volledig voor leeft, kom je er niet. Het is altijd mijn ambitie geweest om profrenner te worden en ik ben er dus altijd wel op een serieuze manier mee omgegaan. Niet dat ik elke dag pasta eet, maar toch. Je mag mij als een modelwielrenner omschrijven.”

“Dankzij mijn topsportstatuut kan ik mijn studies Lichamelijke Opvoeding aan de VUB spreiden. Ik kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat ik mijn examens in één week bundel, zodat ik maar één week van mijn trainingen ‘verlies’. Het is een voordeel dat ik een redelijk makkelijke student ben.”

Peyskens veranderde de afgelopen jaren een paar keer van ploeg. Hij rijdt sinds dit seizoen voor Veranclassic-Ago en heeft een goed oog in die nieuwe samenwerking. “Ik heb onder meer bij de jeugdploeg van Lotto gereden. Die is vooral gericht op de beloften, dus toen ik 23 werd, was het programma dat ze voor mij hadden niet echt meer wat ik wou. Daarom ben ik overgestapt naar 3M, een continentale ploeg. Daar ben ik uiteindelijk maar een seizoen gebleven omdat onze visies nogal verschillend waren.”

“Bij Veranclassic-Ago zit ik in een ploeg die vertrouwen in mij heeft en me een mooi sportief programma laat rijden. Ik zal focussen op wedstrijden in Wallonië en Frankrijk. Daar liggen mooie kansen voor iemand die graag bergop rijdt, zoals ik. Het middengebergte is meer mijn ding. Ik ben eerder een klimmende tijdrijder dan een gevleugelde klimmer.”

Oogkleppen
De Vlaamse wedstrijden liggen Peyskens minder, onder meer omdat er veel wordt gewrongen. Vorig jaar heeft hij er wel een paar gereden omdat hij een nog completere renner wil worden. Het is ook een mooie gelegenheid om met toppers als Tom Boonen te rijden, en dat blijft een speciale ervaring voor hem. Het is en blijft zijn ambitie om profrenner te worden.

“Eigenlijk leef ik nu al als een prof. Ik ga zeker nog tot het einde van mijn studies door en het hangt af van de situatie waarin ik dan zal zitten of ik doorga of niet. Indien niet, zal het pijn doen, maar ik besef dat er ergere zaken zijn in het leven. Je hebt gasten die met oogkleppen rondrijden en niet verder dan de koers kijken, maar zo ben ik niet.”

De volgende stap naar het verkrijgen van het profstatuut, wil Peyskens dit seizoen zetten. Dankzij de zachte winter heeft hij vooral in eigen land getraind en dat verliep volgens hem zeer goed. Nu komt het er op aan om in de periodes waarin hij wil pieken, ook prijzen te pakken. “Dit is geen speciaal seizoen voor mij. Ik wil er het beste van maken, zoals altijd. Afgelopen winter heb ik hard gewerkt aan mijn tijdrijden. Als ik verbeter in het tijdrijden en het klimmen, dan kan ik mooie resultaten rijden.”

“De maand mei en het najaar zijn periodes waarin ik meestal goed ben. Daar werk ik alvast naar toe en ik probeer dan top te zijn. Hopelijk lukt dat en slaag ik erin om op termijn profrenner te worden.”