Zusjes Pinzarrone blijven de schaatswereld verbazen

Kunstschaatssters Lily (12) en Nina (10) Pinzarrone worden al eens omschreven als de prinsesjes van Woluwe. Zodra u ze aan het werk ziet op het ijs, weet u waarom. In België zijn ze top en ook internationaal staan ze meer dan hun mannetje.

Als jonge meisjes waren ze stabieler op het ijs dan op de grond,” vertelt vader Mario Pinzarrone met een glimlach. “Op weg naar school liepen ze van de ene kant naar de andere, maar op het ijs ging alles zeer vlot.” Nina bevestigt: “Vandaag nog vind ik het gemakkelijker om moeilijke bewegingen, zoals sprongen, op het ijs uit te voeren. Ik hou ook gemakkelijker mijn evenwicht op het ijs.”

Geen twijfel mogelijk: de tienerzusjes Pinzarrone voelen zich helemaal in hun sas op het ijs. Iets meer dan vijf jaar geleden trokken ze voor het eerst schaatsen aan. Dat deden ze in schaatsbaan Poseidon, maar snel verhuisden ze hun schaatsactiviteiten naar Vlaanderen. “Ik herinner me dat er een competitie kunstschaatsen op televisie was en ik tegen onze ouders zei dat ik dat ook wou proberen,” zegt Lily. “Ik vond de bewegingen zo mooi. Het maakte indruk. Daarom ben ik er samen met Nina mee begonnen.”

De wekelijkse trainingen vermenigvuldigden zich na verloop van tijd. De zusjes trainden in Leuven, waar ze tijdens de zomer waren terechtgekomen. “Iemand vroeg me er waarom we geen trainer in de arm namen,” vertelt moeder Laurence. “Ik dacht dat indien ze talent hadden, ze wel zouden worden weggeplukt. Maar blijkbaar niet. Aangezien je competitief kunstschaatsen niet in groep aanleert, volgen de meisjes sindsdien vooral privélessen.”

Huiswerk
“Ondertussen volgden de meisjes hun trainer (Ans Bocklandt, red.) naar Wilrijk, waar ze in betere omstandigheden kunnen trainen. Hun dagelijkse programma is: school, minstens twee uur trainen en terug naar huis om te slapen. Huiswerk maken ze in de auto. Ook in het weekend staan ze op het ijs, net als tijdens de vakanties. Het is een sport die veel werk vraagt, je kunt er niet zomaar een paar weken mee stoppen. Ikzelf ben minder gaan werken om alles te kunnen combineren.”

Dat belooft in de toekomst niet beter te worden. Op zeer jonge leeftijd al behaalden de zussen uitstekende resultaten en hoe hoger hun niveau wordt, hoe meer inspanningen dat van iedereen vraagt. “Ze hebben veel podiumplaatsen verzameld, ik weet niet meer waar ik al die bekers en medailles moet zetten (lacht). Op het afgelopen Belgisch kampioenschap werd Nina nog nationaal kampioene. Lily eindigde knap zesde in een categorie waarin zij een van de jongste deelneemsters was.”

“Ondanks hun zeer jonge leeftijd hebben de meisjes al het seniorenniveau verkregen. Daarmee behoren ze nu tot een select groepje Belgische kunstschaatsers. De andere meisjes in hun competitie zijn een paar jaar ouder, maar Nina slaagde er vorig seizoen in om een paar keer meisjes van vijftien of zestien jaar als senior te verslaan. Dat Nina en Lily de categorieveranderingen zo gemakkelijk verteren, verbaast iedereen.”

Op de vraag naar wat ze later willen bereiken, is Lily duidelijk: “Ja, we willen later bij de top behoren. Maar daarvoor zullen we nog wat meer moeten trainen.” Een understatement, maar de ouders van de meisjes geloven in hun talent. “Ze hebben het voordeel dat ze heel jong zijn begonnen en nu al een uitstekend niveau halen. Dat geeft hen een voorsprong. Dat ze klein, compact en soepel zijn, zijn eveneens belangrijke troeven.”

“Zodra ze op het ijs komen, veranderen ze helemaal. Lily is een kalm meisje, maar op het ijs is ze een brok energie. Nina kan dan weer geen moment stilzitten, maar als schaatsster is ze rustig en elegant.”

Florida
Presteren zoals de zusjes doen, vraagt veel werk. Heel veel werk. Maar dat brengen ze zonder problemen op. “We doen dit met veel plezier,” zeggen ze daar met een grote glimlach over. De diversiteit en magie van kunstschaatsen spelen daarin zeker een rol. “Het is een artistieke sport, je creëert iets,” zegt moeder Laurence. “Je zit in een eigen wereld. Tijdens het kunstschaatsen speel je als het ware een rol. Het gala-aspect heeft ook een groot aandeel.”
“Tijdens de trainingen wordt regelmatig aandacht gegeven aan de fun van de sport, op en naast het ijs. De schaatssters oefenen ook veel op de grond, met onder meer ballettraining, sprongoefeningen of krachttraining. Maar ze doen het graag. En als we eens voorstellen om naar de Quick te gaan, zeggen ze soms neen, omdat ze op hun voeding letten. Voor hun jonge leeftijd zijn ze heel bewust met hun sport bezig.”

De vele investeringen die de ouders moeten leveren, wegen stilaan door. Ze krijgen steun van Eric Bott, de schepen van Sport van Sint-Lambrechts-Woluwe, maar al de rest is voor eigen rekening. De ouders denken er nu aan om op zoek te gaan naar sponsors. “Vorig jaar stond Nina in Parijs op het podium, tussen een internationaal deelnemersveld,” besluit vader Mario. “Ze vertegenwoordigde België, maar spijtig genoeg betekent dat niet dat ze daarvoor steun krijgt. En dat terwijl minder presterende landen die wel krijgen. Tijdens de grote vakantie gaan we naar Florida om in de beste condities te kunnen trainen. Op onze kosten. Het is jammer dat we niet meer gesteund worden, want wat de meisjes doen, is echt indrukwekkend.”