Sprookjes uit basisschool De Bron

In een land, hier ver vandaan ... zo begint het sprookje dat de vierde- en vijfdeklassers van de school De Bron binnenkort op het podium brengen. En niet zomaar een sprookje: hun verhaal Iagu en de kinderen van de bron bestaat uit stukjes van heel veel andere sprookjes uit allerlei landen, door de kinderen zelf bij elkaar gezocht. "Sprookjes zijn leuk om te lezen, ze staan vol fantasie en je weet nooit hoe het afloopt," vertelt Emilie (9) aan Zazie.

Emilie is geboren in Frankrijk, haar vader is een Fransman en haar moeder een Duitse. De ouders van haar hartsvriendin en klasgenootje Dikra (10) komen uit Marokko. De mama van Florence (11) komt uit het Afrikaanse Ghana, haar papa uit Antwerpen en nu woont heel de familie in Brussel. Andres (11) is geboren in Colombia, Zuid-Amerika. Toen hij twee jaar was, kwam hij met zijn ouders naar België. En alle vier zitten ze nu samen met vele andere kinderen uit bijna even veel verschillende culturen op een school in Sint-Gillis. Maandenlang hebben ze daar met z'n allen sprookjes gezocht, gelezen, geschreven, er muziek bij gemaakt,...

Florence (F): Het verhaal dat ik in de klas heb verteld, kende ik van mijn mama. Het gaat over twee zebra's, eentje met verticale en eentje met horizontale strepen. (Lees dat leuke verhaaltje in 'SorrySnorry?') Mijn oma had dat ooit gehoord in Ghana, toen ze zelf klein was en naar de markt ging om water te halen. Daar was iemand en die riep: "Nieuws!", en soms vertelde die ook grappige verhalen, om de mensen te doen lachen.

Dikra (D): Ik heb in de bibliotheek een boek geleend, het heet Verhalen uit Marokko. Ik heb er drie sprookjes in gelezen en dan eentje uitgekozen. Dat heb ik ook aan mijn ouders verteld, in het Nederlands!

Andres (A): Mijn sprookje komt uit een boek dat mijn mama me gaf toen ik nog maar één jaar was. Er staat een sprookje in over een toverboom, dat ik heel mooi vind.

Emilie (E): Ik heb een Frans boek van de schrijver La Fontaine meegebracht naar de klas, een boek van mijn papa. Soms leest mijn moeder daaruit een verhaal voor. Mijn lievelingsverhaal van La Fontaine heet De krekel en de mier.

En jullie hebben al die verhalen dan aan elkaar geleend en gelezen?

Juf Kristina: Nee, we hebben ze niet allemaal gelezen. Maar we hebben bij heel wat sprookjes een workshop gedaan: een schimmenspel maken, vertelstoelen verven in de kleuren van een dier, een leeshoek inrichten,...

A: Ja, en op een keer mochten we ook zelf een sprookje schrijven, over een dier. Ik heb een verhaal verzonnen over een condor, een vogel die in Zuid-Amerika in de bergen leeft.

E: Mijn verhaal ging over een haan die zo ijdel was dat hij daardoor niet meer kan vliegen.

D: Dat van mij over een kameel, over hoe hij aan zijn twee bulten is geraakt.

F: Ik heb niet over een dier geschreven, maar over een jongetje dat ik ooit heb gezien, in de school van mijn neefje in Ghana. Hij was heel anders dan de andere jongens, helemaal niet zo wild. En hij speelde vaak met de meisjes, dat vond ik ook raar. Daardoor ging ik verzinnen, en zo heb ik een sprookje bedacht over een eenzame jongen, die vaak geplaagd wordt.

Waw, knap zeg, zelf sprookjes schrijven! Houden jullie van sprookjes?

E: Ja, want er zit veel fantasie in. En het is spannend, je weet nooit precies wat er gaat gebeuren, of hoe het afloopt. Mijn lievelingssprookje is Vrouw Holle van de gebroeders Grimm. Ken jij dat? (En Emilie begint het meteen enthousiast te vertellen...)

F: Ik ben de oude sprookjes nu wat beu gehoord, van de Reus, of Langnek en zo. Ik ben blij dat we nu andere sprookjes hebben leren kennen. Als ik naar de bibliotheek ga, dan leen ik weleens een sprookje, maar ook andere boeken, bijvoorbeeld Vampire's diary. Dat is een beetje zoals Twilight, maar ook anders. Ik hou niet zo van Twilight.

A: Ik heb thuis alleen maar sprookjes in het Spaans, maar ik ken geen Spaans dus ik kan ze niet lezen. Ik ken maar een paar woorden.

Lezen mama en papa dan soms niet voor, in een taal die je kent?

A: Nee, ze hebben geen tijd. Vroeger wel, toen vertelde mijn mama altijd Roodkapje net voor ik ging slapen. Dat was leuk.

Wat vonden jullie nu het tofste moment van dit project?

F: Toen we een schimmenspel met popjes maakten, en zo een verhaal mochten uitbeelden.

E & D: Toen we zelf pomponnetjes mochten maken voor onze kostuums, en toen een echte prinses enkele sprookjes is komen voorlezen in onze klas!

:: Samen met de andere kinderen van de vierde en vijfde klas brengen Dikra, Emilie, Florence en Andries in De Pianofabriek (Sint-Gillis) op vrijdag 26 maart om 17 uur het 'sprokkelsprookje' Iagu en de kinderen van de bron. Wel kaartjes reserveren als je wilt gaan kijken en luisteren: mailen naar info@pianofabriek.be of bellen naar 02-541.01.70