Céline Scheen, een hart voor oude muziek

De succesvolle jonge Belgische sopraan Céline Scheen zingt werken uit verschillende eeuwen, maar houdt vooral van oude muziek. U kunt deze week zelf uitvissen hoe ze Rameau en Monteverdi aanpakt.

Begin februari kende de Vereniging van de Belgische Muziekpers Scheen de 'Prijs van de Jonge Musicus van het Jaar' toe. Dit concertseizoen is ze nog twee keer te gast in Brussel, op 1 april, met een kleine rol in Rameaus comédie lyrique Platée, en een glansrol in Monteverdi's Verspro della Beata Vergine, op 5 mei.

Wanneer wist u dat zingen uw leven ging worden?
Céline Scheen: Ik zing al zolang ik me kan herinneren. Mijn beide ouders zongen in het koor en thuis zong ik graag met hen mee. Zingen was iets heel natuurlijks, als eten en drinken. Maar ik was ook vaak ziek. Ik had problemen aan mijn bronchiën, waarop de arts aanraadde om met een blaasinstrument te beginnen. Daardoor zou mijn longinhoud groter worden. Ik ben met notenleer begonnen, en daarna met dwarsfluit. Op die leeftijd kon je jammer genoeg nog niet beginnen met de zangopleiding.

In de muziekacademie wou ik alle muziek brengen, als het maar geen klassieke muziek was! (lacht) Ik wou variété, rock en noem maar op... Toch heb ik heel snel de smaak te pakken gekregen, en met Bach en tal van andere componisten werken leren kennen die me raakten. Het heeft wel lang geduurd voor ik zeker wist dat ik van zingen mijn beroep ging maken. Ik heb heel lang geworsteld om mijn eigen stem te vinden. Ik kon perfect zingen wat mijn docenten me vroegen, maar ik moest mijn draai nog vinden, en ontdekken waar mijn echte voorkeur naar uitging.

Toen ik de poort van het conservatorium achter me dichttrok, bleef ik met die twijfel zitten. Als ik moest leven met de vaardigheden en de kennis die ik tot dan had geleerd, dan was ik vroeg of laat in de problemen beland. Ik heb namelijk geen stem om pakweg Puccini te zingen. Ik was eerder op mijn gemak in het lied, of het Franse barokke repertoire. Toen ben ik naar Londen vertrokken, naar de Guildhall School. Het is pas daar dat ik 'begreep' dat de oude muziek bestond... en ik werd op slag verliefd. (lacht)

En toch strekt uw repertoire zich uit van renaissancemuziek tot en met liederen van Grieg, en opera toe.
Scheen: De laatste tijd breng ik ook heel vaak muziek uit de 20e eeuw. En ook de hedendaagse muziek vind ik bijzonder, omdat ze complex is en je als uitvoerder voor heel wat uitdagingen stelt. Ik hou ervan om te begrijpen hoe componisten hun werk hebben geconstrueerd, en waarom. Maar het is ook fijn om met grote orkesten te werken - iets wat in de oude muziek helemaal niet voorkomt. Ook al heb ik een eerder kleine stem. (schatert) Voor sommige werken lukt dat wel, en dat is dan heel bijzonder. Maar het is de oude muziek - Bach, Monteverdi en de Franse en Engelse barok - waar mijn hart naar uitgaat. Met de opera heb ik veel geluk gehad dat ik vanaf de start in De Munt met fantastische mensen als René Jacobs heb mogen werken, die me naar hogere sferen hebben getild. Wat ik soms mis in de opera, is de pure muziek - muziek om de muziek.

U hebt zopas de prestigieuze 'Prijs voor de Jonge Musicus van het Jaar' in ontvangst mogen nemen. Wat doet dat met een mens?
Scheen: Het is een erkenning van vakmensen die ook heel veel musici kennen, en die door en door vertrouwd zijn met de sector. Het is dus niet zomaar een prijs. Ik werk vaak in het buitenland, en het heeft me heel veel deugd gedaan te weten dat men hier in België aan mij denkt, dat men weet dat ik besta. Het geeft me de energie om me verder in te zetten voor datgene waarvoor ik leef en waar ik van hou. Het was ook heel bijzonder om de prijs te mogen delen met mijn Vlaamse collega's van Graindelavoix die, net als ik, een grote affectie hebben voor de oude muziek.

:: Les Talens Lyrique - Céline Scheen
wanneer: 1 april 2010 om 19.30 uur
waar: Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, Brussel - 02-507.82.00 - info@bozar.be
inkom: 16 / 33 / 53 / 66 euro