Retro Jazz Orchestra viert 25ste verjaardag met CD

Even aandacht voor een historisch moment. Het Retro Jazz Orchestra viert dit jaar zijn 25-jarig bestaan. De zevenkoppige band met een gemiddelde leeftijd van 72 jaar en een illustere geschiedenis in de Brusselse en internationale jazzscene brengt bij die gelegenheid een live-cd vol oude jazz-standards uit - 'saucissen' noemen ze ze -, opgenomen in The Music Village.

Het Retro Jazz Orchestra (RJO) belichaamt een groot deel van de Belgische jazzgeschiedenis. De leden hebben als begeleiders gespeeld van verschillende grote namen. Ze wonen nagenoeg allemaal nog in Brussel, waar ze in de jaren veertig en vijftig zijn neergestreken en waar ze de golden sixties meegemaakt hebben in de plaatselijke cafés en clubs. Een aantal muzikanten van de oorspronkelijke bezetting uit het einde van de jaren zeventig zijn er spijtig genoeg niet meer bij, maar ze hebben waardige vervangers gevonden.
Tegenwoordig speelt het RJO nog zo'n vijftien concerten per jaar, in verschillende bezettingen (trio, kwartet, kwintet…). Steevast staan ze op het podium in een mooi wit pak. Ze kennen zo'n vijfhonderd nummers uit het hoofd, van Broadway-stukken van Gershwin en Porter tot het volledige oeuvre van Nat King Cole. De meeste optredens verlopen relatief anoniem op bedrijfsfeestjes en dergelijke, maar vorig jaar in oktober mochten ze nog eens groots uitpakken en speelden ze twee avonden na elkaar in The Music Village in de Steenstraat. Uit de opnames die toen gemaakt werden, is de live-plaat That's my desire samengesteld, waarop elf nummers staan. De optredens werden overigens ook gefilmd door het televisieproductiehuis TV De Wereld. Niet dat de regisseur Wim Wenders daarmee aan de slag zal gaan, maar het doet allemaal toch een beetje denken aan de Cubaanse Buena Vista Social Club.

Reinhardt en Sourire
De zeven Belgavista's nu nog aan u voorstellen, is een beetje belachelijk, maar we doen het toch maar. Walter De Weerdt (geboren in 1956, gitaar) is tegelijk de stichter en de benjamin van de bende. Hij leerde pas gitaar spelen nadat hij in Brussel was afgestudeerd aan de filmschool van het Rits. Hij heeft in de buurt van de Dansaertstraat verschillende projecten uit de grond gestampt, zoals de Moba Art Gallery met hedendaagse Afrikaanse kunst in de Spaarstraat. Al op zijn 23ste nam hij het initiatief om nog een vervolg te breien aan de rijke carrière van een aantal jazz­veteranen die hij had leren kennen. "Als je fin de carrière bent, word je hier vaak aan de kant geschoven. In Afrika heb ik geleerd dat dat niet zo hoeft te zijn. De leden van onze band worden nog regelmatig op straat herkend. 'Ik heb je nog gezien in het Casino van Knokke in 1958' - zo gaat het regelmatig."
Alain Coppy (1949, drums) begon al te drummen op zijn veertiende, toerde de wereld rond met het All Stars Orchestra en verving in 2002 de overleden Rudy Fränkel in het RJO.
Johnny Hot (1932, piano) was een wonderkind dat op vijfjarige leeftijd al voor de plaatselijke radiostations van Sint-Agatha-Berchem en Schaarbeek piano speelde. Hij leidde lang het dansorkest Jump College en speelde samen met onder meer Sidney Bechet, Django Reinhardt, Kenny Clarke en Nat King Cole.
Joop Ayal (1925, tenorsax) is van Indonesische afkomst, maar kwam in 1951 naar Brussel, waar hij regelmatig speelde in de Au Gaity-jazzclub. Hij trad op op Jazz Middelheim in 1976 en hij werkte ook lang voor de BRT.
Paul Dubois (1924, contrabas) is een legendarische bassist die zijn carrière samen met Toots Thielemans begon in het Henri Van Bemst-kwintet bij de nationale omroep NIR. Hij speelde onder meer met Max Roach, Lester Young en Buck Clayton en hij was ook de bassist van Sœur Sourire.
Constant Lettelier (1923, klarinet) studeerde met grootste onderscheiding af als klarinettist aan het conservatorium van Brussel. Hij maakte lang deel uit van Henry Segers' televisieorkest dat onder meer op Expo '58 speelde.
Herman Sandy ten slotte (1921, trompet) is de ouderdomsdeken van het RJO. Hij kocht zijn eerste plaat (Geor­gia on my mind van Nat Gonella) al in 1935 (!). Hij speelde al samen met Toots Thielemans in 1948 en gaf die laatste ook zijn bijnaam omdat Jean Thielemans niet genoeg swingde. Sandy kreeg ooit complimenten van Miles Davis toen hij diens voorprogramma in het Brusselse Théâtre Patria verzorgde (in 1957) en hij speelde later zes jaar lang bij het orkest van Henry Segers en nog eens zeventien bij de televisieorkesten van Francis Bay en Freddy Sunder.

Saucissen
That's my desire bevat nummers als 'Sweet Lorraine' van Nat King Cole en 'Airmail special' van Benny Goodman. De titeltrack, bekend van Frankie Laine en later Frank Sinatra, wordt gezongen door de 83-jarige Paul Dubois. "Dat is waar deze cd over gaat: de passie voor een vak," zegt Walter De Weerdt. "Als deze knarren op een podium staan met een glas champagne in de hand, dan zie je dat ze het virus nog te pakken hebben."
De cd is mooi uitgegeven, met in het begeleidende boekje foto's van het optreden in The Music Village en teksten in drie talen. Maar het opmerkelijkst is de opdracht die Toots Thielemans bij de cd schreef aan zijn 'dear friends'. De oude standards op de plaat noemden ze vroeger 'saucissen' en ze doen Toots terugdenken aan zijn beginperiode in de jaren veertig.

That's my desire van The Retro Jazz Orchestra verschijnt op 10 februari bij Evil Penguin Records.