Er lijkt niet meteen beterschap op komst voor de veelal Afghaanse asielzoekers die al twee maanden op de brug aan Klein Kasteeltje leven. “Ze gaan fysiek achteruit", zegt buurtbewoonster Katrijn Dehantschutter.
Tenten aan Klein Kasteeltje blijven overeind: 'Maar asielzoekers gaan fysiek achteruit'
Midden november kwam het tentenkamp aan de brug over het kanaal op gang aan de kant van de gemeente Molenbeek. Twee maanden later lijkt er niet meteen een oplossing in de lucht te hangen voor de 40 à 50 asielzoekers die er de wintermaanden moeten doorbrengen, omdat het Fedasil-opvangnetwerk verzadigd is.
‘Geen coördinatie’
A., een Afghaanse twintiger, kwam eind november aan in België. Hij heeft een aanvraag om internationale bescherming kunnen indienen, maar zijn eerste asielinterview staat pas begin februari op het programma. Ondertussen slijt A. zijn dagen op de brug.
“Hier gebeurt weinig", zegt hij. "Er komen maar af en toe mensen langs. We worden vergeten.”
Buurtbewoonster Katrijn Dehantschutter geeft aan dat er nog wel initiatieven zijn, maar dat de praktische organisatie daarvan niet altijd vlekkeloos loopt.
“Burgers passeren er nog wel, net als bepaalde organisaties. Op sommige avonden staat er echt veel volk. Maar het gebrek aan coördinatie is het probleem. Sommige dagen krijgen de mensen te veel warme maaltijden, die ze nergens kunnen bewaren, en andere dagen gebeurt er niets.”
‘Gedeprimeerd’
De initiatiefneemster van de buurtmobilisatie voor de asielzoekers legt uit hoe dat komt. “Wij hebben allemaal een job en gezin, het is gewoon moeilijk om alles zelf te organiseren. Daarom staan we in contact met iemand van de gemeente Molenbeek om samen te bekijken hoe we de hulpverlening kunnen verbeteren en de asielzoekers toegang kunnen geven tot sanitair en douches, bijvoorbeeld in nabijgelegen sportzalen.”
Ondertussen vreest Dehantschutter voor de gezondheid van de mensen die in tentjes slapen. “Ze raken gedeprimeerd en ik zie sommigen fysiek achteruitgaan. Ik heb weet van mensen die al sinds oktober in België zijn. Ze voelen zich in de steek gelaten en bovendien verloopt de communicatie niet altijd vlot, wat bijdraagt tot hun ellende.”
Vrieskou
De initiatieven voor de asielzoekers kenden vorige maand een piek toen de vrieskou lelijk huishield. Er werd tijdelijke noodopvang aangeboden op de Heizel, maar volgens Dehantschutter liep die mank.
"Ze geraakten er ten eerste niet, want geld voor een metroticket hebben deze mensen niet. Er moest ook gebeld worden om een plek te reserveren, maar een simkaart aankopen gaat ook niet, want daar zijn papieren voor nodig. En de taal zijn ze bovendien ook niet machtig. Op politiek niveau wordt er dan gezegd dat er opvang is aangeboden, maar dat er niet op wordt ingegaan. Wel, die drempels lagen gewoon te hoog. Ergerlijk."
Het ontbreekt dan ook aan politieke wil om iets aan de situatie te doen, klinkt het. "En dat terwijl opnieuw vriesweer wordt voorspeld."