Aan het Noordstation heeft zondagnamiddag een vijftigtal sekswerkers een betoging gehouden om een aangepast exitplan te eisen voor hun sector. Sinds het begin van de coronapandemie hebben de sekswerkers officieel een einde moeten maken aan hun activiteiten maar velen van hen konden niet rekenen op steunmaatregelen.
Nu de eerste versoepelingen plaatsvinden, lijkt er voor hen nog steeds geen aandacht, klinkt het. "Voor zover dat nog nodig was, heeft deze pandemie de nood aan een duidelijk statuut nog maar eens aangetoond", zegt een woordvoerster.
In België zijn er ongeveer 30.000 sekswerkers actief. "Zij zijn sinds maart 2020 zonder enig inkomen gevallen. De meeste van hen konden geen beroep doen op het overbruggingsrecht of andere steunmaatregelen, omdat ze niet het juiste of helemaal geen statuut hadden of niet voldoende uren konden aangeven. Velen hadden dan ook weinig andere keuze dan hun activiteiten clandestien verder te zetten, met alle gezondheids- en veiligheidsrisico's van dien", zegt sekswerker Judith.
Nu er langzaamaan versoepelingen komen, worden de sekswerkers opnieuw vergeten, klinkt het. "De contactberoepen mogen heropstarten maar wat met ons? Over ons wordt er niet gesproken, bij de laatste persconferentie van het Overlegcomité werden we zelfs niet vernoemd. Het is alsof we voor de regering niet bestaan, terwijl we wel degelijk bestaan, en net zo goed belastingen betalen", aldus Judith.
De sekswerkers eisen een duidelijk, wettelijk statuut. "Dat is nodig, zo blijkt nog meer uit deze crisis. Was zo'n statuur er geweest, dan hadden we al deze problemen niet gekend", sakkert Judith. "Dan zouden we ons beroep, want dat is het, in alle wettelijkheid en openheid kunnen uitoefenen. Dan zouden we niet moeten prutsen met statuten en zogezegd als masseur of schoonheidsspecialist werken, dan zouden banken, sociale secretariaten en verzekeringen niet moeilijk doen om ons te registreren en als klant te aanvaarden."